اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ٨ تير ۱٣٨٨ -  ۲۹ ژوئن ۲۰۰۹

قریب دو هفته از انتخابات می گذرد. کشاکش نیروها و مولفه های سیاسی درون و برون قدرت کماکان جریان دارد. رژیم در مقابل خشم و خیزش توده ها مستاصل، ناچار دست به دامان هم پالکی های ‫مغضوب خویش در حاشیه قدرت گردیده است.
‫‫به ظاهر رژیم در یک حمله سرکوبگرانه مردم را وادار به سکوت ‫نسبی کرده است. لیکن همانگونه که از قبل پیش بینی می شد بعید است انرژی نهفته در پشت این جنبش به این آسانی و سرعت فرو نشیند.
‫‫این روند طبیعی جنبش های سیاسی و توده ای است. خیز، عقب نشینی و سکوت بنا به ضرورت و تدارک و حمله سهمگین تر از قبل. هیچ جنبشی یکباره به هدف نرسیده است.
‫‫اینکه میان این فراز و فرودها چه زمانی طول می کشد تابع مولفه های درون جنبش و نظام سیاسی حاکم است. تشکیلات و امر سازمانگری توده ها، رهبری و آمادگی کمپ پیشاهنگ، عنصر آگاهی توده ها، فراز و فرود نمودار توهم قاعده تحتانی جامعه خاموش نسبت به حاکمیت، نزاع, انشقاق، طشتت و انسجام درون حاکمیت، عمق و میزان توانمندی وحشیگری دستگاه سرکوب مخالفان و... از جمله عوامل و مولفه های تاثیرگذار در این روند خواهند بود. جنبش فعلی گرچه فاقد تشکیلات و رهبری نهادینه شده از قبل میباشد، لیکن بر پتانسیل حاصل از بن بست و بحران مناسبات لایه های ‫مختلف جامعه، سی سال سرکوب سیاسی و فقر توده ای بنا گردیده است. لذا فراز فعلی جنبش به اندازه کافی نیرومند بوده و هرگونه فرودی در روند جنبش منوط به به تعدیل و تعامل در عملکرد مولفه های محرکه فوق خواهد بود.
‫‫آنچه بدیهی ست بحران و بن بست در مناسبات لایه های مختلف جامعه حاصل بیماری ذاتی و درونی سیستم بوده و به هیچوجه با سیستم و ساختار فعلی نه تنها قابل تعدیل نیست که همچون گردابی هرگونه تلاش غیرسیستماتیک و غیرریشه ای را به درون خویش بلعیده و عمق بیشتری خواهد یافت.
‫‫قانون گریزی، فساد اداری، اقتصادی، سومدیریت، رانت خواری، فحشا و ده‌ها مشکل دیگر حاصل و تبعات این مولفه بوده و به جرات و تحقیق می توان گفت با ساختار فعلی هیچ امیدی بر بهبود آن نخواهد بود.
‫‫فقر توده ها در کنار بیکاری ملیونی نیز حاصل همین ساختار و سیاست های ضدتولیدی آن بوده، نه تنها در چنین سیستم و ساختاری قابل تغییر و تعدیل نیست، بلکه در حاکمیت فعلی نیز اراده ای در این راستا وجود ندارد.
‫‫و اما عنصر سرکوب سیاسی و اجتماعی تنها ابزاری است که رژیم حاکم با توسل به آن قادر است ولو کوتاه یا دراز مدت جنبش را به سکوت موضعی، و یا ممتد وادار کند.
‫رژیم در این زمینه و وادی تجربه کافی داشته و سیستم امنیتی - پلیسی مخوفی را به دور خوش تنیده است. لذا تنها ابزار احتمالا کارساز جهت فرود جنبش توسل به همین سیستم سرکوب پلیس و ایجاد سانسور و خفقان است. خوشبختانه انقلاب جاری ارتباطات در سطح جامعه بشری و بالطبع انقلاب روشنگری توده ای میرود که این فرصت را ‫نیز از رژیم گرفته و ناکار آمد کند. وفور تکنولوژی ارتباطی چنان سهل و سریع عملکرد سرکوبگرانه را برملا میسازد که لاجرم رژیم با موج سهمگین مخالفت هر چه بیشتر توده ها و افکار عمومی و سیاسی در سطح و ‫حوزه ملی، منطقه ای و جهانی روبرو خواهد شد.
‫‫لذا با توجه به آنچه در فوق آمد ‫امیدواری جهت استمرار این فراز از جنبش کماکان بالا بوده، گر چه ممکن است مقطعی، موضعی و تاکتیکی سکوت اختیار گزیند.
‫و اما ‫اینبار نیز ملموس تر از هر بار دیگر فقدان تشکیلات برای فعالین جنبش آزار دهنده بود.
‫این نقصان منحصر به طیف چپ جنبش نبوده که نمایندگان سایر لایه های جنبش را نیز در بر می گرفت. جنبش خرداد ۸۸ هرچه بیشتر توده ها و اپوزیسیون را به هم نزدیک نمود. اکنون وقت آن رسیده با کمک و از میان همین توده ها رهبران توده ها را شناسایی و بنای تشکیلاتی مبتنی بر درس و تجربیات گذشته پی ریزی گردد. اگر چه رژیم با تمام توان تلاش نمود تمامی تشکل های موجود را متلاشی و از هرگونه سازمانگری درون رهبران و توده ها جلوگیری بعمل آورد، لیکن درس های آموخته شده فراوانی بر این خاکستر بار گردیده و باید از زیر آوار بیرون کشیده شود. جنبش پیش روست. نمیتوان و نباید به انتظار نشست. وقت آن رسیده نیروهای سازمان گر هرچه بیشتر ایفای نقش نموده مانع از غلیان کور این جنبش و لاجرم به انحراف کشیدن آن توسط نااهلان گردد.