عنوان : سئوالی مجدد از آقای آزاد
آقای آزاد عزیز،
این عدم پاسخگویی به سئوالات طرح شده را می بایست به حساب استنکاف شما از پاسخگویی و مباحثه بگذارم، یا خدای ناکرده بی احترامی از جانبِ من سئوال کننده ؟ اگر حتی برای لحظه ای شبهه ی بی احترامی از جانبِ من پیش آمده از این بابت عذر تقصیر می طلبم، اما ای کاش شما «رهبران» نیز پس از بیش از دو دهه ماندن در جایگاهی که الزاما چندان مناسب نبوده است، به پاسخگویی نیز می پرداختید.
موفق باشید.
۱٣۹۶٣ - تاریخ انتشار : ۲ تير ۱٣٨٨       

عنوان : پاسخ به آقای آزاد
عرض کرده بودم که «رهبران» این دسته سازمان های سیاسی با شترمرغ قرابت سببی دارند. دوست عزیز، آنچه استدعای پاسخ به آن را داشتم و پاسخی بر آن نگرفتم، نقش سازمان های سیاسی بود. در این رابطه هم سازمان ویژه ای را مورد نظر نداشتم. این «سازمان» می تواند هر نامی داشته باشد. عرض کرده بودم بیلان کار سازمانی شما طی سه دهه چیست ؟ چرا هر زمان که نیاز به حرکتی سازمانی در حد سازمانی طبقاتی است، عمده ی «رهبران» این سازمان ها به امضای فردی رو می آورند ؟
در رابطه با «موقعیت انقلابی» نیز عرض می کنم، با توجه به اینکه منابع مطالعاتی گسترده در خارج از کشور احتمال دارد مطالعه ی کلاسیک ها را تا حدودی به درجات بعدی موکول نماید، بد نیست نگاهی مختصر به آنها بیندازید، تا جایی که به یاد دارم، موقعیت انقلابی زمانی بود که پائینی ها نخواهند و بالایی ها نتوانند. تصور می کنم، در این تعریف کلاسیک علتی هم برای نخواستن نیامده بود، در همین تعریف هم نیامده که الزاما همه ی موقعیت های انقلابی به انقلاب می انجامند. اما موقعیت انقلابی در جوامع مختلف حادث می شوند. در پایان باری دیگر به سئوال اولیه ام رجوع می کنم. فرموده بودید : «صبر باید کرد و دید که مقاومت مردم درخیابانها تا کجا خواهد کشید، شدت سرکوب به چه میزان خواهد بود و چه کسانی و با چه برنامه هایی به طور واقعی هدایت جنبش مردم را بدست خواهند گرفت». راستی شما نه به عنوان فرد، بلکه به عنوان یکی از مسئولین یکی از سازمان های سیاسی که اهدافی استراتژیک در حد تعیین نتظام حکومتی آینده در سر دارد، نظرتان چیست ؟ شما برای به دست گرفتن هدایت جنبش مردم چه طرح و برنامه ای دارید ؟ برای تداوم مقامت مردم در خیابانها چطور ؟ تصور می کنم در این موقعیت ترجیح بدهید مجددا فرد باشید و نه سازمان ؟ اشتباه می کنم ؟
ممنون می شوم اگر لطف کرده برای ثبت در تاریخ بفرمائید، که بود و نبود این سازمان ها، مجددا خاضعانه عرض می کنم که هیچ سازمان خاصی را در نظر ندارم، در پیشبرد جنبش مقاومت توده های مردم ایران از هر قشر و طبقه ای در طی دو دهه ی گذشته (تاکید می کنم دو دهه) تا چه میزان تاثیرگذار بوده است ؟ آیا به رشد جنبش منجر شده، بی تاثیر بوده، یا اینکه موجب ضعف و ناتوانی جنبش شده است. پیشاپیش از حوصله ی شما برای شرکت در این بحث سپاسگزاری می کنم
۱٣٨۵۵ - تاریخ انتشار : ٣۱ خرداد ۱٣٨٨       

عنوان : پاسخ به آقای سیامند
دوست عزیز
این مقاله امضاء احمدآزاد را دارد و نه امضاءسازمانب، انتقادات خود از سازمانها را با سازمانها در میان گذارید. این که من یکی از مسئولین سازمانی هستم، دلیلی برای طرح انتقادات شما از آن سازمان در باب این مقاله نیست. این مقاله و یک موضع شخصی است. من هم میتوانم در اتخاذ این موضع به خطا رفته باشم.
اما اند رباب این مقاله، من اعتراف میکنم که اولا انتظار مقاومت موسوی و کروبی را تا این حد نداشتمف البته هنوز ابتدای سحر است و تا رسیدن شب راه دراز. ولی فکر نمیکردم که حتی دراین حد هم این اصلاح طلبان آماده باشند تا علیرغم ماهیتشان و تعلق شان به نظام اسلامی مقاومت کنند همراه با این مقاومت، طبعا ضربات جدی به پایه ها رژیم اسلامیهم میزنند،که چه بهتر
در مورد واکنش مردم اما مسئله فرق میکند، در متن هم توضیح داده ام که واکنش مردم در مقابل سرکوب، بستگی به ادامه مقاومت از سوی اصلاح طلبان دارد. اما همانطور که گفتم این تازه آ؛از راه است، صبر باید کرد و دید که مقاومت مردم درخیابانها تا کجا خواهد کشید، شدت سرکوب به چه میزان خواهد بود و چه کسانی و با چه برنامه هایی به طور واقعی هدایت جنبش مردم را بدست خواهند گرفت.
رمورد مسئله «موقعیت انقلابی د رجامعه ایران»ممکن است ارزیابی من به خطا رفته باشد و ممکن است هم صحت داشته باشد. ولی هنوز هم معتقدم که علارغم مقاومت مردم در روز سی خرداد، که تحسین برانگیز و شادی آفرین است، جامعه ما د رموقعیت انقلابی نیست. نمیتوان گفت که چون د رخیابانها مردم و نیروها یانتظامی درگیرشده اند، پس این یعنی انقلاب! نه رفرم همزاد مسالمت است و نه انقلاب همراه با خشونت. این یک تلاش رفرمیستی است که بدلیل مقاومت نیروی سترون در حکومت، به خشونت کشیده شده است. این تحلیل من است از وضعیت فعلی و یک ارزیابی است. ممکن است خطا باشد.
۱٣٨۴۹ - تاریخ انتشار : ٣۱ خرداد ۱٣٨٨       

عنوان : رهبرانی از نسل شترمرغ
آقای «آزاد» یقین ندارم که مسئولین اخبار روز اجازه ی انتشار این نوشته ی من را بدهند و احتمالا حذف خواهد شد، اما به نظرم بد نیست هر از چندی نگاهی به آنچه در همی« ۲۴ ساعت قبل فرموده اید بیندازید.«من ارزیابی ندارم که ایران در موقعیت انقلابی قرار دارد و مردم آماده هر دشواری هستند. همین که مردم در مخالفت با این حکومت، در انتخابات وسیعا شرکت می کنند، و همین که مخالفت خود را با حکومت از ورای رنگ سبز نشان میدهند، نشان ازآن دارد که هنوز تلاش می کنند تا از راههای کم خرج، بهبودی در زندگی خود بوجود آورند.»
امروز ۳۰ خرداد است و شرایط با آنچه شما در بیست و چهار ساعت قبل فرمودید، بطورکلی متفاوت است. البته در فرهنگ سازمان های سیاسی ما و صدالبته رهبران آنها هرگز نبوده که حتی یکبار بفرمایند «اشتباه کردم» باور کنید، به اعتبار هم خودتان و هم سازمانتان خواهد افزود.
اما بد نیست به رفتار عمومی شترمرغی سال های اخیر عمده ی رهبران سازمان های «پرولتاریایی» و «کارگر»ی و ... نگاهی مختصر بیندازید. دوست عزیز، شما به عنوان یکی از اعضای مسئول یکی از سازمان های سیاسی که مدعی تلاش در جهت رهبری مبارزاتی طبقه ی کارگرید، طی سی سال حکومت اسلامی و حدود ۱۵ سال عمر سازمانتان چه بیلانی برای ارائه دارید ؟ جتما از پلمیک با راه کارگر و تلاش در وحدت فدائیان با اولیت بخشیدن کامل به سازمان اکثریت خواهید فرمود ؟ راستی سازمان پرولتاریایی، منظورم سازمان انقلابیون حرفه ای است، در شرایطی که به قول شما اعتلای انقلابی (و به قول شما موقعیت انقلابی) نیست چه وظایفی دارد؟ در موقعیت انقلابی چطور ؟ سال های زیادی است که شما رفقا به استراتژی شترمرغ پناه آورده اید. هر زمان که بزنگاهی تاریخی است و انتظاری از سازمان «پرولتاریایی» می رود، همه تبدیل به فرد می شوید و حداکثر زحمتتان هم عموما به امضا کردن یک بیانیه ی مشترک با دوستان و رفقای گرمابه و گلستان مختصر می شود، هر آنگاه هم که از شما به عنوان فرد سئوالی می شود در جایگاه رهبری سازمانی قرار می گیرید و داستان شترمرغی که زمان بار بردن، مرغ بود و زمان پریدن شتر را تکرار می کنید. دوست عزیز شما کدام یکی هستید ؟ واقعا حتی یک بار در کنگره های بیشمار سازمانی این سئوال طرح شده که بود و نبود این سازمان ها طی همه ی این سال ها چه سودی تا کنون متوجه جنبش مبارزاتی و دمکراتیک مردم ایران کرده است ؟ لطفا فورا با مارک و اتهام ضد تشکیلاتی و ضدسازمانی به سراغم نیایید، لطف کنید و سازمان را با تفکر قاطی نکنید، که من خود را متعلق به این تفکر دانسته و می دانم- سئوالم در رابطه با «سازمان» از هر نوعش است، اصلا هم منظورم سازمان خاصی نیست، اما تنها برای ثبت در تاریخ بهره ای که از بود و نبود این سازمان ها به این جنبش طی سه دهه رسیده است را بفرمائید. سپاسگزارم
۱٣٨۴۱ - تاریخ انتشار : ٣۱ خرداد ۱٣٨٨       

عنوان : حرف آقای خشایار رخسانی عاقلانه به نظر میرسد
من هم با برداشت آقای خشایار رخسانی از این مطلب موافق هستم.
۱٣۷٨۶ - تاریخ انتشار : ٣۰ خرداد ۱٣٨٨       

عنوان : پاسخ یه آقای خشایار رخسانی
دوست عزیز من جایگاه خاصی ندارم، اگر منظورتان موضع من نسبت به این انتخابات و حوادث است، نشان میدهد که با دقت مطلب را مطالعه نفرموده اید
من در این نوشته تنها خلاصه ای از گفتار های خامنه ای را نقل کردم و در نهایت هم بر اساس آنها، محورهای اساسی حرفهای خامنه ای را برشمردم. بعد هم گفتم که اصلاح طلبان در مقابل دو انتخاب قرار دارند. من نه میتوانم و نه در جایگاهی قرار دارم که برای کسی تکلیف روشن کنم که بماند و بجنگد و یا به خانه برگردد. من تنها یک امکان را برشمردن و آن هم عقب نشینی اصلاح طلبان و ناامیدی بخشی از مردمی است که، به اعتبار حضور اصلاح طلبان، حداقل در این مرحله، در این اعتراضات به میدان آمده اند. این بخش ا زمردم، زمانی که ببیند که حمایت یک بخش از حکومتیان را از دست داده است، طبعا در ترس از سرکوب ، با شعار «مرگ یکبار شیون نیز یکبار» به میدان نخواهد آمد. من ارزیابی ندارم که ایران در موقعیت انقلابی قرار دارد و مردم آماده هر دشواری هستند. همین که مردم در مخالفت با این حکومت، در انتخابات وسیعا شرکت می کنند، و همین که مخالفت خود را با حکومت از ورای رنگ سبز نشان میدهند، نشان ازآن دارد که هنوز تلاش می کنند تا از راههای کم خرج، بهبودی در زندگی خود بوجود آورند.
۱٣۷٨۰ - تاریخ انتشار : ۲۹ خرداد ۱٣٨٨       

عنوان : جایگاه شما کجاست؟
آقای احمد آزاد،
شما پس از این همه آسمان ریسمان کردن های بی مورد و تکرار گزارش های جهت داری که هر ساعت از رسانه های حکومت اسلامی شنیده میشوند. به مردم ِجان به لب رسیده از بیدادِ حکومت اسلامی، این اندرز را میدهید که: "منطق حکم می‌کند که اصلاح طلبان در این مرحله، برای حفظ نظام و از دست ندادن موقعیت کنونی خود، از رودررویی با جناح خامنه‌ای به‌پرهیزند. در این صورت بخشی از مردم، ناامید از امکان تحول و در ترس از سرکوب به خانه هایشان باز خواهند گشت و رژیم در سرکوب آن بخش که همچنان در خیابان‌ها خواهند ماند، با دست بازتری عمل خواهد کرد. "
پس شما میگویید که مردم به خانه هایشان باز گردند و اصلاح کار خویش را تا انتخابات بعدی به آیت الله خامنه ای واگذارند. مگر مردم میتوانند بدون رو در رویی با رژیمی که نشان داده است تنها زبان زور میفهمد، حق خودشان را بگیرند؟ مرگ یکبار شیون نیز یکبار.
پرسش من از شما این است که پس چرا این تحلیل "مشعشعانه" را بجای انتشار در این تارنما به دفتر کیهان شریعتمداری نفرستادید؟ بدون شک باچنین اندرزهایی از لطف کودتاچیان مخملین بی نصیب نخواهید ماند.
۱٣۷۶۹ - تاریخ انتشار : ۲۹ خرداد ۱٣٨٨