اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱۶ آذر ۱٣٨۷ -  ۶ دسامبر ۲۰۰٨

جنبش دانشجوئی روزگار سختی را می گذراند. جریان نظامی ـ امنیتی که بر قدرت چنگ انداخته، دانشگاههای کشور را همچون پادگان انگاشته و فضای سربازخانه ای را بر آنها حاکم گردانیده است. ما در طی سالهای اخیر شاهد هجوم سنگین جریان راست افراطی به دانشگاههای کشور بودیم. این هجوم هم جنبش دانشجوئی را هدف گرفته است و هم استادان دگراندیش را. در این مدت عده ای قابل توجهی از استادان دگراندیش از دانشگاههای کشور رانده شده، شمار زیادی از تشکلهای دانشجوئی منحل گشته، دهها نشریه دانشجوئی تعطیل شده، فعالیتهای اجتماعی دانشجویان محدود گردیده، احکام محرومیت از تحصیل تعداد زیادی از دانشجویان توسط کمیته های انضباطی صادر شده، عده ای از دانشجویان از جمله دانشجویان چپ دستگیر و ماهها در گوشه اسارتگاهها به بند کشیده شده اند. در کنار این اقدامات ارگانهای امنیتی تماما تلاش می کنند که بین گرایشهای مختلف دانشجوئی تفرقه بیاندازند، نهادهای شبه نظامی همانند بسیج دانشجوئی را تقویت کنند و فضای رعب را بر دانشگاههای کشور حاکم گردانند. برنامه جریان راست افراطی بالا بردن هزینه فعالیت سیاسی و متشکل در دانشگاه های کشور و خاموش کردن جنبش دانشجوئی و ایجاد فضائی مشابه دوره انقلاب فرهنگی در دهه ۶۰ است.
گرچه اقدامات سرکوبگرانه راست افراطی در دانشگاههای کشور بر پویائی و تحرک جنبش دانشجوئی تاثیر منفی گذاشته و از ابعاد اعتراضات دانشجوئی کاسته است، با این وجود جنبش دانشجوئی همچنان زنده است و با سکوت و خاموشی بیگانه. علیرغم وجود فضای پادگانی در دانشگاهها، در سالهای گذشته ما هم شاهد اعتراضات دانشجوئی به ویژه در حوزه مسائل صنفی و اجتماعی بودیم و هم برای نخستین بار برآمد جریان چپ بعد از سرکوب دهه ۶۰.
جریان چپ در دانشگاههای کشور ریشه دارترین جریان سیاسی از زمان تاسیس دانشگاه تهران است. در دهه های قبل از انقلاب، چپ قوی ترین و پرنفوذترین نیرو در مراکز دانشگاهی کشور بود. از این رو سران رژیم برآمده از انقلاب بهمن، برای ریشه کن کردن چپ از دانشگاهها، به انقلاب فرهنگی دست زدند، به گسترده ترین وجه به تصفیه نیروهای چپ پرداختند و دانشگاهها را به زعم خود از چپ تهی نمودند. با این وجود یک دهه بیشتر طول نکشید که چپ در دانشگاههای کشور سربرآورد، ابتدا در صفوف دفتر تحکیم وحدت به فعالیت خود ادامه داد و سپس در چهره مستقل. این امر نشان داد که چپ از محیط دانشگاهی زدودنی نیست.
این بار هم همانند سالهای اول انقلاب، نهادهای امنیتی فعالیت چپ را در دانشگاههای کشور تحمل نکردند و یورش سنگینی به آن آوردند و تعداد زیادی از دانشجویان چپ را دستگیر و روانه شکنجه گاهها کردند. با این یورش جریان چپ ضربه خورد ولی نابود نگشت.

دانشجویان عزیز!
تلاش جریان حاکم پایان دادن به حیات جنبش دانشجوئی و خاموش کردن صدای اعتراض دانشجویان است. لذا
مبرم ترین وظیفه در شرایط کنونی حفظ و تداوم حیات جنبش دانشجوئی، شکستن فضای پادگانی و عقب نشاندن جریان نظامی ـ امنیتی از دانشگاههای کشور است.

دانشجویان گرامی!
دورانی که تنها یگ گرایش فکری ـ سیاسی در دانشگاههای کشور حضور داشت، سپری شده است. اکنون ما شاهد حضور طیفهای مختلف فکری ـ سیاسی در دانشگاههای کشور هستیم. این امر طبیعی است. امروز با توجه به شدت سرکوب و فضای پادگانی، ضرورت همکاری و اتحاد بین گرایشهای مختلف فکری ـ سیاسی در دانشگاهها به شدت احساس می شود. جنبش دانشجوئی در صفوف متحد خود قادر است در مقابل تهاجم نهادهای امنیتی رژیم ایستادگی نماید و حیات جنبش دانشجوئی را تداوم بخشد.

دانشجویان عزیز!
در شرایط کنونی لزوم توجه به بدنه دانشجوئی بیش از هر زمان دیگر مطرح است. ارگانهای امنیتی قادرنیستند به آسانی توده دانشجوئی را تحت پیگرد و سرکوب قرار دهند. در همین ارتباط لازم است به مسائل صنفی توجه ویژه ای مبذول داشت، نظر مساعد بدنه دانشجوئی را جلب نمود و از همین جایگاه توان برخورد با ارگانهای سرکوب را بالا برد.

دانشجویان گرامی!
وضعیت ویژه ای بر کشور حاکم است. بنیان های اقتصادی و اجتماعی کشور در حال فروپاشی است. فقر، بیکاری و فساد کشور را فرا گرفته است. زندگی اکثریت مردم کشور ما به فقر و فلاکت هرچه بیشتری سوق پیدا کرده و شکاف طبقاتی تعمیق یافته است. ثروت کشور در دست لایه ای نازکی از جامعه متمرکز گشته و بر حجم فقر افزوده شده است. ما شاهد تقابل گروههای مختلف اجتماعی با جمهوری اسلامی و به ویژه با بلوک حاکم هستیم.
جمهوری اسلامی بخش قابل توجهی از درآمد نفت را به جیب نیروهای وابسته به حکومت می ریزد تا در سایه حمایت آنها به حیات خود ادامه دهد. اکنون با بحران جهانی مالی و کاهش قیمت نفت، بحران اقتصادی در کشور ما در حال گسترش است. بحران اقتصادی با بحران کارائی درهم تنیده شده و همدیگر را تشدید می کنند. در صورت تداوم بحران جهانی مالی و افت شدید درآمد نفت، بحرانهای موجود می تواند زمینه را برای شکل گیری بحران سیاسی فراهم آورد. برای چنین موقعی باید آمادگی داشت. لازم است جنبش دانشجوئی پیوند نزدیک با دیگر جنبشهای اجتماعی برقرار کند تا در زمان گسترش بحران سیاسی همراه با آنها برآمد کند.

دانشجویان عزیز!
ما در کنار شما سالروز ۱۶ آذر را به عنوان روز دانشجو گرامی میداریم و امیدواریم که جنبش دانشجوئی علیرغم تسلط فضائی پادگانی بردانشگاهها به حیات پویا و سرسبز خود ادامه دهد و نقش پیشرو خود را در جنبش دمکراتیک ایران حفظ نماید.

هیات سیاسی ـ اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران(اکثریت)
۱۵ آذر ۱٣٨۷(۴ دسامبر ۲۰۰٨)