• اعطای جایزه صلح نوبل به شیرین عبادی بیانگر این است که حاصل رنج و رزم بی وقفه ای که نظر به بهبود وضعیت حقوقی، اجتماعی و انسانی ی انسان ایرانی، و به خصوص تحت ستم ترینشان که همانا زنان و کودکان و بازماندگان قتل ها و آزار های سیاسی اند دارد، از نگاه مردم شرافتمند جهان ما پنهان نمانده است.
• ارزش والای شیرین عبادی در این است که وی رزمنده ای جریان ساز است. وی اولین فرد در ایران است که به یک مبارزه حقوقی هدفمند، مدنی، سیستماتیک و کار ساز در رابطه با حقوق کودکان در خانواده و جامعه دست یازیده است. او حاصل پژوهش هایش را نیز به شکل مدون در رابطه با حقوق کودک انتشار داده است. ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱۹ مهر ۱٣٨۲ -  ۱۱ اکتبر ۲۰۰٣

 
 شیمیدان نابغه سوئدی"آلفرد نوبل" که دینامیت این سلاح مرگبار جنگی را اختراع کرده بود، تا آخرین لحظات حیاتش، در هراسی دهشتناک به سر می برد. هراس از جنگ و کشتار انسان ها.
"آلفرد نوبل" قبل از مرگش، در دهم دسامبر ۱۸۹۶ اقدام به تعیین جایزه ای کرد. این جایزه به کسی تعلق می گرفت که  از فجایع مرگبار دینامیت جلو گیری می کرد یا آن را در راه فواید بشری به کار می برد.
اکنون این جایزه به مهمترین جایزه سیاسی جهان تبدیل شده است، که به کوشنده ترین کوشندگان راه صلح و حقوق بشر تعلق می گیرد.
شیرین عبادی یازدهمین زنی است که از زمان توزیع جوایز نوبل در سال ۱۹۰۱ برنده این جایزه می شود.
برای اولین بار در تاریخ در سال ۱۹۰۵ خانم "برتا فون سوتنر" از کشور اتریش و به خاطر سازماندهی مبارزات صلح طلبانه نویسندگان زن  جایزه نوبل گرفت.
دومین بار این خانم "جین آدامز" آمریکایی بود که در سال ۱۹۳۱ به همراه "نیکولاس مورای بوتلر" هموطنش و به خاطر تلاش در راه احداث "حزب صلح زنان" و "لیگ بین المللی زنان"، جایزه صلح نوبل را نصیب خود کرد.
در سال ۱۹۴۶ خانم "امیلی گرین بالخ" آمریکایی همراه با  مرد هموطنش "جان رالیموت" موفق به دریافت جایزه صلح نوبل شد. این جایزه به خاطر رهبری موفق اینان در راه تاسیس"لیگ بین المللی زنان برای صلح و آزادی" به آن ها تعلق گرفت.
در سال ۱۹۷۶ خانم "بتی ویلیامز" از ایرلند شمالی و خانم "مریاد کوریگن" از انگلستان به خاطر تلاش بی وقفه شان به خاطر صلح در ایرلند جایزه صلح نوبل دریافت کردند. این جایزه با یک سال تاخیر به این زنان اعطا شد.
در سال ۱۹۷۹ "مادر ترزا" راهبه کاتولیک آلبانیایی الاصل، برنده این جایزه شد. این جایزه به خاطر ده ها سال تلاش بی وقفه او در راه امحاء فقر در جهان و بخصوص در کلکته ی هندوستان به وی تعلق گرفت.
در سال ۱۹۸۲ خانم "آلوا میردال" سوئدی همراه با "آلفونسو گارسیا روبلز" مکزیکی و به خاطر مبارزات جانانه شان علیه به کارگیری و تولید سلاح های هسته ای، موفق به اخذ این جایزه شدند.
در سال ۱۹۹۱ این خانم "اون سان سو کی" اهل برمه بود که جایزه صلح نوبل گرفت. این زن رزمنده به خاطر سال ها مبارزه بی امان در صفوف اپوزسیون دمکرات و مسالمت جوی برمه و به خاطر کوشش در راه تحقق دمکراسی و حقوق بشر این جایزه را دریافت کرد. این زن رنج های فراوانی را از جانب رژیم نظامی برمه تحمل کرد.
در سال ۱۹۹۲ این خانم "ریگوبرتا مانچو" بود که جایزه صلح نوبل را از آن خود کرد. این زن نیز چونان همتای ایرانی اش خانم شیرین عبادی حقوقدان بود. او مبارزات بسیاری را برای اعاده حقوق سرخپوستان "کویچ" که خود نیز از میان  آنان برخواسته بود سازمان داد.
در سال ۱۹۹۷ خانم "جودی ویلیامز" آمریکایی که نماینده "حرکت بین المللی برای ممنوعیت مین های زمینی" بود موفق به دریافت جایزه صلح نوبل شد. این جایزه به خاطر تلاش و کوشش بی وقفه جهت ممنوعیت به کار گیری مین های ضدنفر  به وی تعلق گرفت.
و اکنون این جایزه در سال ۲۰۰۳ به خانم دکتر شیرین عبادی، رزمنده پر تلاش حقوق بشر و مدافع خستگی ناپذیر حقوق زنان و کودکان در ایران تعلق گرفته است. او که سالیان درازی از عمر شریفش را وقف تلاش برای بهبود وضع حقوق زنان و کودکان کرده است، همواره فعال و مهم تر از آن خلاق و بردبار بوده است. وی اولین ایرانی و یازدهمین زن در تاریخ است که برنده این جایزه می شود.
رئیس کمیته ویژه نوبل در اظهار نظری حول تخصیص این جایزه مهم به شیرین عبادی گفته است: "وی یک حقوقدان، قاضی، استاد دانشگاه، نویسنده و فعال سیاسی است. وی شخصی شجاع است و تهدید های جانی سبب ایجاد ضعف و تردید در او نگردیده است. میدان فعالیت خانم عبادی حقوق زن و کودک است و هیچ جامعه ای را نمی توان متمدن خواند مگر آنگاه که به حقوق زنان و کودکان احترام گذاشته شود."
شیرین عبادی از پیشگامان امر قضا و قضاوت در میان زنان ایرانی است. او اولین قاضی زن در تاریخ قضا در ایران است. وی همراه با بسیاری زنان دیگر با روی کار آمدن حکومت زن ستیز مذهبی در ایران، از حق قضاوت در دیوان قضا محروم شد. وی اما امر قضا را رها نکرد و به وکالت روی آورد.
در بیانیه کمیته جایزه صلح نوبل آمده است: "شیرین عبادی زنی است شجاع که هرگز نسبت به تهدیدات جانی علیه خود کوتاه نیامده است، در ایران و خارج از آن همواره با صراحت از نقص خشن حقوق بشر در ایران بخصوص زنان و کودکان صحبت کرده است"
اما نکته بارز در مبارزات اجتماعی شیرین عبادی را نباید فقط در این صراحت لهجه وی نگریست. او کوشش ها و مبارزات سترگی را در راه احقاق حقوق زنان و کودکان سازمان داده و به پیش برده است. او در امر مبارزات جنبش دانشجویی یاور فداکار، صدیق و بی پروای جنبش دانشویی در بیست سال گذشته ی میهنمان است.
او با تلاشی بی وقفه و خستگی ناپذیر و در شرایطی که زنان میهن ما با محدودیت خشن و تحقیر خردکننده حکومتی روبرو بوده اند، امر دفاع از حقوق آنان را پی گرفته و دلاورانه رزمیده است.
شیرین عبادی زمانی که بسیاری از وکلای ایرانی با فشار خردکننده تهدید و ارعاب حکومتی روبرو بودند، همراه و یاور با وکیل شرافتمند دکتر ناصر زرافشان، امر وکالت و دفاع از پرونده قتل های زنجیره ای را به عهده گرفت و بهای این مدافعه را نیز با محکومیت و محرومیت پنج ساله از وکالت پرداخت.  او هیچ گاه در راه تلاش برای احقاق حقوق مظلومین، صدمه دیدگان، زنان تحت ستم، کودکان در خیابان و خانه، دانشجویان و قربانیان دیکتاتوری خشن مذهبی در میهن ما ایران کوتاه نیامده است.
مدافعات و سخنرانیهای شیرین عبادی در داخل و خارج از کشور، کتب و مقالات، اعمال و موضع گیری های او حول قتل های زنجیره ای، برای تحقق حقوق بشر و دمکراسی، حقوق زنان و بهبود وضعیت کودکان برگ های درخشانی است که در دفتر ماندگار  مبارزات مردم ایران ثبت شده است.
ارزش والای شیرین عبادی در این است که وی رزمنده ای جریان ساز است. وی اولین فرد در ایران است که به یک مبارزه حقوقی هدفمند، مدنی، سیستماتیک و کار ساز در رابطه با حقوق کودکان در خانواده و جامعه دست یازیده است. او حاصل پژوهش هایش را نیز به شکل مدون در رابطه با حقوق کودک انتشار داده است.
اعطای جایزه صلح نوبل به شیرین عبادی بیانگر این است که حاصل رنج و رزم بی وقفه ای که نظر به بهبود وضعیت حقوقی، اجتماعی و انسانی ی انسان ایرانی، و به خصوص تحت ستم ترین شان که همانا زنان و کودکان و بازماندگان قتل ها و آزار های سیاسی اند دارد، از نگاه مردم شرافتمند جهان ما پنهان نمانده است.
تلاش های بی وقفه شیرین عبادی و یاران او در ایران و از جانب قدرتمداران حکومتی با زندان و محرومیت از اشتغال و توهین و تحقیر همراه بوده است. او اینک با کسب این جایزه معتبر بین المللی توجه وجدان های بیدار جهان را به سرزمین و مردمانی جلب کرده است که نزدیک به یک ربع قرن است از همه ی حقوق دمکراتیک خویش محروم گشته اند.
با اختصاص این جایزه معتبر به شیرین عبادی جهان اینک بی تردید با سرزمینی بیشتر آشنا خواهد شد که هیولایی در هیئت حاکمیت مذهبی و با نام جمهوری اسلامی دمار از روزگار همه ی آحاد ملتش بر آورده است.
مبارک باشد این پیروزی بر شیرین عبادی، بر زنان ایرانی، بر فعالان حقوق بشر و همه کوشندگان راه تحقق حقوق انسانی.