حبیب‌الله پیمان: موسوی پاسخ‌گوی چهار نیاز ملی است
من انتظار ندارم که نه ایشان و نه هر دولت دیگری از بالا بدون خودآگاهی مردم بتواند رفتار و اخلاق و توسعه پایدار را درونی کند. این کار دولت نیست بلکه کار روشنفکران و مردم است



اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۱۴ خرداد ۱٣٨٨ -  ۴ ژوئن ۲۰۰۹


دکتر پیمان دبیر کل جنبش مسلمانان مبارز و از اعضای شورای مرکزی نیروهای ملی-مذهبی گفت: «من به آقای موسوی رای می‌دهم. با همه احترام و علاقه‌ای که به شخصیت آقای کروبی و رویکرد ایشان به امر اصلاحات و حقوق فردی و سیاسی مردم و جرات و شهامت ایشان در نقد و اعتراض به قانون شکنان دارم و ایشان را نیز شایسته می‌دانم با توجه به ضرورت‌های زمان به آقای موسوی رای می‌دهم.» آقای موسوی برنامه‌ها و نحوه رویکردشان به امر انتخابات ریاست جمهوری و شبکه روابطی که از بین نیروهای اجتماعی متکثر درون جامعه و نیروهای سیاسی به وجود آورده اند همه اقشار را در تولید ارزش های مادی و فرهنگی و اجتماعی در برمی گیرد و با یک برنامه اندیشیده شده‌ای و تئوری مناسبی برای توسعه اقتصادی و اجتماعی به میدان آمده‌اند و همین‌طور ایشان تجربه هشت سال شرایط جنگی را به گونه‌ای که بشود هم مقاومت مناسبی کرد و پشتیبانی مناسبی از جبهه ها داشت در اختیار دارند علاوه بر دوران جنگ وی نه تنها مانع ایجاد زیرساخت های کشور نشد، صنعت ملی را از شرایط بحرانی خارج کرد و به استحکام رساند.

ایشان نیاز مبرم امروز ما را که چهار چیز است پوشش می دهند. ۱- امنیت و رفاه اقتصادی در سایه افزایش سطح تولید و اشتغال. ۲- امنیت سیاسی از طریق آزادی بیان و حفظ حیثیت اشخاص در تجمعات و مصونیت زندگی خصوصی افراد. ٣- ایجاد امنیت اجتماعی از طریق مبارزه با فساد و برهم زدن نظام رانتی و تبعیض و شکاف طبقاتی که منجر به فقر و اعتیاد و گسیختگی اجتماعی و ۴- اعتیاد شده و می توانند فضای خشونت را کنترل و آن را تبدیل به فضای مدارا کنند. این مطالبات که مطالباتی حداقلی است در این شرایط عدم توازن قوا و مزاحمت ها و مانع تراشی‌ها عملی است و تا زمانی که این برنامه‌ها اجازه عملی شدن نیابند آنگونه که متاسفانه در هشت سال اصلاحات اتفاق افتاد دستیابی به مراحل بالاتر دموکراسی و عدالت دست یافتنی نیست.

اگر این ۴ مساله در سطح ملی به نسبت تامین شود آن زمان فرصتی ایجاد می شود تا مردم از این احساس ناتوانی و درماندگی بیرون بیایند تا خود را دریابند تا خویشتن فردی و اجتماعی و توانایی‌های اجتماعی و اقتصادی خود را بازسازی کنند و وظیفه اجتماعی که بر دوش خودشان است و نه دولت را بر عهده بگیرند تا به خیر عموم و مصالح ملی بپردازند. در این فضای نسبتاً امن که دولت ایشان فراهم می‌کند، آن وقت تازه گام های اصلی دموکراسی و مراتب بالای عدالت اجتماعی و گام برداشتن در راستای توسعه پایدار عمومی می‌تواند تحقق پیدا کند.

چون برنامه ایشان را در این راستا می‌دانم به ایشان رای می‌دهم. من انتظار ندارم که نه ایشان و نه هر دولت دیگری از بالا بدون خودآگاهی مردم بتواند رفتار و اخلاق و توسعه پایدار را درونی کند. این کار دولت نیست بلکه کار روشنفکران و مردم است اما ۴ سال گذشته در هر زمینه، عرصه را بر مردم تنگ کرده است. نهایتاً اینکه انتظار من و بسیاری دیگر این است که هر کدام از دوستان اصلاحگرا رای آوردند این برنامه ها را به پیش ببرند.


۵ خرداد ۱۳۸۸
منبع: نوروز