از : منوچ آزادمنش
عنوان : همدردی با خانواده های عزادار جنبش ماههای اخیر
آدم باید درصحنه حاضر باشد تا تأثیر عمیق این جانفشانی و همبستگی مردم را با خانواده های عزا دار قربانیان راه آزادی با پوست و قلبش حس کند. این احساس آنقدر غرور آمیزاست که قابل بیان و نگارش نیست. برای رسیدن بآزادی و همیاری به جنبش داخل باید راهی ایران شد و حتی برای مدت کوتاه از فرصت بدست آمده برای درهم نوردن بقایای استبداد شه و شیخ مستقمأ در محیط همسو و یار مردم شد. شاهدبودن یکی از وسیع ترین و بهترین فرم مبارزات آزادی طلبی قرن معاصر نعمتی است که شاید نظیرش باین زودیها تکرار نشود. بلوغ سیاسی و پایداری مردم بار دیگر نماینگر خواستهای روشن و اتکاء بخود تبلور خاص خود را داراست و اینبار هم همانند انقلاب بهمن ۱۳۵۷ خارج نشینان دنبال رو آن هستند. دیدن این حماسه و از خود گذشتگی ها شاید بتواند ما را بیدار بنماید و از عقب افتادگی تاریخی و باصطلاع روشنفکری بیرون بیاورد.دو هفته ای که امکان داشتم درمیان مردم داخل ایران باشم جزو بهترین زمان زندگی ام بود.
۱۵۱۹۰ - تاریخ انتشار : ۹ مرداد ۱٣٨٨
|