• اگر فقیه تو را محو و بی نشان می خواست         
نه محو و گم، که هزاران شدی به یکباره
ندای تو به نگاهت، شکافت هفت اقلیم         
نقاب افکن دیوان شدی به یکباره ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ٨ مرداد ۱٣٨٨ -  ٣۰ ژوئيه ۲۰۰۹

 
برای ندا آقا سلطان،
که   ندای   مردم   ایران   شد
و همه را در سوک رفتنش نشاند؛
یادش   گرامی   و آرمانش   شکوفا   باد.
 


ندا، چه   گشت   که   بی جان   شدی     به   یکباره               
  به    زیر   خاک   تو   پنهان   شدی     به   یکباره
مگر که   سینه ی   تو   پر   ز   شور عشق   نبود            
  مگر   ز   عشق      پشیمان      شدی   به   یکباره
ز بانگ و نغمه   به تنگ آمدی مگر،   کاینسان          
  مقیم     مُلک     خموشان     شدی    به   یکباره
مگر    به    جان   عزیزان    دلت     تَنیده     نبود       
    که    دل   گسل    ز عزیزان    شدی     به   یکباره
مگر    که     دامن     مادر    نبود      بهر   سرت       
  که   سرنگون   به    خیابان    شدی    به   یکباره
مگر     بسنده      ندیدی       تو     سرخی      رویت            
که جوی خون به رخ افشان شدی   به   یکباره
ولی    چگونه     توان    باورم     شود     یک     دم           
  ز     زندگی     تو     گریزان       شدی     به     یکباره
گواه   من   نگهت،   کاو    نشان   ندارد    از   این          
  که    دل     به   مرگ   سپاران   شدی   به   یکباره
نَبَست     راه      نگاه     تو      خون،     دمی،    حتا          
  ز   چشمخانه   چو جوشان     شدی     به   یکباره
اگر   چه    نیک    ندانم    چه    شد،    ولی    دانم        
  بدین    گذر،    نه    گذاران     شدی    به   یکباره

*   *   *

تو   مرغ    باغ     جهان     بودی   از نخست   ولی           
  اسیر     این        قفسستان        شدی    به   یکباره
تو   زانکه   بال   و   پَرَت   بود، شد   قفس   سَدّت            
  از آن،   به   سرحد عصیان   شدی     به   یکباره
چو بانگ و نغمه ی مرغان   شنیدی از هر سو        
  روان   به   کوچه   و   میدان   شدی     به   یکباره
که     مرغ    پَرکش    آزاده    خو     هزاران     بود           
  به    هر   کرانه     نوا خوان   شدی    به   یکباره
نو ا یشان   چو   به   هم گشت   جان   دیگر   یافت            
به     سان   سیل     خروشان   شدی     به   یکباره
به   سیل چون که رسیدی   دگر   نه   خود   بودی         
چو   قطره     در    تن     باران   شدی   به   یکباره
نه      از     برای      شهادت       که        بهر     آزادی          
درون       سیل       خروشان       شدی     به   یکباره
به      رود      متّصل      و       با      سرود    آزادی،          
  به سینه ی همه، همخوان   شدی     به   یکباره
نه   مهدوی   نه   رضایی   نه     موسوی     بودی           
  بری       ز    یوغ     انیران       شدی     به   یکباره
طنین       خشم     فرو   خورده ی   مه     و   سالان            
خروش       سرکش     توفان     شدی     به   یکباره
ندای     جان     جوانان     سرود   جان     تو   گشت           
از   آن، صدات   به     کیوان     شدی     به   یکباره
فقیه،     کاو     سر    کین     با      شِکُفتگی       دارد          
  از   آن   خروش،     هراسان     شدی     به   یکباره
سپاه     عشق     ستیزش     (در   آستینها       تیغ)            
به     هر     گذار      شتابان      شدی     به   یکباره
گلو   و   سینه ی   مرغان    نغمه    خوان    آماج          
  به    تیغ    بارز   و    پنهان    شدی    به   یکباره
تو هم، صدا به گلویت   شکست،   چون     بسته          
  به     تیر     غزوی    نادان      شدی     به   یکباره

*   *   *

هنوز،      دل     نپذیرد         که      نیستی      دیگر           
  به خواب   بی   بُن   و   پایان   شدی   به   یکباره
بس   است   روی     نهفتن    ز عاشقان،     برخیز            
که       بر     سَریر    خدایان       شدی     به   یکباره
ببین   که   گر چه   به   خاکت   کشید   دشمن   نور              
چگونه       گوهر       تابان         شدی     به   یکباره
ببین     چگونه     تو     در     زیر     یوغ     اهریمن          
نوید      کوکب      یزدان         شدی     به   یکباره
ببین     که     در    ولایت     خودکامه ی     فقیه            
پیام       محو       فقیهان      شدی    به   یکباره
تو   را   به    خاک     فکندند،   لیک     بسته    نشد          
  دهان     تو،     که     دهانان     شدی     به   یکباره
اگر فقیه   تو   را     محو   و   بی نشان   می خواست         
  نه   محو و گم، که هزاران   شدی     به   یکباره
ندای     تو   به     نگاهت،   شکافت     هفت   اقلیم             
نقاب       افکن         دیوان         شدی     به   یکباره
بسی به بند و بسی خفته، چون   تو، در   دل   خاک        
  تو   بانگ   و   شاهد     آنان     شدی     به   یکباره
درفش   کاوه،   به   دست   تو   این     زمان   افتاد           
غریو      رستم         دستان         شدی       به   یکباره
برای         گمشدگان       ستیز        با       ضحّاک        
  تو سنگ   سنجش و میزان   شدی     به   یکباره
دراین زمانه که دشمن گم است   و ما   به ستیز       
  چراغ      جمع       پریشان        شدی     به   یکباره
چنان   که   جان   جوانان   سرود   و جان   تو   گشت          
تو       نیز     جان      جوانان      شدی     به   یکباره
به   ارث، کُنیه ی   سلطان     گرفتی   و   این    بار        
  به    قلبها     همه       سلطان      شدی     به   یکباره
ندا،     ندای       تو     چون       شد     ندای      آزادی           
  ندای         مردم        ایران           شدی      به   یکباره
*   *   *
mar2mak@gmail.com