واکنش حزب دموکرات کردستان به بیانیه ی کروبی
نخستین بار است که یک کاندید ریاست جمهوری مساله ی ستم ملی را مطرح کرده است
اخبار روز:
www.iran-chabar.de
آدينه
۲۵ ارديبهشت ۱٣٨٨ -
۱۵ می ۲۰۰۹
دفتر سیاسی حزب دموکرات کردستان در رابطه با بیانیه احیای "حقوق اقلیتهای قومی و مذهبی" اعلامیه ای را منتشر کرد که در آن آمده است:
در رژیم جمهوری اسلامی، هم امکان انتخابات آزاد وجود ندارد و هم آنهایی که در انتخابات به پیروزی دست می‌یابند، با درمیان بودن نهادهای فراقانونی و غیر منتخب (انتصابی) ـ نمی‌توانند به برنامه‌های خویش و انتظارات و توقعات مردم جامه عمل بپوشانند. با اینحال برخی گاهاً می‌توان پروسه انتخابات را به فرصتی برای مطرح ساختن مطالبات مشروع مردم و تحمیل اینحال اراده آنها بر سیستم حاکم بدل ساخت.
مسأله ملی در ایران و محروم ساختن ملتهای تحت ستم این کشور از ابتدایی ترین حقوق خویش، یکی از مهمترین معظلات امروز ایران است و مطرح شدن این مسأله در روند مبارزات انتخاباتی می‌تواند بر نتایج انتخابات تأثیرگـذار باشد. بیانیه‌ای که روز بیستم اردیبهشت ماه (دهم ماه مه) تحت عنوان "احیای حقوق اقلیتهای قومی و مذهبی" از سوی آقای مهدی کروبی، کاندیدای پست ریاست جمهوری منتشر گردیده از این منظر قابل توجه است. به همین دلیل حزب دمکرات کردستان ضروری می‌داند دیدگاههای خود را در خصوص محتوای این بیانیه، بدین شیوه به اطلاع مردم کردستان، هموطنان در سراسر ایران، رسانه‌های گروهی و افکار عمومی برساند.
۱ـ از اولین دوره انتخابات ریاست جمهوری در ایران تاکنون، این برای بار نخست است که یک کاندیدای پست ریاست جمهوری در رژیم اسلامی ایران، مسأله ملیتها و مذاهب تشکیل دهنده ایران و ستم و تبعیض بر مبنای تمایزات ملی و مذهبی در چهارچوب رژیم اسلامی ایران را ـ اگرچه تحت عنوان "اقلیتهای قومی و مذهبی"؟! ـ بخشی از برنامه‌ی انتخاباتی خود قرار می‌دهد. این اقدام آقای کروبی به هر منظوری که بوده باشد، امری است مثبت و به طرح صریحتر مسأله‌ای یاری می‌رساند که عملاً وجود دارد، اما بطور رسمی مورد اعتراف قرار نمی‌گیرد.
۲ـ مایه‌ی مباهات است که مبارزه، پافشاری و پیگیری ملتهای تحت ستم ایران و پیشاپیش همه، مردم کردستان بر احقاق حقوق مشروعشان، شرایطی پدید آورده است که مسأله ستم و تبعیضات ملی و مذهبی در برنامه انتخاباتی یکی از کاندیداهای پست ریاست جمهوری انعکاس یابد و برنامه‌ی ویژه‌ای به آن اختصاص داده شود. طی مدت سی سال گـذشته، سیستم حاکم بر کشور و قوانین و نیز انتخابات در ایران، هر کدام به نوبه‌ی خود نظیر حال حاضر منشأو ستمها و تبعیضات گوناگون بوده‌اند. هم از اینروست که انتخابات ریاست جمهوری در میان ملیتهای تحت ستم و پیروان اقلیتهای مذهبی بویژه در کردستان از کمترین میزان استقبال عموم برخوردار بوده است. چنین موضعی در قبال انتخابات ریاست جمهوری که در واقع نوعی مبارزه و مقابله‌ی مشروع بوده است. زمینه‌ای فراهم ساخته است که دلایل آن مورد توجه قرار گرفته و در برنامه‌ی انتخاباتی یکی از کاندیداهای ریاست جمهوری بازتاب یابد.
٣ـ آ‌شکار ساختن و افشای بسیاری از واقعیاتی که بیانیه‌ی آقای کروبی به نحوی به آنها اشاره کرده است (نظیر ستمها و تبعیضات سیاسی، مذهبی، ملی، فرهنگی، اقتصادی و اداری که ملیتهای تحت ستم و اقلیتهای مذهبی با آنها مواجه هستند) هرگاه از سوی مبارزان وابسته به این ملیتها و مذاهب انجام پـذیرفته، جرم محسوب شده و موجب بازداشت و یا ایجاد مشکلات فراوانی برای افرادی گشته است که از چنگ این ستمها و تبعیضات به ستوه آ‌مده‌اند، با این حال همین میزان از تبعیضاتی که در بیانیه‌ی مزبور بدانها پرداخته شده، بخش بسیار کوچکی از تمامی ستمها، تبعیضات، جنایتها و حق کشیهایی است که نسبت به ملیتهای تحت ستم و پیروان مذاهب گوناگون اعمال شده است.
۴ـ نباید فراموش کرد که حتی اگر کلیه‌ی اصول فراموش شده‌ی قانون اساسی ایران نیز اجرا شوند (همچنانکه در بیانیه‌ی آقای کروبی آمده است) یا اگر تک تک وعده‌هایی که نامبرده در بیانیه‌ی احیای "حقوق اقلیتهای قومی و مذهبی" بدانها اشاره کرده تحقق یابند، تازه بخش بسیار کمی از حقوق سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، ملی و انسانی آحاد وابسته به ملیتها و مذاهب تحت ستم ایران تأمین خواهد شد. مهمتر از همه اینکه آقای کروبی قصد دارد با بازگشت به قانون اساسی و با تکیه بر این قانون "حقوق اقلیتهای قومی و مذهبی" را احیا نموده و برابری و مساوات را در میان شهروندان ایرانی برقرار نمایند. این در حالی است که قانون اساسی خود منشأ بخش عمده‌ای از تبعیضات ملی، مذهبی و جنسی است و با مفاد حقوق بشر که نامبرده از لزوم رعایت آن سخن به میان می‌آ‌ورد مغایرت دارد. بنابراین سوال این است که کاندیدای ریاست جمهوری مزبور اگر در انتخابات به پیروزی رسید و راه اجرای اصول فراموش شده قانون اساسی را بروی وی مسدود کردند، چه خواهد کرد؟ اگر رهبری و نهادهای فراقانونی به مانعی بر سر راه او بدل شده و اجازه ندادند برنامه‌ها و وعده‌های خود را به پیش ببرد، چه موضعی اتخاذ خواهد کرد؟ اگر غیر از بازنگری قانون اساسی راه دیگری نداشت، چه تصمیمی خواهد گرفت؟ آیا باز هم از میان اراده مردم و فرمان رهبری، تحت این عنوان که حکم حکومتی است!، دستور خامنه‌ای را برخواهد گزید؟
علیرغم محدود بودن قدرت و اختیارات رئیس جمهور در رژیم اسلامی ایران و با وجود یأس و ناامیدی مردم ایران در خصوص برگزاری یک انتخابات سالم و آزاد در کشورشان، اگر کاندیدایی شجاعانه به میدان آمده و برنامه انتخاباتی خود را به نماد انباشت مطالبات و خواستهای سرکوب شده مردم ایران بدل نماید، انتخابات ریاست جمهوری تبدیل به عرصه رقابت میان مردم و دیکتاتوری و زور مداری خواهد شد. آقای کروبی که برنامه‌ای متمایز از کاندیداهای فعلی و گـذشته ارائه داده است، فرصت آنرا دارد که به دفاع از یک مسأله مهم بپردازد، مسأله‌ای که مشکل دهها میلیون تن از هموطنانش بشمار می‌رود. اکنون باید دید آقای کروبی در روزهای آینده ظرفیت و شایستگی خود را برای وکالت و پیشبرد این مسأله چگونه و تا چه میزان به اثبات خواهد رساند؟
حزب دمکرات کردستان
دفتر سیاسی
۲۴/۲/۱٣٨٨
۱۴/۵/۲۰۰۹
|