• در شرایطی که روسای جمهوری همه گونه اشیای متعارف و غیرمتعارف، از قبیل حرف های توهین آمیز، دستورات غیردمکراتیک، گرسنگی، زندان، شکنجه، اشغال سرزمینی، بمباران و قتل عام غیرنظامیان را که به خصوص در عراق به بدترین وجه ممکن توسط جورج بوش در سرزمین بین النهرین انجام گرفت، را به سوی مردم پرتاب می کنند چرا می بایست اقدام خبرنگار عراقی توی ذوق زننده تلقی شود ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۷ دی ۱٣٨۷ -  ۲۷ دسامبر ۲۰۰٨

مفهوم ذاتی مسائل و وقایع همیشه آن گونه نیست که در حوزه شکلی و میدانی به نظر می رسد. این واقعیت در خصوص تحولات عراق و سیال بودن اوضاع آن اهمیت دو چندانی می یابد و رخدادهای اخیر نیز دقیقا در چنین راستائی خودنمائی می کند. به همین دلیل برای تشخیص بهتر اوضاع عراق بیشتر باید به روانشناسی سیاسی و درک مفهومی از تحولات گذشته، حال و آینده این کشور متوسل گردید. توافقات یا تحرکات خاصی که در عرصه ملی عراق در حال انجام و شکل گیری است بیش از آنچه ریشه در تعامل در حوزه وحدت ملی یا تعریف مدرن از مقوله ی دولت – ملت قابل تحلیل باشد ریشه در تداوم رقابت های قومی – مذهبی و چینش های تحمیلی و سلبی غیر دمکراتیک خواهد داشت. تعامل ملی همواره در بستر منافع همگون ملی، هویت مشترک ملی (فراتر از نژاد و مذهب) و همچنین اجماع نظر شراکت گونه ی لایه های متفاوت درون ساختی انجام خواهد پذیرفت. هرگونه توافق یا مصالحه ای برخلاف این امر می بایست در حوزه معاهدات و مناسبات حداقلی در بستر شرایط بحرانی تنها برای برون رفت از وضعیت شکننده و مختل کننده در شرایط زمانی و مکانی خاص مورد توجه واقع شود. عراق به یقین همان محیط سیاسی – اجتماعی است که بیش از آنچه در قالب وحدت ملی قابل تحلیل باشد می بایست در شرایط مناسبات دوران بحران، در خصوص افعال و وقایع در آن دست به ارزیابی زد. بالا یا پائین رفتن دامنه شورشگری و ناامنی های بعد از حمله به این کشور و هم اینک وجود آرامش حداقلی در آنجا هر چند که به لحاظ میدانی و شکلی مهم و قابل تامل است ولی به جهت مولفه های ارزشی و ثبات پایدار مبتنی بر تعامل ملی، فاقد اعتبار و اعتماد لازم خواهد بود. این واقعیت در شرایط گسست های نژادی، مذهبی، سیاسی و اجتماعی که در طی بیش از 5 سال اشغال و حاکمیت یک ساختار چندگانه و مبتنی بر تفوق اکثریت نژادی – مذهبی بر رقبا شکل گرفته است، تحت هیچ شرایطی قابل دوام و یا در چارچوب ثبات پایدار و دمکراتیک قابل تعریف نخواهد بود.                                                                                                
در طی دو هفته اخیر در خصوص دو لنگه کفش "منتظر الزیدی" خبرنگار عراقی شبکه تلویزیونی البغدادیه بحث های زیادی در گرفته است و جدا از موقعیت و تاثیر بین المللی موضوع، در ساختارهای ملی غیرعراقی نیز به بهانه ای برای دعواها و رقابت های سیاسی تبدیل شده است. آنان که عمل منتظر الزیدی را به عنوان یک عمل قهرمانانه مورد تقدیر قرار می دهند و از آن به عنوان "انتفاضه کفش" یاد می کنند، می بایست هم زمان به این واقعیت عینی نیز توجه داشته باشند که این خبرنگار عراقی به گفته خود و خانواده اش یک عرب سنی و با اعتقادات بعثی ناب می باشد که اشغال عراق را به لحاظ فیزیکی از جانب آمریکا و به جهت قدرت گیری شیعیان در ساخت کنونی عراق، اشغال معنوی از طرف ایران بازگو می کند. در عوض آنان که اقدام وی را با بهانه های مبادی آداب بودن و اینکه حرمت قلم را نباید به لنگه کفش در آمیخت به جنگ منتظر می روند نیز می بایست به این واقعیت توجه داشته باشند که در جهان واقعی به خصوص در جوامع غیردمکراتیک همواره ابراز وجود یا اعتراض در قالب های متفاوتی انجام می گیرد. حتی در جوامع دمکراتیک اروپائی نیز بارها اتفاق افتاده است که از روسای جمهوری در مصاحبه های مطبوعاتی یا دیدارهای خصوص و عمومی با تخم مرغ، گوجه فرنگی یا حتی پرتاب شیرینی استقبال شده است، تنها در اینجا فرق جامعه مثلا اروپائی با عراقی در معاوضه تخم مرغ با لنگه کفش است که چندان نمی تواند محل نزاع تلقی شود. تازه در شرایطی که روسای جمهوری همه گونه اشیای متعارف و غیرمتعارف، از قبیل حرف های توهین آمیز، دستورات غیردمکراتیک، گرسنگی، زندان، شکنجه، اشغال سرزمینی، بمباران و قتل عام غیرنظامیان را که به خصوص در عراق به بدترین وجه ممکن توسط جورج بوش در سرزمین بین النهرین انجام گرفت، را به سوی مردم پرتاب می کنند چرا می بایست اقدام خبرنگار عراقی توی ذوق زننده تلقی شود. اینکه یک روزه منتظر الزیدی به یک قهرمان در افکارعمومی عرب و حتی بسیاری از کشورهای غیرعرب تبدیل شد به لحاظ روانشناسی حاوی درس بزرگی است که اثبات کننده ی این مدعا می باشد که تنفر از یکجانبه گرائی آمریکائی و شخص بوش به حدی است که یک لنگه کفش می تواند به تیتر اول تمام خبرهای بین المللی در اکثر شبکه های بزرگ جهانی تبدیل شود. قیمت 10 میلیون دلاری این لنگه کفش، سفارش ده ها هزار جفت از این نوع کفش به شرکت سازنده ترکیه ای، درخواست وکالت بزرگترین گروه های حقوقی از منتظر، پیشنهاد ازدواج دختران عرب که در رسوم قبیله ای بزرگترین اعلام حمایت و پذیرش تلقی می شود و به طورکلی استقبال عمومی از اقدام وی در وضعیتی که امسال بیشترین کشتار، سرکوب و دستگیری از خبرنگاران توسط گروه های تروریستی و دولت های سرکوبگر انجام گرفته است، خود یک نوید به جامعه ی مطبوعاتی و دهن کجی به دشمنان قلم می تواند به حساب آید که آنان هنوز قادرند بازی بزرگان را به هم بزنند. موضوع خبرنگار عراقی زمانی که با تصمیم جلسه پارلمان این کشور برای بررسی حضور نیروهای خارجی در عراق در روز دوشنبه 22 دسامبر که به تعویق آن تا 7 ژانویه، یعنی 7 روز بعد از پایان مهلت قانونی شورای امنیت سازمان ملل متحد برای حضور این نیروها و بعدا با برکناری رئیس پارلمان "محمود مشهدانی" و رای مثبت به این لایحه، هم زمان مورد توجه قرار گیرد، گویای این نکته مهم است که در عراق هیچ چیز تمام نشده است و شاید آرامش کنونی، آرامش قبل از توفان باشد.                                                                                                      

Ardeshir250250@yahoo.com