• مردم به‎خصوص جوانان باید از دادن شعارهایی که بار مردسالارانه و تبعیض علیه زنان را دارند، خودداری کنند. جنبش مردمی باید فرهنگ مردمی هم داشته باشد. ما باید جنبش خود را از نمادها و شعارهایی که متعلق به نظام اجتماعی جمهوری اسلامی است پاک کنیم ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۲۲ مرداد ۱٣٨٨ -  ۱٣ اوت ۲۰۰۹

جمهوری اسلامی یعنی سی سال سرکوب عریان و فرودستی زنان. به همین جهت در مبارزات اخیر، زنان و به‎خصوص دختران جوان در صف مقدم این مبارزات جای گرفتند. سی سال مقاومت و مبارزه پیگیر زنان به وسعت کل جامعه از آنان انسان‎هایی ساخته که دیگر حاضر به تن دادن به این نظام ستم‎گر و زن‎ستیز نیستند.
در طی سی سال گذشته جمهوری اسلامی با اعمال قوانین ضد زن خود و با تکیه بر خشونت تلاش کرد قیود و سنت‎های ارتجاعی را بر جامعه تحمیل کند. جداسازی زنان و مردان در عرصه‎ی آموزش و پرورش، ادارات و حتی وسایل نقلیه عمومی یکی از سیاست‎های به‎غایت عقب‎مانده جمهوری اسلامی بود. اما در خیزش‎های اخیر دختران و پسران جوان آن قوانین و سنت‎های عقب‎مانده را زیر پا گذاشتند و عهد بستند تا زمانی‎که آن‎ها را به زباله‎دانی تاریخ نسپرده‎اند از پای ننشینند. صحنه‎های شورانگیز دختران و پسرانی که دست در دست هم به مقابله با نیروهای سرکوب‎گر بسیجی و لباس شخصی می‎پردازند و ایدئولوژی اسلامی حاکمین مرتجع را به یک‎باره زیر سوال می‎برند به کل جامعه تازگی و شور بخشیده است.
اگر در گذشته یک تار موی زنان ایدئولوژی جمهوری اسلامی را به زیر سوال می‎برد، در خیزش‎های اخیر دختران جوان از روسری‎های خود برای پوشاندن چهره‎ی خود در مقابل جاسوسان رژیم استفاده کردند و به این وسیله هم نفرت‎شان را از حجاب اجباری نشان دادند و اعلام کردند به سران رژیم زن ستیز جمهوری اسلامی در مبارزه جدی هستند و قصد دارند تا رسیدن به هدف به مبارزه‎ای که تازه آغاز شده ادامه دهند. انباشت خشمی سی ساله، از زنان نیرویی ساخته است که کم‎ترین خواستش سرنگونی نظام جمهوری اسلامی است.
مردم از روز اول مبارزات‎شان با نیروی‎های سرکوب‎گر جمهوری اسلامی روبرو بودند و با هر آن‎چه که در کف داشتند به مقابله با آنان پرداختند. هزاران دختر جوان را سنگ به دست و در حال سنگربندی و زد و خورد با نیروهای سرکوب‎گر دیدیم. دختران و پسران با سنگ و بطری‎های آتش‎زا و آتش زدن ماشین‎های نیروی انتظامی و مراکز دشمن به مقابله با آنان پرداختند و در عمل آموختند که با دست خالی نمی‎توان در برابر روش‎های خشونت‎آمیز نیروهای سرکوب‎گر ایستاد.در مبارزات اخیر بسیاری از زنان و مردان در اثر گلوله‎های دشمن جان باختند و بسیاری نیز در زیر شکنجه‎های قرون وسطایی جان عزیزشان را از دست دادند.
در این دوره و در برابر کشتارها و سرکوب‎های وحشیانه رژیم اسلامی‎ست که مردم عمدتا با دو شعار روبرو هستند. شعاری که از جانب جناح "اصلاح طلب" حکومت تشویق و تبلیغ می‎شود این است: «برادر بسیجی چرا برادرکشی» و شعاری که از جانب مردم و به‎خصوص جوانان رادیکال طرح می‎شود: «می‎کشم می‎کشم آنکه برادرم کشت». اولی که تحت عنوان "انشقاق انداختن در میان نیروهای پاسدار و بسیجی و ارتش" طرح می‎شود، در واقع تلاش دارد نیروهای سرکوب‎گر جمهوری اسلامی را دوست مردم معرفی کند. شعار دوم انعکاس این واقعیت است که در برابر خشونت ارتجاعی باید از خشونت انقلابی استفاده کرد، اما در عین حال این شعار به فرهنگ مردسالارانه جمهوری اسلامی نیز آغشته شده است.
طی سی سال گذشته، جمهوری اسلامی بی وقفه مردان را به استفاده از امتیازات مردسالارانه نظام اسلامی تشویق کرده و کل جامعه (به‎خصوص مردان) را به درجات زیادی به فرهنگ و سنت‎های عقب‎مانده جمهوری اسلامی آغشته کرده است. شعار «می‎کشم می‎کشم آنکه برادرم کشت» به خصوص در شرایطی که بسیاری از جانباختگان جنبش مردم را زنان تشکیل می‎دهند دارای ماهیتی مردسالارانه است.
مردم به‎خصوص جوانان باید از دادن شعارهایی که بار مردسالارانه و تبعیض علیه زنان را دارند، خودداری کنند. جنبش مردمی باید فرهنگ مردمی هم داشته باشد. ما باید جنبش خود را از نمادها و شعارهایی که متعلق به نظام اجتماعی جمهوری اسلامی است پاک کنیم. این اصل شامل شعارهایی مانند "الله اکبر" نیز می‎باشد. نباید فراموش کنیم که سی سال پیش زنان دست به شورش علیه فرمان "حجاب اجباری" خمینی زدند، اراذل و اوباش جمهوری اسلامی با همین شعار "الله اکبر" به آنان حمله کردند و طی سی سال گذشته "الله اکبر" فرمان حمله به زنان، جوانان و کارگران و همه اقشار مردم بوده است.
پا به پای گسترش مبارزات و تعمیق خواسته‎ها در مقابله با نظام جمهوری اسلامی باید بتوانیم شعارها و خواسته‎هایی را فرموله کنیم که در عمل با ارزش‎ها و معیارهای نظام مردسالار و پدرسالار مرزبندی کند. باید به این امر واقف باشیم که هر گونه وجه مشترکی با نظام زن‎ستیز جمهوری اسلامی در شعارها و خواسته‎های‎مان از تیزی و برایی مبارزات‎مان خواهد کاست.

سیما آتش‎افروز (فعال سازمان زنان هشت مارس (ایرانی ـ افغانستانی))