تهران ۴


منظر حسینی


• بر گهواره ِ خاک نشسته ام زمین‌بانو
و گوش‌های زمین را
از آواز
لبریز می‌کنم.

گوش جهان
                کر است ! ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۹ مرداد ۱٣٨٨ -  ٣۱ ژوئيه ۲۰۰۹


 
 
در یک دست
تفکر ِ سبوی خیام
در دست دیگرم
                    قلمی بی‌تاب و نا‌آرام
در چشمانم
                 جوشان‌ترین چشمه‌ها
و در دلم
زبانه آتشی نامیرا.
 
بر گهواره ِ خاک نشسته ام زمین‌بانو
و گوش‌های زمین را
از آواز
لبریز می‌کنم.
 
گوش جهان
                 کر است !
 
 
قانون، قانون، قانون
می نویسند شاعران ِ تبعیدی
و قلم‌هایشان
طومارهای اساسی ِ قانون را
                                     ورق ورق به آتش می‌کشد.
 
زمین‌بانوی زخمی‌ام!
خون
از دامنت بشوی
که از تو تا هراس
                       هزار سال
                                       فاصله است
از تو تا فریاد
                   فقط دمی
از تو تا تسلیم
                  هزار سال فاصله است
از تو تا صلح جاودان
                              فقط دمی
از تو تا آفتاب ِ زلال ِ بی زوال
                                       فقط دمی
از تو تا سه نیک پیام ِ اهورا
                                      فقط دمی
از تو تا به تو
                                         فقط دمی.
 
تهران، تهران، تهران
می نویسند شاعران تبعیدی
واز قلم‌هایشان
زخم ویتنام ِ دیگری
                        دهان می‌گشاید بر پوست کشیده کاغذ
 
زمین‌بانوی زخمی‌ام !
سیاه پوشیده‌ام !
با من بگو
برای کدامین قربانیان ِ فردایت
شعرم چنین مویه می کشد
چنین می نویسند شاعران....
 
 
                                         منظر حسینی
                                                              [email protected]
                                                                              www.manzarhossini.com