• نیروی انتظامی شهرستان شوشتر از شامگاه چهارشنبه با مخالفین مسلح در منطقه درگیر شده است و همچنان درگیری‌ها در منطقه شعیبیه شوشتر ادامه دارد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۷ فروردين ۱٣٨٨ -  ۲۷ مارس ۲۰۰۹

نیروی انتظامی ناحیه شوشتر با آن چه که اشرار در منطقه می خواند درگیر شد و در این درگیری یک نفر از آن ها را کشته است. اشرار اصطلاحی است که حکومت ایران درباره مخالفین مسلح خود به کار می گیرد.
به گزارش سایت های فارسی داخل و خارج، نیروی انتظامی شهرستان شوشتر از شامگاه چهارشنبه با مخالفین مسلح در منطقه درگیر شده است و همچنان درگیری‌ها در منطقه شعیبیه شوشتر ادامه دارد.
فرمانده ناحیه انتظامی شهرستان شوشتر با تائید این خبر به خبرنگار سایت "آینده" گفت: در روز‌های گذشته با انجام فعالیت‌های اطلاعاتی و شناسایی‌های دقیق از محل استقرار اشرار برای دستگیری آنها در منطقه شعیبیه شوشتر اقدام شد، که پس از درگیری با آنها یکی از اشرار کشته شد.
سرهنگ دوم عیسی ماکنالی افزود: فعالیت‌ها برای شناسایی محل اختفا و فرار اشرار در حال انجام است و هنوز نیز کم و بیش درگیری‌ها ادامه دارد.
وی افزود: در درگیری‌های انجام شده یکی از سربازان نیروی انتظامی شوشتر به ضرب ۲ گلوله زخمی و در بیمارستان مداوا شد و حال عمومی وی رضایت بخش است.
وی تاکید کرد: فعالیت‌ها تا دستگری این اشرار و مجازات آنها ادامه دارد.
سایت آینده مدعی است این درگیری ها با نیروهای "تجزیه طلب" است که در این منطقه مستقر هستند و در ماه های گذشته نیز درگیری های شدیدی با نیروی انتظامی داشته اند.

از سوی دیگر گروهی به نام "گردان های شهید محیی الدین آل ناصر – شاخه نظامی جنبش نبرد عربی برای رهایی احواز" بیانیه ای در این زمینه صادر کرد و اعلام کرد که یکی از عناصر این جبهه در عملیات چریکی که روز یکشنبه در شعیبیه در جنوب شوشتر رخ داد شهید شده است. این گروه ادعا کرده که یکی از تیم های عملیاتی اش به طرح کشت و صنعت کارون در آن منطقه حمله کرده است. "جنبش نبرد عربی" از این طرح به عنوان یک طرح استعماری و اشغالگرانه نام برده است و اضافه کرده که هدف حمله مسلحانه مراکز معینی از سپاه پاسداران بوده است. جنبش نبرد عربی از ۴ سال پیش مبارزه قهرآمیزی را در جهت آن چه حق تعیین سرنوشت مردم عرب اهواز (خوزستان) می نامد، آغاز کرده است. طی این سال ها، حدود بیست و پنج تن از اعضای آن توسط دادگاه های انقلاب اسلامی اهواز پشت درهای بسته محاکمه و اعدام شدند.
گفتنی است که از سال ها پیش تاکنون روستاییان عرب منطقه نسبت به مصادره زمین های خود توسط شرکت کشت و صنعت کارون به شکل های مسالمت آمیز اعتراض کرده اند اما به رغم دادن کشته ها و مجروحان فراوان نتوانسته اند مانع طرح های این شرکت شوند. آنان معتقدند که این طرح – که دو کرانه رودخانه کارون از شوشتر تا خرمشهر را در بر می گیرد- برای کندن آنها از زمین های نیاکانشان انجام می شود تا آن را برای مهاجران غیرعرب آماده سازند. هم چنین عرب های این دیاربه رغم منابع غنی نفت، از فقر و ناداری، آلودگی محیط زیست و سرکوب فرهنگی و تبعیض نژادی رنج می برند.
منابع محلی می گویند که صدای تیراندازی تا امروز – جمعه - نیز از منطقه شعیبیه شنیده شده است. این منطقه که صد در صد عرب نشین است و در جنوب شوشتر در ساحل رودخانه دز قرار دارد، دارای بیشه زارهای انبوهی است که در گذشته پناهگاه یاغیان و شورشیان مسلحی همچون حته (حاتم کعبی) و دیگران بوده که علیه رژیم شاه مبارزه می کردند.
در ۱۵ آوریل ۲۰۰۵ (۲۶ فروردین ۱٣٨۴) تظاهرات مسالمت آمیز مردم عرب شهر اهواز با آتش نیروهای امنیتی و انتظامی رو به رو شد و ۱۵ نفر در آن تظاهرات کشته شدند. پس از آن، آشوب و تظاهرات به شهرهای حمیدیه، کوره بندرمعشور، حویزه، خفاجیه، خرمشهر، آبادان و سایر شهرهای عرب نشین خوزستان کشیده شد. اعتراضات و تظاهرات یادشده در اعتراض به سیاست های دولت جمهوری اسلامی برای تغییر بافت جمعیتی این استان صورت گرفت. انتشار نامه منسوب به محمدعلی ابطحی رییس دفتر رییس جمهور پیشین محمد خاتمی، جرقه ای بود که ناآرامی ها را در استان دامن زد. عرب ها معتقدند که آن نامه – چه درست باشد و چه نادرست – عملا اجرا می شود زیرا هم اکنون با ساختن شهرک هایی همچون شیرین شهر و رامین برای مهاجران غیرعرب زمینه تغییر جمعیت به ضرر بومیان عرب آماده می شود.
پس از آن یعنی در تابستان ٨۴ و بعد از آن، عملیات خشونت آمیزی انجام گرفت که ناظران معتقدند پلیس امنیتی ایران در برخی از آنها دست داشته است. در مجموع طی چهارسال گذشته بیش از ۵۰ نفر از اعراب خوزستان کشته و اعدام شدند. جسد برخی از آنان از رودخانه کارون بیرون کشیده شد که در کیسه قرار داده شده بود. هم اکنون عده ی زیادی از اعراب خوزستانی به اتهام های سیاسی و مسلحانه در زندان های خوزستان و سایر شهرهای ایران زندانی هستند.
برخی از گروه های سیاسی عرب اهوازی با عملیات قهرآمیز مخالف اند و بر کار سیاسی، فرهنگی و توده ای تاکید می کنند. به اعتقاد آن ها اما، دولت احمدی نژاد با بستن همه راه های فعالیت های مسالمت آمیز سیاسی و فرهنگی قومیت ها، عملا زمینه را برای برخوردهای مسلحانه، نه تنها در خوزستان بلکه در بلوچستان و کردستان و آذربایجان آماده کرده است.