اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۷ مرداد ۱٣٨٨ -  ۲۹ ژوئيه ۲۰۰۹

    آنها که کشته شده اند، برای مردن به خیابانها نیامده بودند. برای بازیافتن زندگی یک انسان مستقل، آزاد و حقوقمند روی به جنبش نهاده بودند. روش کشته شدن با گلوله و یا مرگ با شکنجه های سبعانه را بر نگزیده بودند. به قصد خشونت گرایی به صحنه نیامده بودند و روشهای خشونت آمیز را نمی خواستند تمرین کنند. به مرگ تدریجی در استبداد بود که نه می گفتند و به روی زندگی بود که آغوش می گشودند.
      از زندگی سیر نشده و مرگ را بر نگزیده بودند. جوان بودند و با شور زندگی در سر و عشق زندگی در دل، به دریائی از انسانهای جویای زندگی درآزادگی پیوستند. از ولایت مطلقه استبدادیان گریزان و به ولایت جمهور مردم، وفضای باز زندگی درآزادی ،آری می گفتند. چهره هاشان پرتو امید و عزم می تاباند و شعشه پرتو این امید و عزم بود که جهانی را به وجد و شگفتی می آورد.
    جوان بودند و آرمان جو و برای تحقق بخشیدن به آرمان خود، بر خاسته بودند. در پی تحقق آرمان بودند یعنی زندگی خویشتن را از آن خود کردن، فضای زندگی را باز کردن، زندگی را از زور ویران گر رهاندن، در راست راه رشد شدن و بیان آزادی را روش کردن. هر انسانی که خویشتن را حقوقمند و وظیفه خود را عمل به حقوق خود شناسد، این آرمان را می یابد و در پی واقعیت بخشیدن بدان می شود.
      بدین قرار، این انسانهای شاهد ، نمادهای چگونه مردن نیستند، شهیدان بر زیستن در آزادگی هستند. از این رو، بر هر اندیشه آزاد، بر هر سخن آزاد و بر هر کنش آزاد، همواره شاهد هستند. بر وجدان انسان آزاد، بر وجدان ملت آزاد، شهید و شاهد هستند. جهت یاب زندگی، زندگی در استقلال و آزادی هستند.
    به مردم ایران ندا سر می دهند که جنبش همگانی را رها نکنید. خشونت استبداد را از زندگی بزدائید. استبدادیان را نیز به زندگی در استقلال و آزادی بخوانید. اما بهوش باشید! هر زورپرستی که آزادی را برگزید، ببخشید اما از او بخواهید از یاد نبرد که در شمار زورپرستان بوده است و خود نیز از یاد نبرید که او از زورپرستان بوده است. چرا که اعتیاد به زورگفتن و زور شنیدن، آسان ترک کردنی نیست.
    ندا و سهراب و دختران و پسرانی چون این دو به مادران و پدران و خانواده های مقاوم خود و به همه ایرانیان می گویند: آزاد بزیید، حقوق و، بنابراین، مسئولیت خود را از یاد نبرید، اعتماد به نفس را از دست ندهید، شما یک اکثریت بسیار بزرگ هستید و استبدادیان یک اقلیت بسیار کوچک. شما زندگی در خور انسان حقوق مند را می خواهید و آنها جز میراندن و ویران کردن نمی کنند. پس پیروزی شما بر آنها قطعی است. عمل باشید و عکس العمل نشوید و چنان کنید که استبدادیان عکس العمل عمل شما شوند.
    شاهدان زندگی در استقلال و آزادی، در وجدان هر انسان، او را به انس و دوستی می خوانند و به انسانهائی که دوستار یکدیگرند، هشدار می دهند: از اصول استقلال و آزادی و رشد بر میزان عدالت باید آغاز کرد و در فروع بایستی به تدریج به پیش رفت ونه به عکس. چرا که بدون اصل، فرع وجود ندارد و به تعریف نیز در نمی آید.
هر انسان و هر ملتی که وارونه این را کار کرد، تسلیم زورمداری و زورمداران گشت. نخست استقلال و آزادی را بمثابه حق، می باید بازیافت. اگر نه،در نظام استبدادی ماندن و میان بد و بدتر، حتی میان خوب و بد انتخاب کردن، همانطور که تقلب بزرگ در "انتخابات" بر شما معلوم کرد،جز گرفتار بدتر و بدترین شدن،نتیجه ای نمی دهد.
      شهیدان حاضر در وجدانها به همه ایرانیان می گویند: اینک که برخاسته و به استقامت ایستاده اید، اصل های استقلال و آزادی و رشد بر میزان عدالت اجتماعی را هدف و روش کنید و تردید نکنید پیروزی از آن شما است.

٨ مرداد ۱٣٨٨
معتمد شما ابوالحسن بنی صدر