حسین روحانی: دیگر نمی‌توانستم بی‌عدالتی‌ها را تحمل کنم



اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۹ اسفند ۱٣٨۷ -  ۲۷ فوريه ۲۰۰۹


ایسنا: سریع‌ترین کاراته کای جهان گفت: من به عنوان اولین ورزشکار ایرانی که موفق به کسب چهار مدال جهانی در این رشته ورزشی شده‌ام، در ابتدای راه قرار نگرفته‌ام که بخواهم احساساتی تصمیم گرفته و برخورد کنم.
حسین روحانی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه زنجان، به تشریح دلایل خداحافظی خود از تیم ملی کاراته اشاره کرد و اظهار کرد: اتفاقات اخیر چند روز قبل از استعفای کتیرایی رخ داد و من به هیچ وجه در جریان این استعفا نبودم. قبل از مسابقات جهانی شنیده می‌شد که اگر ورزشکاری موفق به کسب مدال در مسابقات جهانی شود،‌ پاداش خوبی از طرف فدراسیون دریافت خواهد کرد.
وی با بیان این مطلب که قبل از مسابقات جهانی شرایط تیم ملی به گونه‌ای بود که هیچکس امیدی برای کسب مدال در مسابقات جهانی نداشت، افزود: با وجود تمامی فشارها، تلاش زیادی آن هم در آن شرایط کردم و در نهایت موفق به کسب مدال برنز جهانی شدم. بعد از بازگشت به ایران، انتظار داشتم که مسئولان طبق وعده و وعیدهای خود به من کمک کنند اما متأسفانه با رفتارهای و برخوردهای عجیبی مواجه شدم.
روحانی خاطرنشان کرد: من به عنوان اولین کاراته کای ایرانی که موفق به کسب ۴ مدال جهانی برای کشور شده ام، انتظار داشتم تا ارزش زیادی برای مدال‌هایم قائل شوند. طی صحبت‌هایی که با مسئولان سابق فدراسیون داشتم، مشکلاتم نظیر نداشتن خانه را مطرح کردم که آنها نیز قول‌هایی در این باره دادند.
این کاراته‌کای زنجانی اظهار کرد: بعد از بازگشت از ژاپن، مسئولان فدراسیون با برگزاری مراسم تجلیل حواله ۵ میلیون تومانی به من تحویل دادند که از این مبلغ ۵۰۰ هزار تومان آن نیز به عنوان مالیات کسر شد. ۷۰۰ هزار تومان نیز نایب رئیس و سرپرست امورمالی فدراسیون هدیه دادند.
قهرمان نامدار کاراته ایران ادامه داد: طبق اخبار بسیار موثق، یکی از اعضای تیم ملی کاراته بالغ بر ۱۵ میلیون تومان پاداش گرفته لذا این گونه رفتار ها نشان می دهد که تبعیض در ورزش به کجا رسیده و من برای این وضعیت واقعا متأسفم.
وی گفت: با برخوردی که مسئولین ازخود نشان دادند، نتیجه ۱۵ سال زحمت و تلاش را گرفتم.
روحانی تصریح کرد: برای به اهتزاز درآمدن پرچم کشورم، چه سختی ها و فشارهایی را که تحمل نکرده ام. طی این مدت اغلب اوقاتم در اردوهای مختلف گذشته است. من با ورزشکاری که این مبلغ را دریافت کرده، کار ندارم اما طرف صحبت من با مسئولین است که این گونه رفتارهای تبعیض آمیز انجام می دهند.
وی خاطرنشان کرد: این گونه برخوردها و این شرایط به قدری از لحاظ روحی و روانی به من فشار آورد که دیگر نتوانستم این بی عدالتی‌ها را تحمل کنم. به همین دلیل تصمیم گرفتم که در سن ۲۵ سالگی و در اوج دوران ورزشی یک ورزشکار، از عرصه تیم ملی خداحافظی کنم.
این ورزشکار زنجانی با بیان این مطلب که ۱۵ سال بدون هرگونه چشم داشتی از جان و دل برای کاراته زحمت کشیده‌ام، ‌ابراز داشت: در این مدت تلاش کردم تا بدون حاشیه و رعایت مسائل اخلاقی، تنها به ورزش بپردازم و هرچه می بینم و می شنوم را فراموش کنم اما دیگر خسته شده‌ام و دلم می خواهد حرف بزنم. هرگز به خودم اجازه ندادم که از روی احساسات تصمیم بگیرم.
روحانی افزود: متاسفانه هر ورزشکاری سر و صدا و تهدید کند، موفق تر بوده و هرچه می‌خواهد به دست می آورد اما تا زمانی که تبعیض ها برداشته نشده و شایسته سالاری حاکم نشود، این مشکلات حل نخواهد شد.
روحانی با بیان این مطلب که در جامعه ورزش ایران هر کسی که رابطه داشته باشد، می تواند به راحتی مشکلاتش را برطرف نماید، گفت: اگر من ورزشکاری اهل استان‌هایی همچون تهران و اصفهان بودم، مطمئن باشید که هرگز این اتفاقات برایم رخ نمی داد و به راحتی می توانستم مشکلاتم را بر طرف و حرفم را به کرسی بنشانم چرا که حمایت مسئولین استانی در این راستا بسیار تاثیرگذار می باشد.
وی اظهار کرد: متاسفانه هیچ کدام از مسئولین استان به غیر از دکتر نصیری، حتی زنگ نزدند که حالم را جویا شوند. اما زمانی که در یک مصاحبه اسمی از زنجانی بودن من به میان نمی آید، همین مسئولین زنگ می زدند و اعتراض می کنند. امروز که این مشکلات و این تبعیض ها برای من ورزشکار زنجانی رخ داده، مدیران تربیت بدنی استان ساکت نشسته‌اند و برایشان این موضوع اهمیت ندارد و باید این سوال را پرسید که مسئولین تربیت بدنی استان در این مدت برای من ورزشکار دارنده چندید مدال جهانی، چه کرده اند.
سریعترین کاراته کای جهان خاطرنشان کرد: متاسفانه مسئولین فقط حرف می زنند و در عمل چیزی از آنان مشاهده نمی‌شود تا زمانی که مشکلاتم برطرف نشود و این شرایط تغییر نکند، هرگز به صحنه کاراته در عرصه تیم ملی برنخواهم گشت.
روحانی افزود: با این برخوردها به این نتیجه رسیده ام که برخی از خداحافظی من بسیار خوشحال شدند اما، امیدوارم کسانی که به جای من می آیند، شرایط بهتری داشته باشند.