از : هامون
عنوان : تصمیم گرفتم شرکت خود را محدود کنم
با درود
نخست باید قدردانی کرد از زحمات دوستان. هیچوقت در هیچ کجا همه راضی نخواهند گشت. خیلی خوب آقای درویشپور عمل کرد که این بحث را به اینترنت کشاند. و با تواضع خواستار همفکری و کمک شد. به نظرمن اگر تعداد تظاهرت کمتر و با کیفیت خوب باشد بمراتب بهتراست تا تظاهراتی برگزار کنیم که با کیفیت بد اداره شود. بلندگوههایی با کیفیت بسیار بد صدا، زمینه برای هرز رفتن و احتمالا شعار انحرافی افزایش پیدا میکند. ما الان شاهد هستیم که در استکهلم متاسفانه چیزی دیگری دارد میشود..
من که در حرکتهای جنبش سبز در استکهلم شرکت داشته و دارم و وفادار به جنبش سبز و هم به پرچم سه رنگ "بی نشان" خود هستم . بسیار این دیکتاتوری و تحمیل پرچم را حس کردم. متاسفانه نه تنها تحمیل پرچم بلکه تحمیل شعار کار را به آنجا رساند که تصمیم گرفتم شرکت خود را محدود کنم به تظاهراتی که انجمن حمایت که بوسیله جوانها و خبرنگارها در استکهلم انجام میشود شرکت کنم http://www.initiativ-iran.org
اما انهایکه امروز با پرچم میآیند (که من شخصاً مخالف نیستم) در عمل بسیار شعارها ربطی به جنبش سبز ندارد . و متاسفانه این در استکهلم دیگر جا افتاد. دوستان که در استکهلم تلاش صادقانه میکنند که بالانس ایجاد کنند اما گوش فرصتطلبها و تندرها بدهکار نیست.همانطور که میبینید از طرفی حضور پرچم و رنگها نشانه دموکراسی و گوناگونی است و بسیار چشمگیر، از طرفی در عمل پرچمدارها و بلندگو بدستها ,خیلی از جنبش سبز فاصله گرفتند.مساله محدود کردن نیست . بحث اینست که دموکراسی آقایان یک پایش میلنگه.
من که این را مینویسم یک لیبرال دمکرات هستم و جمهوریخواه. یک دوست خوب به شوخی گفت .. " حزب کمونیست کارگری و افراطیون سلطنت طالب صلواتی شعار میدهند" یعنی دوستان مثل تسبیح زنها در مسجد برایشان حیاتی است که چند تا شعار (صلوات) تند بدهند و هر چقدر "مرگ بر" "مرگ بر" بیشتر بگویند ثواب بیشتر دارد ...... اینجاست که من علاقمند با تاریخ ایران و پرچم ایران میبینم این دوستان ضد پرچم عمل میکنند. در عمل دنبال گرفتن رهبری تظاهرات آنهم یکجانبه هستند ( نمونههای سازش دمکراتیک هم دیدم ). و اما ما شاید ۲/۳ مردم احساس میکنیم آلت دست نباید بشویم.
۱۵۶۰۱ - تاریخ انتشار : ۲٣ مرداد ۱٣٨٨
|