اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۹ ارديبهشت ۱٣٨٨ -  ۲۹ آوريل ۲۰۰۹

هیئت سیاسی ـ اجرایی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) به‌ مناسبت روز جهانی کارگر اعلامیه ای تحت عنوان «راه مقابله با پیآمدهای فاجعه‏بار بحران اقتصادی، سازمانیابی کارگران و مزدبگیران است!» منتشر کرده است:


هیئت سیاسی ـ اجرائی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) اول ماه‌ مه‌، روز جهانی کارگر را به‌ کارگران و مزدبگیران کشور و به‌ همه‌ مدافعان و مبارزان راه‌ صلح، آزادی، دمکراسی، عدالت اجتماعی و سوسیالیسم تبریک می‏گوید.

کارگران و مزدبگیران!
سال گذشته سال سختی برای کارگران و زحمتکشان در جهان و در کشور ما بود. سال گذشته نظام سرمایه‏داری با بحران بی‏سابقه مالی مواجه شد که به سایر حوزه‏های اقتصادی امتداد پیدا کرد. سرمایه‏داری در پی فروپاشی اتحاد شوروی و سایر کشورهای بلوک شرق سرمست از احساس پیروزی و شکست ناپذیر بودن خود، سیاستهای لجام گسیخته نئولیبرالی را توسعه‌ داد، اما اکنون به جهت سرشت آن با بحرانی مشابه بحران دهه ۳٠ قرن گذشته روبرو شده است. این بحران تاثیرات فاجعه‏باری بر زندگی کارگران و مزدبگیران در سراسر جهان گذاشته است. بر اثر این بحران ده ها میلیون انسان در سراسر گیتی بیکار شده‌ و احتمال داده‌ میشود تعداد بیشتری با تداوم‌ بحران، شغل و منبع درآمد خود را از دست داده‌ و به‌ جمع پرشمار جمعیت فقیر جهان که‌ از تامین نیازهای اولیه‌ انسانی خویش در مانده‌اند، بپیوندند.
دولت‏ها در کشورهای بزرگ سرمایه داری برای مقابله با بحران اقتصادی به یاری شرکت‏ها و بانک‏های بزرگ شتافته، از یک ‏سو هزاران میلیاردها دلار از مالیاتهای اخذ شده از مردم این کشورها را به شرکت‏ها و بانک ها تزریق نموده و از سوی دیگر با باز گذاشتن دست صاحبان و مدیران این شرکت‏ها برای اخراج و کاهش دستمزد و ساعات کار، فشار مضاعفی را بر کارگران و مزدبگیران تحمیل کرده‏اند.
بحران اقتصادی از یک طرف باعث گسترش تحرکات و جنبش های اعتراضی مخالف و منتقد سرمایداری شده‌ است و از سوی دیگر به‌ نامیدی، ترس و نگرانی مردم از آینده‌ خویش منجر گردیده است. تاثیرات مخرب بحران اقتصادی برکشورهای جنوب و مردم آن‏ها که‌ اکثریت جمعیت جهان را شامل میشوند به‌ مراتب بیشتر از کشورهای پیشرفته سرمایه‏داری است.

کارگران و مزدبگیران!
سال‏ها است کشور ما از بحران اقتصادی رنج می‏برد. بر اثر بحران اقتصادی و سیاست های حاکم بر کشور که مشخصا ناظر بر تامین منافع لایه نازکی از جامعه است، گروه‏های وسیعی از جامعه و از جمله کارگران و مزدبگیران به‌ زیر خط فقر رانده‌ شده و شکاف طبقاتی به طور بی‏سابقه‏ای تعمیق یافته است. علیرغم انکارهای سران رژیم، بحران اقتصادی جهانی بر اقتصاد کشور ما تاثیرات مخرب گذاشته، تعدادی قابل توجهی از واحدهای تولیدی تعطیل شده و یا در آستانه تعطیلی قرار گرفته اند. به گفته مقامات حکومتی در سال گذشته حدود ۲٠٠ هزار نفر از کارگران کشور به خیل بیکاران پیوسته‏اند.
با تداوم بحران اقتصادی جهانی و سیاست‏های اقتصادی جریان راست افراطی، بحران اقتصادی در کشور ما ژرفتر شده و زندگی میلیون‏ها انسان زحمتکش به فقر و فلاکت بیشتری سوق خواهد یافت. اگر تغییری در سیاست‏های حاکم صورت نگیرد، بیکاری، فقر، حاشیه‌ نشینی و ناهنجاری‏های اجتماعی تشدید یافته و جامعه ما با شتاب بسوی از هم‏گسیختگی پیش خواهد رفت.

همرزمان و همراهان!
بحران اقتصادی فشار خردکننده ای را بر لایه های پائین جامعه وارد می‏آورد، اما کارگران و مزدبگیران کشور ما فاقد سازمانهای صنفی هستند تا با تکیه به آنها به طور سازمان یافته با عواقب بحران مقابله‌ و از مطالبات و خواسته‏های خود دفاع کنند و اجازه ندهند که رژیم استبدادی و سرمایه‏داران بار اصلی بحران اقتصادی را بر روی دوش آنان منتقل سازند. کارگران و زحمتکشان کشور ما نه دارای تریبون هستند و نه در مجلس نماینده واقعی دارند و نه از حقوق دوران بیکاری و تامین اجتماعی مناسب بهرمندند تا در مقابل پیآمدهای مخرب بحران اقتصادی متحمل آسیب‏های کمتری شوند. سرمایه‏داران و مدیران دولتی دسته دسته کارگران را از واحدهای تولیدی، خدماتی و کشاورزی بیرون می ریزند و کارگران و خانواده‏های آن ها بدون هر گونه‌ پشتوانه اقتصادی و اجتماعی در جامعه رها می‏شوند.
در چنین شرایطی جمهوری اسلامی با سرکوب احزاب چپ که مدافع منافع کارگران و مزدبگیران هستند و با جلوگیری از فعالیت و تشکیل سندیکاها می‏کوشد تاثیر گذاری آنها به‌ سود زحمتکشان را تقلیل دهد. هر حرکتی برای تشکیل سندیکا های مستقل با سرکوب روبرو می‏شود. هم اکنون تعداد زیادی از فعالین کارگری به‌ جرم دفاع از حقوق کارگران و تلاش برای تشکیل سندیکا مستقل کارگری در شکنجه‏گاه‏ها و زندان‏های رژیم به سر می‏برند.
در کشور ما کارفرمایان، تجار و صنوف از تشکل برخوردار بوده و پیگیرانه از منافع خود دفاع می‏کنند. از نظر حاکمیت تشکل‏های کارفرمایان و تجار تهدیدی برای امنیت کشور به حساب نمی‏آیند اما تشکیل سندیکاهای کارگری برای طرح مطالبات کارگران و تلاش برای تحقق آن‏ها اقدامی ضدامنیتی شمرده‌ می شود.
طبقه‌ کارگر کشور ما برای بر هم زدن این نظم ظالمانه‌ و غیر انسانی، راهی به‌ غیر از سازمانیابی حزبی و سندیکائی و متحد شدن در اتحادیه‌ ها و احزاب کارگری ندارد. از این رو مبارزه‌ برای آزادی‏های سیاسی اساسی برای کارگران و مزد بگیران از اهمیت اساسی برخوردار است. اگر فعالیت احزاب و اتحادیه‌های کارگری آزاد باشد، کارگران و مزدبگیران که‌ اکثریت جمعیت کشور را تشکیل می‏دهند، می‏توانند با کمک آنها ازحقوق و منافع خود دفاع و از زندگی و منزلت اجتماعی و انسانی شایسته‌ای که‌ امروز از آن محرومند، برخوردار گردند و در انتخابات نمایندگان و سخنگویان واقعی خود را انتخاب کنند.

کارگران و زحمتکشان!
بزودی دهمین دوره‌ انتخابات ریاست جمهوری برگزار می‏شود. گردانندگان جمهوری اسلامی این بار نیز می‏خواهند انتخابات را به صورت غیردمکراتیک و مدیریت شده برگزار کنند و به خواست گروه‏های مختلف اجتماعی از جمله کارگران و مزدبگیران وقعی نگذارند. برای مقابله با اقدامات ضددمکراتیک رژیم حاکم باید از فضای انتخاباتی بهره گرفت و مطالبات کارگران را در سطح وسیع مطرح کرد و بدین وسیله توجه جامعه و جریان‏ها و فعالین سیاسی را جلب نمود تا بتوان بر بستر شرایط موجود به همکاری با فعالین سایر جنبش‏های اجتماعی دست یازید. امروز همکاری و مبارزه‌ مشترک کارگران و مزدبگیران، زنان، دانشجویان و فعالین ملی ـ قومی از اهمیت زیادی برخوردار است. بدون اتحاد و همکاری این جنبش‏ها، پیروزی بر استبداد ممکن نمی‏گردد.

کارگران و زحمتکشان!
مبارزه و تلاش‏های شما برای امنیت شغلی و کار، افزایش دستمزدها، حق تشکل، پرداخت به موقع دستمزدها، مخالفت با تغییر قانون کار و برای آزادی رهبران و فعالان سندیکایی همچنان ادامه دارد. شما در سال گذشته توانستید، علیرغم تشدید سرکوب و اختناق و دستگیری رهبران و فعالان جنبش سندیکایی مانند اقایان منصور اسانلو، ابراهیم مددی و عده دیگری از فعالین کارگری به برخی از مطالبات خود دست بیابید. تشکیل سندیکای هفت تپه و مبارزات دلاورانه کارگران هفت تپه برای حراست از حقوق سندیکایی خود و دفاع از ادامه‌ تولید و بقا این واحد کلان ملی و سایر موفقیت‏هایی که بدست آورده‏اید، حاصل مبارزه و مقاومت شما و حمایت و همبستگی مردم و سازمانهای داخلی و بین المللی بوده است. تمامی این تلاش‏ها و مبارزات و همبستگی‏ها به غنی شدن دستاوردها و تجربیات کارگران و زحمتکشان کشورمان منجر شده است.

کارگران و زحمتکشان!
اول ماه‌ مه‌ مناسبتی است برای کارگران جهان تا همراه با بیان مطالبات خود همبستگی ملی و بین المللی میان کارگران را تحکیم بخشند. همبستگی و حمایت اتحادیه‏ها و احزاب کارگری در سال‏های اخیر از مبارزات کارگران و مزد بگیران ایران، جلوه‌ای از این همبستگی است. سازمان ما این حمایت‏های ارزنده‌ و موثر را که‌ همچنان ادامه‌ دارد ارج نهاده‌ و به‌ آنها دورود میفرستد.

همرزمان و همراهان!
هیات سیاسی ـ اجرایی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) بار دیگر اول ماه مه، روز جهانی کارگر را به شما تبریک می‏گوید و چون گذشته از مبارزات شما برای دستیابی به حقوق اجتماعی و سندیکائی و بر خوردار شدن شما از یک زندگی انسانی حمایت کرده‌ و خود را در این مبارزه‌ همراه‌ و همرزم شما میداند.
ما:
ـ همرا با شما خواهان آزادی فوری منصور اسالو، ابراهیم مددی و کلیه‌ زندانیان سیاسی و پایان دادن به‌ پیگرد فعالین اجتماعی و سیاسی هستیم.
ـ تاسف و تاثر خود را از مرگ ۱۸ کارگر معدن در شهر زرند که‌ بدلیل عدم رعایت ایمنی محل کار جان خود را باختند، اعلام می‏داریم.
ـ خواهان به رسمیت شناختن حق تشکل و اعتصاب و حق انعقاد قرار دادهای دسته‌ جمعی هستیم.
ـ خواهان افزایش دستمزد و مزایای کارگران، پرداخت حقوق ایام بیکاری به‌ بیکاران، توسعه‌ و دمکراتیزه‌ کردن سازمان تامین اجتماعی به‌ نحوی که‌ همه‌ کارگران و مزد بگیران را تحت پوشش قرار دهد، هستیم .
ـ از مطالبات معلمان و از اعتصاب آن‏ها ‏پشتیبانی می‏کنیم.

هیئت سیاسی ـ اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
۸ اردیبهشت ۱۳۸۸ (۲۸ آوریل ۲۰۰۹)