از : صفر نادری
عنوان : راه بی راه
از اینکه مجاهدین موفق شدند در عراق باقی بمانند وبه جمهوری اسلامی تحویل داده نشوند بسیار در خور ارزشگزاری وتامل است.ولی آیا این یک راه حل است?
به نظر من این یک فرجه ویا شانس برای مجاهدین است.ولی مجاهدین بایددر فکر راه حلی
نهائی حداقل برای خود باشند.بیش از ۲۵ سال از از اقامت مجاهد در عراق میگذرد ودر این مدت مجاهدین راه حلی برای خروج از بحران نتوانستند ارائه دهند.
خروج از عراق برای مجاهد میتوانست کمکی به باز یابی مجدد فکری وسازمانی باشد ورهبری مجاهد با وقوف به این شکست تاریخی نجات خود را نه در همکاری
با دیکرنیروها بلکه فرورفتن به باطلاق د یگری یعنی ماندن بیحاصل در کشوری بیگانه
ترجیع میدهند.رهبری مجاهد به دلیل سیاست غلط وخود خواهانه خود هیچ حامی
در طیف مخالفان رژیم ندارد.حدنساب سنی اعضا بالای ۴۰ سال است.
رهبری مجاهد نمیتواند چشم به روی حقایق وفجایع خود کرده ببندد.
نوجوانان ۱۴ ویا ۱۵ ساله مجاهد اکنون مردان بالای۴۵ هستند .
این مشکلات پاسخ میخواهد وبا اتهام به این وآن وخود را گول زدن ره به جائی
نخواهد برد.متاسفانه رهبری مجاهد هر گونه راه حل دوستانه وملی ویا حتی راه حل
های مذهبی را نقش بر آب کرده وتهمت وافترا را جانشین پاسخ های مستدل.
گذشته را دیدیم وتجربه کردیم واکنون باید دید در این صفحه شطرنج رهبری
چه حرکتی خواهد داد .با احترام.
۵۴۶۲ - تاریخ انتشار : ۵ دی ۱٣٨۷
|