• کمتر کسی در آمریکای لاتین می خواهد کشورش را به کوبایی تازه تبدیل کند، ولی روح انقلاب کوبا و تمام وعده و وعیدهایش، هنوز در تصویر ارنستو چه گوارا زنده است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۱۲ دی ۱٣٨۷ -  ۱ ژانويه ۲۰۰۹

در پنجاه سالی که از پیروزی انقلاب کوبا می گذرد، تصویر و ایدئولوژی ارنستو چه گوارا در طی دهه ۱۹۷۰ و بسیاری از سالهای دهه ۱۹٨۰ میلادی هم در زادگاهش آرژانتین و هم در سایر کشورهای آمریکای لاتین سرکوب شده بود.
اما حالا چه گوارا بازگشته و آرمانهای او در انقلاب کوبا این روزها در آمریکای لاتین طنین انداز است.
تقریبا هر روز در آمریکای لاتین اعتراضهایی صورت می گیرد، گاه از سوی اتحادیه های کارگری و گروه های بومی و گاه از سوی فعالان حقوق بشر، زاغه نشینها و دیگران. تقریبا بدون استثنا، بعضی از این تظاهرکنندگان به شکلی تصویری از چه گوارا را حمل می کنند.
مایکل کیسی، خبرنگار مقیم پایتخت آرژانتین، به تازگی کتابی درباره چه گوارا با عنوان "زندگی پس از مرگ چه، میراث یک تصویر" نوشته است.
او می گوید: "این که تی شرتی بپوشید و بگویید از جان خود گذشته اید و به آرمان انقلابی چه متعهدید، بسیار آسان تر از آن است که در عمل انقلابی باشید. بعید می دانم آن شور انقلابی که مردم را به تقلید از او واداشته، حالا در آرژانتین و جاهای دیگر آمریکای لاتین، واقعی باشد."
در اروپا و آمریکای شمالی از تصویر چه گوارا برای فروش هر چیزی، از ودکا گرفته تا لباس نوزاد و تی شرت استفاده می شود و در آمریکای لاتین هنوز نامش برای انقلابیون جذاب است. اما چه گوارا بدون یار و یاور در روستایی دورافتاده در بولیوی در اکتبر ۱۹۶۷ شکست خورد و کشته شد.
پیامی که او با آن موفقیت در انقلاب کوبا بیان کرد، چه سنخیتی با سیاست آمریکای لاتین در قرن بیست و یکم دارد؟
هوگو چاوز، رییس جمهوری ونزوئلا، نقش بسزایی در بازگویی این پیام داشته است. او اخیرا ده سال حضورش در کاخ ریاست جمهوری ونزوئلا را جشن گرفت و می خواهد خیلی بیشتر از این در قدرت بماند تا آنچه را که سوسیالیسم قرن بیست و یکمی می خواند، پیاده کند.
هوگو چاوز در حالی که پیامش را در آمریکای لاتین، به کمک ثروت سرشار نفتی کشورش، اشاعه می دهد، اغلب از پندهای فیدل کاسترو، رهبر انقلاب کوبا، و الهامهایش از چه گوارا سخن می گوید.
اما شاید امروزه تصویر و آرمانهای چه گوارا، بجای ونزوئلا، در بولیوی، جایی که طرحهایش برای ترویج انقلاب شکست خورد، سنخیت بیشتری داشته باشد.
در بحبوحه جنگ سرد، قاتلان وی که تحت حمایت سازمان جاسوسی آمریکا بودند، امید داشتند با مرگ چه گوارا، شور و شوق انقلابی اش نیز از بین برود. اما آنها اشتباه می کردند. ماریا دل کارمن، نویسنده اکوادوری، درباره این انقلابی آرژانتینی مفصل نوشته است:
آقای کارمن می گوید: "گویی مردم احساس می کنند چه گوارا نماد بسیاری از نیازهای ریشه دار سیاسی ماست. برای همین فکر می کنم علت رشد محبوبیتش در سراسر آمریکای لاتین همین است. این نیاز مرتب رو به رشد است."
الادیو گونزالس زمانی تنها موزه مخصوص چه گوارا را در پایتخت آرژانتین اداره می کرد. این موزه حالا بسته شده، ولی مغازه اش که مملو از اجناس آراسته به تصاویر چه گواراست، به نوعی زیارتگاه بازدید کنندگانی شده که به امید گرفتن مراد از این انقلابی آرژانتینی به آنجا می روند.
آقای گونزالس می گوید: "چه گوارا همه جا هست. او از نو زاده شده، مثلا در بولیوی. بسیار خوشحالم بذری را که چه گوارا در بولیوی کاشت، رشد و نمو کرده و حالا شاهد به بار نشستن آن هستیم. این روزها او پیروز شده است."
کمتر کسی در آمریکای لاتین می خواهد کشورش را به کوبایی تازه تبدیل کند، ولی روح انقلاب کوبا و تمام وعده و وعیدهایش، هنوز در تصویر ارنستو چه گوارا زنده است.

منبع: بی بی سی