از : سیامند
عنوان : جمله ی قدیمی برشت همچنان در ذهنم مرور می شود
آقای رئیس دانا، متاسفم که زمانی این جملات را می نویسم که نامِ شما نیز به جمع بازداشت شدگان اطلاعات و نیروهای لباس شخصی افزوده شده است و چقدر از این امر متاسف و غمگینم.
اما شما و بسیاری از عزیزانی که در ایران طی همه ی این سالهای فاجعه بار جمهوری اسلامی کورسوی چراغ چپ را همچنان روشن نگاه داشتید. همچنان به وجودتان به خود بالیدیم که رئیس دانا و ... هستند و چراغ چپ خاموش نیست.که حضورتان، گردن ننهادنتان و مردانه در میدان ماندنتان چه غنیمتی بود و چگونه هوای آزاد را به ریه های بسته ی ما می دمید.
راستی در یک ماه و نیمه ی اخیر شما را کجا می توان یافت ؟ صدای رسای شما که همواره در جانبِ مبارزه و حقوق اجتماعی و مطالبات شهروندی ایرانیان به گوش نمی رسد ؟ حتی خانم عبادی هم سخن گفت و شما نگفتید. عامدانه از حتی استفاده می کنم، چرا که ایشان هرگز سر از پنجره ی دفترشان در تهران خارج نکردند و اعدام های خیابانی را ندیدند، اما ابوقریب و گوانتانامو را چرا. من بالشخصه از ایشان انتشاری نداشته و ندارم، اما از شما عزیزان بسیار.
راستی کجا بودید ؟ نکند شما هم در سفری تفریحی به اسپانیا رفته بودید ؟ زندان ها پر از زندانیآن سرشناس و گمنام شد و همچنان صدایی از شما نیامد تا خود نیز به جمع دستگیر شدگان پیوستید. دور باد از شما و عزیزانی که چراغ چپ را روشن نگاه داشتید، گفتارهایی مبنی بر این که این ها همه اختلافات درون حکومتی است و آنها که به خیابانها آمده اند، اقشار بالای شهری اند. دور باد از شما و این عزیزان، که رای دهندگان به احمدی نژاد را «اعماق جامعه» بخوانید. چپ ایران در این روزها به صدای رسای شما نیاز دارد. آقای رئیس دانا، حیف شماست، و یقین دارم که فریبرز رئیس دانا و عزیزانی از این دست همواره در دل چپِ تحول خواه ایران جایی شایسته دارند.
۱۵۰۰۵ - تاریخ انتشار : ۴ مرداد ۱٣٨٨
|