بیانیه‌ کانون نویسندگان ایران - اخبار روز

نظرات دیگران
  
    از : حزب توده از زبان طراح پروژه موسوی یعنی شهبازی توده ای تواب معاون امنیت ج ا

عنوان : سایت پیک نت بار دیگر به نفرت پراکنی علیه اقلیت یهودی کشورمان و تحریک مذهبی ها پرداخت
http://www.peiknet.com/۱۳۸۸/۱۰khordad/۲۵/PAGE/۳۶SHAHBAZI.htm

حزب توده دارد جنگ مذهبی راه می اندازد ۰ قبلا گفت ۲۷ هزار یهودی ایران ( دقت کنید به هموطنان یهودی ما که صلحجو هستند می گوید ) به احمدی نژاد رای دادند۰ حالا دروغ دیگری سر هم کرده و طبق معمول پای دموکرات های آمریکا ( که این روزها دل خونی از اوباما دارد به خاطر اینکه زمینه تبلیغات را از کمونیست های روسی گرفته ۰) یعنی کارتر را هم وسط کشیده ۰ در حالیکه تقریبا تمام وبسایت های چپ روسی خبر مهم پذیرش حکومت فلسطینی توسط رادیکال ترین جناح دولت اسرائیل نتانیاهو را زیر سبیلی رد کردند۰ و خبر دیگری که در بی بی سی بود که اسرائیلی ها با ایران اتمی کنار می آیند۰
مشکل حزب توده با اوباما و یهودیان و کروبی و عبدالله نوری و سروش و زید آبادی و دفتر تحکیم و ادوار و ۰۰۰ چیست ؟
آنها با فروختن در بست ایران به روسیه موافق نیستند۰ از آن بدتر خواهان روابط منطقی با دولت آمریکا و اروپا هستند۰
اما این حزب برای موسوی خیلی بی روغن سرخ می کند۰ چون او هم روس محور است وتوسط آخوند توده ای خوئینی ها طراح اشغال سفارت آمریکا و اولین دادستان ج ا ( مسئول تمام مصادره ها و تخلفات اوایل انقلاب )دارد به عنوان یک اصلاح طلب به ملت چپانده می شود۰ تمام سایت پیک نت پر از اخبار ساختگی است که انقلاب اسلامی را دارد دوباره سازی می کند! از وجود اعراب در میان نیروی ضد شورش (ایادی این حزب در زمان شاه هم کماندوهای شاه را اسرائیلی معرفی می کردند تا تنفر بیشتر ایجاد کنند.) گرفته تا خبرهای حمله قریب الوقوع آمریکا و اسرائیل و ۰۰ ۰ انگار که اگر موسوی اصولگرا بیاید ایران بهشت می شود۰ خاتمی اصلاح طلب چه کرد که این اصولگرا چه بکند؟
۱٣۶۷۹ - تاریخ انتشار : ۲۷ خرداد ۱٣٨٨       

    از : روزنامه هنر و مبارزه حمید محوی

عنوان : برای آنان که با فرهنگ شهید پرور مخالفند
پس از تمام نظریاتی که در این روزنامه انترنتی نوشته ام، در این جا نه تنها به دلیل اختلاف نظر اساسی که با کانون نویسندگان به عنوان کانون نویسندگان دارم، بلکه به مصداق «آن که گفت آری و آن که گفت نه» بی آن که وکالت ابلیس را به عهده داشته باشم، باید بگویم که برای تمرین دیالکتیک هم که شده، بیاییم و برای یک بار هم که شده مسئولیت «سرکوب مردم و به خاک و خون کشیدن جوانان آزادی خواه...» را به فرد مجهولی نسبت دهیم و زود قضاوت نکنیم.

مگر نه این که انتخابات از همان اوّل و در همان بنیادهای اولیه اش غیر دموکراتیک بوده؟
مگر نه این که دولت برای چنین تظاهراتی مجوز صادر نکرده بوده است؟
و وقتی دولت برای تظاهرات مجوز صادر نمی کند، اگر چه مفهومش چیزی جز حضور اختناق نیست، با این وجود یکی از مفاهیم آن نیز حفظ امنیت است؟
در کدام تظاهرات صلح آمیز دیده اید که تظاهر کنندگان با سنگ به مأمورین دولتی حمله کنند؟
در کدام تظاهرات صلح آمیز دیده اید که مردم و جوانان آزادیخواه به پاسگاه پلیس (بسیج) حمله کنند و آن را با کوکتل مولوتوف هدف قرار دهند؟

قانون شکنی را در این حوادث باید بین طرفین دعوا تقسیم کنیم. در این جا همه قانون شکن هستند.
آنهایی که در خانه هایشان نشستند، قانون را رعایت کردند، و در تظاهرات شرکت نکردند، آیا مبارز و آزادی خواه نبودند؟
براستی مسئولیت کشته شدن این همه آدم به عهده چه کسانی ست؟
ما اگر می خواهیم دولت را بخاطر خصلت سرکوبگر و ناعادلانه و غیر دموکراتیکش محکوم کنیم، احتمالا اجساد چنین قربانیانی مدارک و دلیل و برهان قانع کننده ای نخواهد بود.
این بحث مختصر را با این پرسش به پایان می برم : اگر از پایان حادثه شروع کنیم و از شما بپرسیم که با توجه به خاک و خون کشیده شدن این همه آدم آیا
باز هم حاضر بودید، تحت چنین شرایطی در چنین تظاهراتی شرکت کنید؟ و یا بهتر می دیدید که از راه های دیگر و به کار بستن ابتکار عمل زیرکانه تری به مبارزه ادامه دهید؟
من خودم به سهم خودم به این پرسش پاسخ می گویم، و هریک از شما می توانید به سهم خودتان پاسخ بگویید.
نه من حاضر نیستم جان آدم ها را به خطر بیاندازم.از رأی خودم دفاع می کنم ولی حاضر نیستم بخاطر آن فرد دیگری کشته شود. من به هیچ کس رأی ندادم. من تنها به مبارزه برای رسیدن به جامعه بدون طبقه و الغای استثمار انسان از انسان معتقد هستم. و باز هم به ضرورت دفاع از زندگی روی کره زمین معتقد هستم که امروز بیش از هر زمان دیگری فعالیت های صنعتی در نظام سرمایه داری آن را به مخاطره انداخته است. یعنی همان مخاطراتی که هیچ یک از کاندیداهای حاضر در صحنه و مردمی که در خیابان به طرف مأمورین انتظامی سنگ پرتاب می کنند به آن آگاهی ندارند.
۱٣۶۷٨ - تاریخ انتشار : ۲۷ خرداد ۱٣٨٨