اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۴ ارديبهشت ۱٣٨٨ -  ۲۴ آوريل ۲۰۰۹

عبدالحسین بهروان از مبارزان راه آزادی و طرفداران دکتر محمد مصدق براثر سکته قلبی در کوپال اصفهان روز دوم اردیبهشت در سن ۶۷ سالگی درگذشت.

بهروان در سال ۱۳۲۱ در اصفهان متولد‌شد. در سال ۱۹۶۶ برای ادامه تحصیل به آلمان رفت، درآلمان درحالی‌که با سازمانهای جبهه‌ْ ملی ایران در اروپا همکاری داشت. در شهر "گیسن" به کنفدارسیون جهانی دانشجویان ایرانی پیوست.بهروان در ژانویه‌ی ۱۹۶۷به‌عنوان دبیر بین‌المللی کنفدراسیون انتخاب‌شد. پس از این دوران در رشته‌ی جامعه‌شناسی سیاسی مشغول به‌تحصیل شد و در این رشته دکترا گرفت. دکتر بهروان سال‌ها در دانشگاه‌های آلمان در این رشته به تدریس پرداخت.
در ماه ژوئن سال ۱۹۶۷ شاه به آلمان آمد و کنفدراسیون موفق‌شد مبارزات وسیعی را علیه دعوت شاه و حضور شاه در آلمان، سازمان‌دهی کند. به‌گونه‌ای که شاه به هر شهری که می‌رفت با تظاهرات وسیعی روبه‌رو می‌شود
بهروان در مصاحبه ای اظهار داشت: من خودم در اولین تظاهرات در شهر بن که پایتخت آلمان غربی بود، با این‌که پلیس محدودیت شدیدی را برای ما ایجاد کرده بود، حضور داشتم و این تازه شروع تظاهرات بر علیه شاه بود. حتی در برلن تظاهرات وسیعی با حضور سازمان‌های سیاسی و افراد آزاده‌ی آلمانی انجام‌شد که متأسفانه یک دانشجوی آلمانی به نام "بنه‌اونه زورگ" در حمله‌ی پلیس تیرخورد و کشته‌شد. این تظاهرات و کشته‌شدن بنه‌اونه زورگ نقطه‌ی عطفی بود در پشتیبانی دانشجویان آلمانی از مبارزات ضددیکتاتوری کنفدراسیون. بعد از این حتی مبارزات خود دانشجویان آلمانی هم برای بهبود مسایل صنفی دانشجویان خیلی شدیدتر شد و سال‌های بعد، ما هم در کنار سازمان‌های دیگر در مبارزات علیه جنگ ویتنام، علیه سرکوب مردم فلسطین، پشتیبانی از جنبش ضد‌آپارتاید آفریقای جنوبی و مبارزات آمریکای لاتین حضورداشتیم و هم ما در این مبارزات تاثیر می‌گذاشتیم و هم آن مبارزات روی ما تاثیر می‌گذاشت؛ یعنی ما واقعاً نمی‌توانیم این تاثیر را یک‌ طرفه ببینیم.

بهروان افزوده است: کنفدراسیون سازمان قدرتمندی بود که فعالیت و مبارزه‌ی وسیعی را علیه رژیم شاه سازمان‌داد و آن‌چنان جنایت‌های آن رژیم را افشاکرد که شاه دیگر نتوانست به خیلی از کشورهای غربی سفرکند و حتی دیگر دعوتش هم نمی‌کردند و بعد از سرنگون شدنش هم حتی آمریکا به او ویزا نداد تا بیماری‌اش را مداوا کند. همه‌ی این‌ها درست، اما ضعف بزرگ ما این‌بود که هدف اصلی ما فقط سرنگونی رژیم شاه بود. هیچ‌وقت این بحث پیش نیامد و سمیناری برگزارنشد و مقاله‌ای نوشته‌نشد که بعد از سرنگونی رژیم شاه چه؟ این ضعف بزرگ ما بود. این یک تجربه‌ی تاریخی بود که ما برای آن بهای گزافی هم پرداختیم.

منبع: احترام آزادی