از : الیاس اطلسی
عنوان : چراغی بسوی روشنائی
البته از قدیم گفته اند که خود کرده را تدبیر نیست.من هم با ساکنا ن اشرف اظهار همدردی و همبستگی کامل دارم ولی بنظر من این کافی نیست و کمکی به برون رفت از این مشکل نخواهد کرد.البته سازمان مجاهدین فقط همبستگی و قربانی میخواهد بدون اینکه به راهنمائی های دوستانه و دلسوزهای هموطنان وقعی بگزارد.
اصرار سازمان بر ماندن در عراق اساسن در خاستی غیر حقوقی و غیر منطقی و لجوجانه است.منافع سازمان با منافع دولت عراق متفاوت است وسازمان با قدرت و لجاجت میخواهد حرف خود را به کرسی بنشاند.
متاسفانه با این سیاست سازمان جای هرگونه اظهار نظر افراد مورد اعتماد جامعه ایرانی مانند تف سربالا خواه بود و کسی با توجه به برخورد سازمان و زدن تهمت و بر چسپ مایل به اظهار نظر و پیشنهاد بر نمیایدو عدم کمک فکری به سازمان سازمان را بیشتر عقیم تر و ضربه پذیر تر و منفعل تر و بلاخره خشن تر میکند..
نویسنده این سطور فقط از روی احساس مسولیت و علاقه به ازادی و سرنوشت همه اشرفیان و همه اوارگان وایران دوستان این مطالب را که بنظرم رسید نوشتم .
با این سیاست مجاهد خلق پیروز نخواهد شد و به تنهائی در برابر مشکلات تاب نخواهد اورد.من لازم میدانم که همه سازمانها و گروه ها و افراد دست کمک بسوی مجاهد درا ز کنند و سازمان باید به گرمی این دست ها که برای کمک امده اند به گرمی بفشارد.واقعیت این است که سازمان شکست خورده است و همه پلها را پشت سر خراب کرده است.
سازمان باید از ادعای خود مبنی بر تنها مخالف رژیم بودن وتنها الترناتیو بودن دست بردارد.
سیاست قهر امیز خود و نابودی ارتش ایران را حذف کند.
اصول دمکراسی را در درون مخالفان رژیم بپذیردو به یک سازمان دمکرات که همه روابط ان بر اساس انتخابات ازاد صورت گرفته تعغیر پیدا کند.
من مطمن هستم که با دگرگونی در سازمان مجاهدین مخالفان رژیم دارای قدرتی بیشتر هم از نظر فکری وهم از نطر سازمانی خواهند شد و پیروزی سازمان در این راه است.
۱۵۱۲۹ - تاریخ انتشار : ٨ مرداد ۱٣٨٨
|