• نسل جدید چپ باید بکوشد حلقه مبارزات خویش را به جنبش های اجتماعی و در راس آن ها جنبش طبقه کارگر پیوند بزند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۱۵ آذر ۱٣٨۷ -  ۵ دسامبر ۲۰۰٨

در آستانه فرارسیدن ۱۶ آذر، روز دانشجو هستیم . ۱۶ آذر سمبل سنت مبارزات ضد استبدادی – ضد امپریالیستی جنبش دانشجویی، بمثابه جنبش پیشاهنگ اجتماعی در ادوار گوناگون تاریخ معاصر ایران است. نفس انتخاب این روز به عنوان "روز دانشجو" ، خود بیانگر تاثیر عمیق جریانات چپ و سوسیالیست در مبارزات گوناگون این جنبش اجتماعی است. بارها، چه توسط حاکمیت کنونی و چه با تلاش اپوزیسیون راست کوشش شد تا در تقویم جنبش دانشجویی تغییراتی متناسب با افق و منافع ایشان صورت بگیرد اما هنوز که هنوز است پرچم سرخ ۱۶ آذر بر فراز بام جنبش دانشجویی افراشته است.
نسل جدید چپ باید بکوشد تا در امتداد سنت ضد استبدادی - ضد امپریالیستی پیشین و با به پیش راندن این جنبش به مدار نبرد طبقاتی سهمگینی که در جریان است و جهت گیری ضد سرمایه داری در قبال فجایع اقتصادی – اجتماعی که این نظام به بار آورده است، اولا نقش خود را در تداوم بخشی به مبارزات رادیکال جنبش دانشجویی در راستای خواست های دموکراتیک ایفا نماید و هم زمان، حلقه مبارزات خویش را به جنبش های اجتماعی و در راس آن ها جنبش طبقه کارگر پیوند بزند؛ این افقی است که پیش روی تمام متحّدین سوسیالیست ما در جنبش های کارگران، زنان، معلمان، دانشجویان و... قرار دارد و موجب پیوستگی و انسجام استراتژیک مبارزات آنان، همگام با یکدیگر می گردد.
وضعیت و موقعیت کنونی جنبش دانشجویی در تلاقی سه روند شکل می گیرد : نخست سیر صعودی مبارزات، اعتراضات و اعتصابات که با شرکت توده دانشجویان همراه بوده و عموما خصلت صنفی داشته است. در ادامه اعتراضات و اعتصابات درخشان شیراز، زنجان، سهند تبریز و تربیت معلم کرج ، در دوماه گذشته و از آغاز سال تحصیلی جدید شاهد تداوم این گونه تحرکات اعتراضی در دانشگاه های متعدد در اقصی نقاط کشور بوده ایم ؛ از پایداری دانشجویان چپ در اصفهان در مقابل فشارهای گوناگون تا اعتراضات صنفی در دانشگاههای خواجه نصیر، علم و صنعت، پلی تکنیک، هنر تهران، دانشگاه نوشیروانی بابل و دانشگاه آزاد نجف آباد، و از اعتراض به تعطیل نمودن نشریات و کانونهای فرهنگی در دانشگاه یزد تا پایداری در مقابل حملات اوباش در دانشگاه زاهدان. همه این موارد، بر بالا گرفتن تحرکات اعتراضی جنبش دانشجویی گواهی می دهند که در فضایی کاملا متفاوت از فعالیتهای دانشجویی در دهه هفتاد و سالهای نخستین دهه هشتاد جریان می یابند و کوچکترین چشم داشتی به جناحها و جریانات حکومتی و وابستگان آنها در دانشگاهها نداشته و عملا بر رسیدن به مطالبات خویش با اتکاء به نیروی توده دانشجویان تکیه دارند. از جانب دیگر فشار فزاینده حکومت بر دانشجویان در جهت نهادینه ساختن بی حقوقی مطلق دانشجویان و پیشبرد سیاست "انقلاب فرهنگی" دوم با چراغ خاموش و تبدیل دانشگاه به حوزه "علمیه" دوم و یا پادگان، زمینه لازم برای مبارزات گسترده و رادیکالیزه نمودن این مبارزات را فراهم ساخته است.
از سوی دیگر شاهد پیوستن بی سر و صدا و شرمگینانه جریان راست جنبش دانشجویی یعنی دفتر تحکیم وحدت و لیبرالها به کمپین انتخاباتی حکومت هستیم که زیر لوای "برخورد فعالانه"، "سیاست ورزی" و "دفاع از کاندیداهای مستقل و آزادی خواه" صورت می گیرد. این اتصال مجدد آنها به جناح های حکومتی و گردن نهادن به الزامات برنامه های انتخاباتی این جریانات، به شکل بالقوه به تضعیف اساسی موقعیت آنها در بدنه جنبش دانشجویی می انجامد؛ که روند واگرایی آن از اصلاح طلبان حکومتی با حضور فعال بدنه چپ دانشجویی چندین سال است که آغاز گردیده و تسریع این روند در در گرو موقعیت شناسی و فعالیت چپ در استفاده از این فرصت، و تثبیت خود به عنوان نیروی دارای هژمونی درجنبش دانشجویی است.
ضلع سوم موقعیت کنونی جنبش دانشجویی را وضعیت چپ در این جنبش تشکیل می دهد. علی رغم سیر صعودی فعالیتهای اعتراضی در جنبش دانشجویی و انزوا و بی برنامگی دفتر تحکیم وحدت، چپ دانشجویی طی ماه های اخیر در حال از سر گذراندن یک رکود و بحران نسبتا سنگین می باشد برهه ای حساس و تعیین کننده در پی تجربیات تلخ یکسال گذشته خویش است و یکسره بر مباحث و مسائل بازبینی درونی خود خم شده و از پراکندگی رنج می برد. این واقعیت، تحرکات اعتراضی دانشجویان را از وجود یک نماینده، سخنگو و سازمانده قدرتمند و رادیکال محروم کرده است و جنبش را ازپیش رو داشتن چشم اندازهای گسترده تر برای پیشروی (ولو به طور موقت) محروم ساخته است.
ما در بیانیه های پیشین خود، به موضوعاتی نظیر توجه به مسایل صنفی در جهت فراگیر نمودن اعتراضات دانشجویی و توده ای نمودن مطالبات و مبارزات، اعتصابات توده ای به عنوان یک تاکتیک مناسب در این راستا و طرح مساله حق تشکل و "تشکل مستقل دانشجویی" بمثابه فوری ترین و عاجل ترین نیاز جنبش دانشجویی برای سازماندهی فعالیتهای خویش در زمینه های گوناگون اشاره کرده ایم. غلبه چپ بر وضعیت راکد و بحران زده خویش در شرایط کنونی یک اولویت و نیاز عمده و یکی از اصلی ترین حلقه ها در مسیر پیشروی جنبش دانشجویی در راستای برآورده نمودن این نیازها، طرح و متحقق ساختن این شعارها و برنامه هاست.
دانشجویان سوسیالیست در این لحظه وظیفه اصلی خود را دقیقا معطوف به چنین امری می دانند. در برخی بحث ها و انتقادات اخیر به نظر می رسد اختلاطی بین جریان و پروژه دانشجویان سوسیالیست و "تشکل مستقل و توده ای دانشجویی" ایجاد شده است. دانشجویان سوسیالیست بنا ندارند که در ادامه مسیر جریان خود را به تشکل مستقل و توده ای مورد نظر دانشجویان که متشکل از همه گرایشها و جریانات است تبدیل کنند. دانشجویان سوسیالیست می کوشند به سلاح موثر و برّنده ای در این مسیر و در راستای تحقق این شعار بدل شوند، اما داعیه نمایندگی تمام جریانات و اقشار دانشجویی را ندارند، بلکه تلاش می کنند به عنوان ظرف مشخص کننده، وحدت بخش و انسجام دهنده گرایش انقلابی در جنبش دانشجویی عمل کنند و نماینده این گرایش مشخص در جنبش دانشجویی در جهت مبارزه برای تحقق شعارها و مطالباتی نظیر تشکل مستقل دانشجویی، دفاع از حقوق بنیادی دانشجویان، مطالبات صنفی، مبارزه بر علیه آپارتاید جنسی و ...
و نقطه اتصال مبارزات دانشجویان با مبارزات جنبش طبقه کارگر و جنبشهای اجتماعی دیگر نظیر جنبش زنان باشند. تجربیات سابق چپ نشان داد که اعلام موجودیت و فعالیت به عنوان تشکل و جریان "عمومی" متعلق به "همه دانشجویان" در ظاهر و پیش گرفتن یک سیاست اولتراسکتاریستی در عمل تا چه میزان می تواند به حیثیت و توان دانشجویان چپ ضربه وارد کند. در این مسیر است که اعلام استقلال ما از احزاب اپوزیسیون نیز، نه یک الزام امنیتی صرف، که یک اصل سیاسی اساسی برای تحقق بخشیدن به برنامه هایمان است. پس بار دیگر تایید می کنیم که سعی دانشجویان سوسیالیست براین است که به عنوان جریان وحدت بخش و انسجام دهنده به گرایش انقلابی در جنبش دانشجویی فعالیت کنند، که حول اعتقاد و تعهد عملی به پیشبرد استراتژی سوسیالیستی در جنبش دانشجویی شکل می گیرد و می تواند در برگیرنده وسیع ترین و متنوع ترین شاخه ها و سنتهای فکری و سیاسی چپ و انقلابی، مشروط بر تعهد آنها به عمل در چارچوب این استراتژی و نه پیگیری منفعت های خاص سیاسی و گروهی باشد.
در پایان فرار رسیدن روز دانشجو را به تمام دانشجویان تبریک گفته و از تمام دانشجویان متعهدی که خود را با ما هم مسیر و متحد می بینند دعوت می کنیم تا با تشکیل هسته های دانشجویان سوسیالیست در دانشگاههای مختلف در جهت تاثیر گذاری بر مبارزات دانشجویی و تعیّن بخشیدن به یک گرایش، آلترناتیو و قطب چپ و انقلابی در جنبش دانشجویی بکوشند.

پیش به سوی تشکل مستقل دانشجویی
زنده باد سوسیالیسم
آذر ۱٣٨۷

دانشجویان سوسیالیست دانشگاههای ایران