• چهار سازمان بین المللی کارگری در آستانه اول مه، پیام مشترکی در مورد جنبش کارگری در ایران منتشر کردند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۷ ارديبهشت ۱٣٨٨ -  ۲۷ آوريل ۲۰۰۹

اول ماه می ٢٠٠٩ و آزادی برای فعالان دربند اتحادیه ھای کارگری در ایران

بیش از صد سال است که کارگران و اتحادیه ھایشان در سرتاسر جھان اول ماه می، روز جھانی کارگر را جشن می گیرند. اول ماه می روزی است که کارگران پایبندی شان را برای برقراری آزادی و عدالت اجتماعی به صورت جھانی به نمایش می گذارند. اول ماه می از زمان برگزاری اولین روز جھانی کارگر در سال ١٨٩٠ ، به سبب وجود حکومت ھایی که ھنوز اجتماعات غیر رسمی را در اول ماه می ممنوع می کنند، نه تنھا در تجمعات عمومی، بلکه در زندان ھا نیز جشن گرفته شده است.
ایران یک چنین کشوری است. سال ھاست که تلاش کارگران برای برگزاری تظاھرات عمومی اول ماه مه با حملات پی در پی، ضرب و شتم و حبس و زندان روبرو
بوده است. در دو سال گذشته، کارگران و طرفداران حقوق زحمتکشان، به دنبال سازماندھی تجمعات اول ماه مه به شلاق خوردن در انظار عمومی محکوم شده اند.
محمود صالحی، رھبر اتحادیه مستقل خبازان در کردستان ایران، به جرم تلاش برای برگزاری تظاھراتی در اول ماه مه ٢٠٠٤ ، به مدت یک سال در زندان بسر برد.
تشکلات خانه‍ی کارگر و یا شوراھای اسلامی کار که از حمایت دولت برخوردارند، مراسم رسمی جشن سالیانه‍ی اول ماه می براه می اندازند و این مراسم را برای
کارگران به شکلی طراحی می کنند تا در آن به جای پرداختن به مسائل واقعی ای که کارگران با آنھا مواجه اند به صحبت در مورد مسائلی پرداخته شود که دولتمردان
خواھان شنیدن آنھا ھستند. اما اتحادیه ھای آزاد کارگری در ایران غیرقانونی اند و ھمواره از شرکت فعالان اتحادیه ھای مستقل کارگری در این مراسم جلوگیری بعمل
آمده است.

سرکوب اتحادیه ھای کارگری در ایران
بطور محض، اتحادیه ھای کارگری در ایران تنھا بخاطر جشن گرفتن اول ماه می نیست که مورد تھاجم قرار می گیرند. ھرگونه گرایشی به اتحادیه مستقل کارگری با دورنمای سرکوب مواجه است.
در ژوئیه ٢٠٠٨ ، پنج ھزار کارگر شرکت نیشکر ھفت تپه در شھر جنوبی شوش، پس از ٤٦ روز اعتصاب بخاطر شش ماه حقوق عقب افتاده شان، یک اتحادیه مستقل کارگری تشکیل دادند. در بیستم دسامبر، پنج تن از رھبران انتخابی این اتحادیه به جرم" به خطر انداختن امنیت ملی" و" تبلیغات ضددولتی" در ارتباط با اعتصاب و تشکیل اتحادیه، متھم شدند. بدنبال استقبال اندک از انتخابات ٢٤ فوریه ٢٠٠٩ برای شورای اسلامی کار در ھفت تپه، کارکنان اتحادیه از جمله "علی نجاتی" رئیس اتحادیه ی ھفت تپه مجددا دستگیر شدند. در نتیجه ی فشار ھمکاران و فعالان اتحادیه ھای کارگری در سرتاسر جھان علی نجاتی پس از ٤٥ روز بازداشت -٣٣ روز آن در سلول انفرادی، به قید وثیقه آزاد شد. در چھاردھم مارچ، علی نجاتی و چھار تن دیگر از رھبران سندیکای کارگران ھفت تپه به یک سال زندان محکوم شدند.
ھم اکنون منصور اسالو و ابراھیم مددی، رھبران سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تھران و حومه، صرفا به خاطر فعالیت ھای اتحادیه ای شان، در حال
سپری کردن بترتیب: پنج سال و سه و نیم سال حکم زندان می باشند. در سومین دوره ی زندان اسالو برخوردھای ناگواری با وی شده و از مداوای ضروری برای سلامتی وی سر باز زده شده است. درست قبل از تأسیس اتحادیه ھا در سال ٢٠٠٥ ، فعالانی از جمله اسالو بشدت از جانب اوباشان و اعضای ارگان ھای مورد حمایت دولت مورد حمله واقع شدند. برخی از کارگران در پی حمایت از عملکردھای اتحادیه به شکل غیر عادلانه ای ھمچنان از کار برکنار مانده اند.
فرزاد کمانگر، معلم و فعال اتحادیه که از جولای ٢٠٠٦ در بازداشت بسر می برد، در فوریه ٢٠٠٨ به مجازات مرگ محکوم و به زندان مشھور اوین در تھران منتقل شد.
ھمه فعالان اتحادیه ای ایران که صرفا بخاطر فعالیت ھای مشروع و مسالمت آمیزشان ھم اکنون در زندان بسر می برند باید فورا آزاد شده و اتھامات علیه آنھایی که با
خطر زندان مواجه اند بدون ھیچ قید و شرطی پس گرفته شود.
اول ماه می امسال افراد و سازمانھا در داخل و خارج از ایران، برای آزادی این رھبران کارگری زندانی که برای ارتقاء حقوق اولیه اتحادیه ھای کارگری در ایران و کارگران و حقوق بشر در سطح جھان مبارزه می کنند دست به کارزار زده اند.
دولت ایران قبل از اول ماه می ٢٠٠٩ و احتمالا انتخابات ریاست جمھوری در جون، در حال شدت بخشیدن به سرکوب ھای خود علیه اتحادیه ھای مستقل کارگری می باشد.
ھم چنان که ما در آستانه ی اول ماه می ٢٠٠٩ می باشیم، سازمان آموزش جھانی (ایی.آی)، فدراسیون بین المللی کارگران حمل و نقل (آی.تی.اف)، کنفدراسیون بین المللی اتحادیه کارگری (آی.تی. یو. سی)، و اتحادیه بین المللی کارگران صنایع مواد غذایی، کشاورزی و خدمات (آی یو اف) ھم پیمان مجددا مایلند که توجه جوامع بین المللی را به مبارزه ی مشترکمان در حمایت از حقوق پایه ای کارگر و اتحادیه
کارگری در ایران جلب نمایند. حق تشکل کارگران، قرادادھای دسته جمعی با کارفرمایان و حق اعتصاب ھم چنان که در کنوانسیون ھای آی.ال.او مورد تجلیل واقع شده، حقوق لازم و لاینفک انسانی اند. کارگران ایران باید آزاد باشند تا حقوقی را که کارگران در ھر مکانی شایسته ی برخورداری از آنند را تجربه کنند. ما مقامات را فرا می خوانیم تا به کارگران در ایران اجازه دھند آزادانه برای جشن گرفتن روز کارگر به خواھران و برادرانشان در گوشه و کنار جھان بپیوندند، و خواھان آزادی فوری و بی قید و شرط منصور اسالو، ابراھیم مددی، فرزاد کمانگر و کلیه زندانیان دیگری ھستیم که در حال حاضر بخاطر کوشش برای بھره مندی از حقوق پایه ای شان به عنوان کارگران و فعالان اتحادیه ھا یا در زندان بسر می برند و یا با خطر زندانی شدن مواجه اند.

٢٧ آوریل ٢٠٠٩

اتحادیه بین المللی کارگران صنایع مواد غذایی، کشاورزی و خدمات (آی یو اف)
سازمان آموزش جھانی (ایی.آی)
فدراسیون بین المللی کارگران حمل و نقل (آی.تی.اف)
کنفدراسیون بین المللی اتحادیه کارگری (آی.تی.یو.سی)

منبع: سایت سندیکای کارگران اتوبوس رانی تهران و حومه