از : پویان مدائن
عنوان : پیشنهاد برای مذاکره و محل آن.....
پایان درگیری نزدیک است زیرا پایان حکومت اسلامی نزدیک است .جنگ مسلحانه در کردستان پاسخ طبیعی به سرکوب وحشیانه مردم کرد است نه اینکه سرکوب واکنش مبارزه مسلحانه باشد .
اگر قرار شد مذاکراتی برای پایان دادن به درگیری انجام گیرد حتما در اتریش یا در برلین ترتیب دهید بلحاظ تاریخی هم مسبوق به سابقه است.
۹۹٨۶ - تاریخ انتشار : ۲۰ ارديبهشت ۱٣٨٨
|
|
از : رضا قسام
عنوان : تهدید نه
کوردستان بخشی از خاک ایران است وهیچ دولتی اجازه خودمختاری به کروهی را نخواهد داد.خودمختاری کوردستان یعنی امدن دولت ترکیه در کوردستان کنونی ایران است.کوردستان از نظر تاریخی از بنیان گذاران ایران هستند وهرگاه کوردان توانستند خود را از دولت ترکیه وعراق وسوریه مستقل کنند انگاه میتوانند با دولت ایران وارد مذاکره شوند.
۹۹۴۶ - تاریخ انتشار : ۱۹ ارديبهشت ۱٣٨٨
|
|
از : داود پرنیان
عنوان : ایران بدون قید و شرط باید نیروهای نظامی خود را از کردستان خارج کند
با تمام احترامی که برای سازمان دفاع حقوق بشر در کردستان قایلم ولی با کمال تأسف اطلاعیه آنها در راستای هارتر کردن اشغالگران کردستان است بری کسانی که هویت و زبان کردی دارند و در کردستان بودند حضور نیروهای نظامی رژیم را خوب درک میکنند که حضور این نیروها در کردستان نیروهای حفظ امنیت نیستند این نیروها نیروهای نظامی یک کشور نیست که از مرزهای آن کشور دفاع کند حضور نظامی ایران را در کردستان با پوست و گوشت خود لمس کرده‌اند که این نیروها نیروهای خودی نیستند نیروهای بگانه هستند که زبان آنها فرهنگ آنها،واحساسات مردم کرد را ندارند حضوور این همه نیروی مسلح در کردستان از برای چیست غیر ااز ادامه‌ی اشغالگری بر سرزمین کردستان مردم کردستان از حضور نیروهای اشغالگر نظامی ایران در کردستان بیزارند و متنفر فقط و فقط منتظر یک بر آمد یک شورش،یک خلأ قدرت سیاسی در ایران هستند که تومار این اشغالگران مزاحم را برای همیشه از کردستان جارو کنند .
در تمام دنیا رسم بر این است که اشغالگران نظامی یک سرزمین با مقامت مردمان آن سرزمین روبرو خواهند شد مسئله اصلأ پژاک ، دمکرات، کومله نیست این احزاب فقط ظرف های مبارزه و مقاومت مردمان آن سرزمین است اگر پژاک و دمکرات و کومله نیست و نابود شوند بازم مبارزه مسلحانه برای بیرون کردن اشغالگران ایران را از سرزمین کردستان را کسان دیگری سازمان خواهند داد و این گوش ناشنوای است که ایران گراهای محترم نمیخواهند آن را قبول کنند .
این مختص کردستان نیست . در دنیا هم همین بوده‌در ویتنام هم همین بوده ، در الجزیره هم همین بود و در فلسطین و کردستان نیز چنین خواهد بود ملت کرد از کشتار، آوارگی، جنگ،بیزار است و لی این ملت کرد نیست که سرزمین دیگران را اشغال کرده باشد بنا بر این اگر امروز ۱۰۰ جوان مسلح بنام پژاک امنیت به اصطلاح این ایران را به چالش میکشند در آینده‌ای نزدیک اگر معضل کرد حل نشود تعداد این جوانان به ۱۰۰۰۰ و ۱۰۰۰۰۰ ها میرسد باور کنید جوانان کرد با تمام وجود از حضوور اشغالگران ایرانی بر سرزمین کردستان بیزارند اگر در سال ۱۳۵۸ این فقط جوانان کرد به اصطلاح ایران بودند که با جمهوری اسلامی مسلحانه درگیر میشدند امروزه اگر به آمار جانباختگان مقاومت و نیروهی مسلح کرد نگاه کنید ۸۰ انها از کردهای ترکیه و سوریه و عراقند مرزهای کردستان عملأ در هم شکسته شده و مبارزه با اشغالگران کردستان وارد فاز جدیدی شده بر شما روشنفکران ایرانیست که بر حقوق عادلانه ملت کرد پا فشارید /چون بدون آن امکان همزیستی مسالمت آمیز امکان پذیر نیست
۹۹۴٣ - تاریخ انتشار : ۱۹ ارديبهشت ۱٣٨٨
|
|
از : کیامرث گورانی
عنوان : چه عجب!!!سی سال است امثال من فریاد می زنند«دست به اسلحه نبرید. »
این حقیقت محض است:
سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان از علل بروز و یا اهداف و انگیزه‌های سیاسی و نظامی این‌گونه درگیری‌ها اطلاعی حاصل ننموده اما توجیهی نیز برای آن نمی‌تواند بیاید. این سازمان نگرانی و تأسف خود را از شروع و وقوع این‌گونه رویدادهای خشونت بار ابراز نموده و اعلام می‌نماید که از ملتهب شدن فضای سیاسی و اجتماعی و مدنی جامعه، نظامی و امنیتی کردن مناطق کردنشین و از سرگیری دوباره درگیری‌های نظامی در کردستان ایران عمیقاً نگران است.
سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان بر این نظر است که سرکوب نظامی راه حل پاسخ به مطالبه حقوق سیاسی مردم کرد نیست و از سویی توسل به خشونت که راه را بر هر گونه فعالیت سیاسی مسالمت آمیز می‌بندد و فعالیت‌های مدنی و اجتماعی را نیز نابود می‌سازد، نمی‌تواند دستاورد قابل توجه‌ای برای جنبش حق طلبانه کرد به بار آورد، تجارب گذشته خود موید تایید این نظر است، آنجا که مبارزات پارتیزانی و فعالیت‌های چریکی، دهه‌های گذشته در کردستان، خود به توجیهی برای اعمال خشونت خشن‌تر طرف مقابل، منبعی برای افزایش رنج و آزار و اذیت مردم بی‌دفاع، مصدری برای تجاوزگری به ابتدایی‌ترین حقوق انسانی مردم منطقه، بهانه‌ای برای سرکوبی حرکت‌های مدنی و سیاسی مسالمت آمیز مردم، دستاویزی برای استقرار سامانه آپارتاید رسانه‌ای ـ خبری دولتی علیه مردم کردستان بدل می‌گردید.
قابل انکار نیست که در نتیجه سرکوب خشن مبارزان کرد و پیامدهای خشونت بار آن، جامعه کرد و کردستان ایران متحمل خسارات انسانی، اجتماعی، معنوی، روانی، مادی و اقتصادی فراوانی گردید و نه تنها بسیاری از مدیران و رهبران و نیروهای فعال و جوان و آگاه خود را از دست داد بلکه حقوق و مطالبات و منافع مردم کردستان و حتی طرح آن دهها سال است بایکوت و یا تحت سرکوب و قربانی شدن قرار گرفته است. ا
۹۹٣۴ - تاریخ انتشار : ۱۹ ارديبهشت ۱٣٨٨
|