عنوان : زندگی نامه محمود احمدی نژاد
چون او از دیگر برادرانش زیباتر بود، به او حسادت ورزیدند و او را به چاه فاضلاب قم انداختند، کاهنان حوزه علمیه قم او را پیدا کرده و او اکنون عزیز ایران است و نام مصری او ریدامون است
۱۵۶۵۷ - تاریخ انتشار : ۲۵ مرداد ۱٣٨٨       

عنوان : با پوزش
کج دار و مریز صحیح است۰
۱۵۶۴۷ - تاریخ انتشار : ۲۵ مرداد ۱٣٨٨       

عنوان : پیک نت بار دیگر لو داد!
http://www.peiknet.com/۱۳۸۸/۰۸mor/۲۴/PAGE/۳۶HAZF.htm
ایران در انتظار
کودتای دوم و حذف احمدی نژاد

پیک نت بار دیگر لو داد!

۱)بوتو را با احمدی نژادمقایسه کرد
۲)شایعه تقلب در انتخابات در پاکستان را با تقلب در انتخابات حمایت شده توسط روسیه در ایران را یکی فرض کرد۰
۳) چون بعد از آنواقعه مخالفین بوتو ( نظامیان ضیائ الحقی ) کودتا و نخست وزیر مردمی پاکستان را به اعدام محکوم کردند مزورانه نتیجه میگیرد که درایران سپاه ( طرفدار احمدی نژاد و روسیه ) احمدی نژاد غیر مردمی را می خواهد بر کنار کند !
عجب مقایسه بی نظیری !
باید تمام استراتژیست های روسی روی آن کار کرده باشند !
البته رژیمی که از دموکراسی فاصله گرفت از مردم میبرد بعد به قدرت خارجی متکی میشود ( روسیه یا انگلیس و آمریکا برایش فرقی نمی کند )
اما مقایسه این رژیم با داود در افغانستان که با کودتایی روسی ( توسط عوامل کمونیست افغانی پنهان شده در ارتش و تشکیلات داود خان ) جایش را به نورمحمد تره کی داد و بعد دو کودتای دیگر حفیظ الله امین و نجیب الرحمان و بعد اشغال افغانستان توسط روسیه بسیار معقولتر است


چون کمونیست ها نمی توانستند یک کشور فئودالی مسلمان نوع طالبانی را یک جا بالا بکشند اول نفوذ کردند داخل ارتش و تشکیلات سیاسی و داود را علیه قوم و خویشش ظاهرشاه علم کردند و با کودتا او را حاکم کردند ( همان کاری که لابی روس ها در ایران از سال ۵۹ دارد می کند )
داود زیرک بود و زود فهمید که اینها به دنبال کودتا علیه او هستند۰ ناچار به عربستان رفت و به آنها خطر را گوشزد کرد تا به آمریکائیها منتقل کنند اما عربستان و غرب به داود اعتماد نداشت فکر کردند دارد بازی می کند۰
تره کی عامل نفوذی شوروی در کشور طالبانی یک کمونیسم خلق الساعه روسی ایجاد کرد که هنرش رنگ قرمز زدن به حفاظ پنجره مدارس بود۰ با یک کودتای داخل حزبی( که توده ایها آنرا عامل امپریالیسم می دانستند ) سر نگون و آنهم پس از چندی با کودتای دیگری سرنگون شد و چون در داخل حامی نداشت قدرت خارجی ( کشور شوروی ) مثل بقیه کشو رهای تحت سلطه کمونیسم قلابی روسی آنرا اشغال کرد۰
چرا حزب لابی روسها در ایران هشدار کودتای این چنینی می دهد ؟

۱) احتمالا روس ها که قدم به قدم از اشغال سفارت آمریکا تا کنون لیبرال ها و هر طرز فکر نزدیک به غرب (حتی به اندازه کروبی خط امام و یا خاتمی) را از صحنه سیاسی با تبلیغات شدید ضد امپریالیستی و توطئه و تخریب شخصیت توسط گارد آهنین روشنفکری و ژورنالیستی خود بیرون رانده و منزوی کرده اند و باعث روی کار امدن فرد و افراد بی مایه ولی متکی به رانت های سیاسی - نظامی - اقتصادی نظیر احمدی نژاد ( مورد حمایت شدید روس ها ) شده اند اکنون به مرحله پایانی سناریو خود را نزدیک می بینند و هراسان از نزدیک شدن غیر منتظره احمدی نژاد به غرب زمینه کودتای شبه تره کی را دارند فراهم می کنند۰

۲)روس ها هنوز در مرحله داودخان هستند۰ توده ایها که مجبور بودند از طرح موازی جنبش سبز کج دار و مریض دفاع کنند حالا که جنبش سبزامکان پیروزی نزدیک ندارد باید با یک مغلطه سیاسی و نمایش مسخره به شکل کودتای آمریکایی علیه احمدی نژاد از او یک چهره قابل دفاع بسازند و باز غارت روس ها تاروزی که این داود ایرانی جایش را به یک نورالدین تره کی بدهد۰
۳) توده ایها که چندان هم در جنبش سبز دیده نمی شوند در حالیکه از کاندید شدن موسوی در مقابل خاتمی و نوری و کروبی حمایت شدید می کردند با حوادث غیرقابل پیش بینی روزهای بعد از انتخابات و حرکت طبقه متوسط و شعار مرگ بر روسیه نسبت به کل سمت و سوی حرکت ها چه داخل قدرت و چه در میان مردم نگران شده و از ترس اینکه احمدی نژاد و خامنه ای تحت فشار مردم و پسر عموهای قدرت طلبشان در جبهه اصلاحات ترمز بریده و مثل کره شمالی ناگزیر از فقر و فلاکت به جای روسیه و چین خوشان را به آمریکا بفرشند دارد به پاسداران و نفوذی های تودهای در سیستم امنیتی نظامی آماده باش میدهد که در صورت وقوع چنین نزدیکی کودتا کرده و احمدی نژاد را سرنگون کنند۰
۱۵۶۴٣ - تاریخ انتشار : ۲۴ مرداد ۱٣٨٨       

عنوان : زندگی با طعم ورشکستگی
/گزارش ایلنا از بحران در واحدهای تولیدی/
زندگی با طعم ورشکستگی


رئیس دولت نهم در روزهایی که بحران اقتصادی در جهان آغاز شده بود، ایران را گلستانی در آتش می‌دید و خوش‌بینانه به مردم و فعالان صنعت خبر می‌داد که بحران بر اقتصاد ایران تاثیری نخواهد داشت.

ایلنا: ورشکستگی امروز به واژه‌ای متداول در اقتصاد ایران تبدیل شده است. شاید همان‌گونه که علیرضا محجوب، دبیرکل خانه کارگر پیش‌بینی کرده بود سال ۸۸ بیش از آن‌که شاهد رویش واحدهای جدید تولیدی در کشور باشیم باید با مرگ واحدهای صنعتی اخت کنیم.
نخستین بار این اتاق بازرگانی ایران بود که از وقوع سونامی در تولید کشور خبر داد. بنا به گزارش این نهاد قدرتمند صنفی، از ۱۸۳ واحد صنعتی مورد تحقیق این اتاق، تمامی واحدها با مشکل نقدینگی دست و پنجه نرم می‌کردند و اکثریت به تولید با حداکثر ۵۰ درصد از ظرفیت خود مبادرت می‌ورزیدند. اتاق با اشاره به این گزارش، خواستار اتخاذ تدابیری فوری شد تا واحدهای صنعتی از این گرداب خلاصی یابند و مدیر اتاق در استان اصفهان، از سال ۸۸ با نام سال بحران‌های کارگری نام برد.
اخبار نیمه‌رسمی منتشره از سوی کارشناسان اقتصادی و مدیران سال‌های پیش کشورمان نیز نشان می‌داد که در سال ۸۷، بیش از ۱۴۰۰ واحد صنعتی کشور با بحران دست و پنجه نرم می‌کردند که بی‌توجهی به این وضعیت می‌توانست این بحران را عمیق‌تر کند، اما تمام این هشدارها سبب نشد تا مدیران ارشد کشور و در راس آنها، محرابیان وزیر جوان صنایع و معادن که تجربه کافی برای هدایت کشتی دچار طوفان صنعت کشور نداشت، به خود آید و از همین رو بود که در روزهای آخر سال ۸۷ و در جمع مدیران، از وضعیت مناسب صنعت سخن گوید.
این خوش‌بینی‌ها به محرابیان خلاصه نمی‌شد. رئیس دولت نهم در روزهایی که بحران اقتصادی در جهان آغاز شده بود و کارشناسانی همچون رئیس وقت بانک مرکزی از تبعات پیش‌بینی نشده و گسترده این بحران بر اقتصاد ایران خبر می‌دادند، در گفت‌وگوهای خبری خود ایران را گلستانی در آتش می‌دید و خوش‌بینانه به مردم و فعالان صنعت خبر می‌داد که بحران بر اقتصاد ایران تاثیری نخواهد داشت.
گلستانی که آتش گرفت
با شروع سال جدید گلستان خود ساخته دولت‌مردان به یک‌باره آتش بحران را در اطراف خود دید. بحران ابتدا واحدهای کوچک‌تر را در خود کشاند و سپس واحدهای بزرگترها را درگیر کرد، به طوری که کم‌کم گلستان صنعت ایران آتش گرفت و می‌رود که تبدیل به تلی از خاک شود.
ورشکستگی واحدهای صنعتی هر چند که در ابتدا به بهانه‌ای برای کسب منابع مالی از سوی دولت مبدل شده بود، با شدیدتر شدن کمبود منابع مالی این واحدها به واقعیت جدایی‌ناپذیر دولت تبدیل شد.
بحران ورشکستگی واحدهای صنعتی و معدنی طی سال‌های گذشته به یکی از اصلی‌ترین چالش‌های دولت تبدیل شد و حتی بخشودگی معوقات این واحدها نیز نتوانست مشکل ورشکستگی این واحدها را جبران کند، به حدی که هم آمار واحدهای ورشکسته شده و هم آمار کارگران بیکار در طی این زمان به شدت افزایش یافته است.
آغاز سال با چاشنی تعدیل
هنوز ۴ روز از پایان تعطیلات نوروزی نگذشته بود که اخراج کارگران در واحدهای مختلف تولیدی آغاز شد. کارگران کارخانه سامان نخستین گروه بودند. پس از کارگرای سامان نوبت به کارگران مراکز مخابراتی سقز رسید تا طعم تلخ فقر را این بار با جاشنی بیکاری مزمزه کنند. پس از آن روند اخراج دامان کارگران واحدهای مختلفی از آذربایجان شرقی، کرمانشاه، ایران صدرای بوشهر، لوله‌سازی اهواز، ایران تفال ساوه، کشت و صنعت شمال، توزین‌گر، پایا، هوایار، روژن آزمون، زیبا ماندگار و صدها کارگاه ریز و درشت دیگر را گرفت.
متاسفانه تب انتخابات که در آن روزها مسوولان را بیش از هر موضوع دیگری به خود مشغول کرده بود، مانع از این شد که دست‌اندرکاران اجرایی به خود آیند و از همین رو دامنه این بحران پای کارخانه‌های بزرگ‌تر ایران را نیز گرفت.
صنایعی که روزگاری اشتغال هزاران ایرانی را تضمین و به افتخاری برای مسوولان تبدیل شده بودند، به تدریج پا جا پای بحران گذاشتند تا در نیمه دوم سال ۸۸، بیم و هراس کارگران و کارفرمایان ایرانی چند برابر شود.
بحران اقتصادی در آینه آمار بورس
رنگ و بوی آتش موجود در گلستان ایران را می‌توان در نماگرهای بورس به وضوح مشاهده کرد. سازمانی که در دوران اصلاحات متهم به رشد حبابی بود، امروز بیش از هر روز گواهی می‌دهد که وضعیت صنعت و تولید در ایران چگونه است.
کارتن‌سازی مشهد، کشت و صنعت چین‌‌چین، پلی‌اکریل اصفهان، پتروشیمی شیراز، مهندسی تکنوتار، تجهیز نیروی زنگان، نورد و لوله اهواز، حتی کمباین‌ساز ایران، تولید سموم علف‌کش، پارس الکتریک، چین چین، ایران مرینوس، آذرآب، لاستیک البرز، لاستیک دنا، پیام، جهان‌نما، ایران خودرو، صدرا، آرتاویل تایر، آزمایش، ایران پویا، ساسان و ده‌ها شرکت کوچک و بزرگ دیگر با بحران مالی دست و پنجه نرم می‌کنند و طبق اطلاعات رسمی سازمان بورس در زمره شرکت‌های زیان‌ده قرار دارند که نماد معاملاتی آنها متوقف شده است و برخی از آنها در آستانه اخراج از بورس هستند.
غول‌های ایرانی از پا می‌افتند
ملی سرب و روی نخستین غول صنعت ایران بود که دامنه بحران‌های اقتصادی گریبان‌گیر آن شد. پس از سرب و روی ایران، نوبت به کارخانه تراکتورسازی تبریز رسید که ۱۵۰ کارگر خود را به‌دلیل مسایل مالی اخراج کند، هر چند نهایتاً با مساعدت‌های کمیته کارگری استانداری این مشکل حل شد. کشت صنعت شمال، دیگر واحد عظیم صنعتی بود که دستخوش بحران شد و ده‌ها کارگر خود را تعدیل کرد. لوله‌سازی اهواز و ایران صدرای بوشهر نیز از دیگر شرکت‌های بزرگی بودند که دست به تعدیل نیرو زدند، اما شوک بزرگ بر اقتصاد ایران، اخباری مبنی بر احتمال تعطیلی ایرالکو، کارخانه بزرگ آلومینیوم سازی ایران و نیز بروز شایعاتی مبنی بر ورشکستگی ایران خودرو بود. هر چند ورشکستگی و تعدیل نیرو از سوی ایران خودرو، پذیرفته نشد اما مدیرعامل ایرالکو از احتمال ورشکستگی و تعطیلی ایرالکو خبر داد و افزود که اگر مسوولان به خود نیایند، ۲ هزار کارگر به جمع بیکاران کشور افزوده خواهد شد.
۲۱۳ شرکت بزرگ ایران در بحران
براساس فهرستی که به‌طور مشترک توسط وزارت امور اقتصادی و دارایی و سازمان بورس به شورای پول و اعتبار ارایه شده است، ظاهراً ۲۱۳ شرکت بزرگ کشور دچار بحران شده‌اند و بخش عمده‌ای از این شرکت‌ها به‌خاطر زیان‌دهی پی‌درپی یا از بورس اخراج شده و یا به خاطر زیان‌دهی، از تابلو اول به تابلوهای پایین‌تر بورس تبعید شده‌اند. بر این اساس، ترتیب ۲۱۳ شرکت یاد شده بدین قرار است که ۷۰ شرکت از بورس اخراج شده‌اند، ۵۰ شرکت دیگر در مرز زیان‌دهی قابل توجه و آماده اخراج به تابلوهای پایین‌تر و ۹۳ شرکت نیز متعلق به دولت هستند که زیان عملیاتی‌شان در بودجه گنجانیده شده، اما با این وجود باز هم امیدی به بهبود وضعیت خود ندارند.
نگاهی به فهرست اعلامی بورس و وزارت اقتصاد نشان می‌دهد برندها و شرکت‌های معروفی در شرایط حال حاضر اقتصاد ایران با بحران مواجه شده‌اند. آزمایش (تولیدکننده لوازم خانگی) یکی از آنهاست که ارزش سهام ۲۰۰ تومانی‌اش اکنون به ۴۰ تومان رسیده است.
در همین حال انجمن مدیران صنایع نیز حدود یک ماه و نیم پیش، در گزارشی رسمی مدعی شده است که ۹۷ واحد تولیدی فقط در ۲ استان خراسان رضوی و فارس و دو شهر ساوه و مراغه در مرز ورشکستگی قرار گرفته‌اند. این شرکت‌ها بارها تقاضای خود را به دولت و سیستم بانکی برای دریافت وام یا کمک اعلام کرده‌اند، اما سهامداران این شرکت‌ها امید چندانی به سوددهی مجدد آنها ندارند، چرا که شرایط عمومی اقتصاد کشور که تحت تأثیر واردات ارزان و به‌ویژه واردات کالاهای چینی قرار دارد، حتی در صورت تولید مجدد کالا توسط این شرکت‌ها امکان فروش خوب و سوددهی را از آنان سلب کرده است.
رکود از سال ۸۷ آغاز شد
البته سال گذشته کارشناسان اقتصادی بارها با گوشزد کردن بحران اقتصادی که در حال ورود به کشور بود نسبت به افزایش واحدهای تولیدی بحران‌زده هشدار دادند و از دولت خواسته بودند تا با راهکارهای ویژه اقتصادی به کمک این واحدها بشتابد اما کم‌توجهی دولت به این هشدارها موجب شد تا در سال جاری شاهد رسیدن آمار ورشکستگی به واحدهای صنعتی بزرگ باشیم.
این هشدارها البته هم‌زمان با تشدید بحران اقتصادی جهان شدت بیشتری یافت و از دایره انتقادات کارشناسی خارج از دولت به داخل دولت کشیده شد، به گونه‌ای که طبق گزارش بانک مرکزی و بر اساس آمارهای ۹ ماهه اول سال ۸۷ اقتصاد ایران در سال گذشته به سمت رکود رفته است و طبق نماگرهای آمار اقتصادی مربوط به بانک مرکزی، تأسیس واحدهای جدید صنعتی در ۶ ماهه اول ۸۷، حدود ۴۰ درصد و بهره‌برداری از واحدهای فوق، حدود ۲۱ درصد نسبت به مدت مشابه سال ۸۶، کاهش را نشان می‌دهد و این در حالی است که اقتصاد ایران مطابق همین گزارش، در ۹ ماهه منتهی به آذر ماه سال گذشته بیش از ۷۲ میلیارد دلار نفتی را دریافت داشته است و در همین مدت ۱۴ میلیارد دلار صادرات غیرنفتی را به‌خود تزریق کرده است.
تعطیلی ۵۰۰ واحد با بیکاری ۲۴۰۰ کارگر
از سوی دیگر، گزارش‌های دیگر بانک مرکزی در حوزه ملکی، از مهم‌ترین حوزه‌های تولیدی کشور (ساخت و ساز) حاکی است که در سال گذشته، صدور پروانه‌های ساختمانی در کشور کاهشی معادل ۳۳ درصد نسبت به سال گذشته را تجربه کرده است. این شاخص بیانگر رکود بسیار بالا در بسیاری از واحدهای تولیدی وابسته به صنعت ساختمانی است که بطور سیستماتیک و سازمانی، بر سایر بخش‌های خدماتی و سایر حوزه‌ها به طور غیرمستقیم تاثیر منفی خواهد گذاشت، بطوریکه طبق آمارهای غیررسمی، در سال گذشته بیش از ۵۰۰ واحد تولیدی با بیش از ۲۴۰ هزار نفر کارگر، تعطیل شده است.
شاخص‌های کلان اقتصادی نشان می‌دهد که کشور از نیمه دوم سال گذشته به سرعت به سمت رکود رفته است و سرمایه‌گذاری‌ها برای تأسیس واحدهای جدید صنعتی در شش ماهه نخست سال ۸۷ نسبت به مدت مشابه سال گذشته ۷/۱۷ درصد کاهش یافته است؛ در صورتی‌که با توجه به شرایط اقتصادی دنیا و رکود شدید قیمت‌های تکنولوژی و امکانات صنعتی جهانی، حداقل شرایط داخلی برای سرمایه‌گذاری‌های صنعتی، فوق‌العاده مهیا و ارزان است.
در ۶ ماهه نخست سال گذشته حدود ۱۷ هزار جواز صنعتی با سرمایه‌گذاری ۵۸۰ میلیارد دلار صادر شده است که به لحاظ تعداد جواز صادر شده ۳۰ درصد نسبت به سال ۸۶، کاهش داشته است. همچنین در این مدت حدود ۳ هزار پروانه صنعتی به بهره‌برداری رسیده است که نسبت به شش ماهه نخست سال ۸۶، ۱۷ درصد کاهش نشان می‌دهد.
آمارهای فوق نشان از صعود رکود اقتصادی کشور با شیب بسیار بالا در تمامی حوزه‌های اقتصادی است و تا آن‌جایی که اطلاعات و اخبار آشکار نشان می‌دهد، ظاهراً دولت برنامه مشخص و مدونی برای برون‌رفت از این معضل در دست ندارد و به نظر می‌رسد که مدیران و متولیان اقتصادی کشور، چه دولتی و چه خصوصی، نیز موضوع فوق را به‌عنوان مسأله‌ای اولویت‌دار و حساس در دستور کار سال ۸۸ خود قرار نداده‌اند.
از سوی دیگر خبر می‌رسد که دولت به‌شدت تمام به‌دنبال تزریق درآمدهای نفتی کشور به‌صورت نقدی به جامعه است و در یک نگاه کاملا سطحی و ابتدایی تلاش می‌کند که خلاء‌های موجود، رکود و بیکاری را با یارانه نقدی حل و فصل کند و به‌صورت مسکن و موقتی، تب احتمالی مشکلات اقتصادی را پایین آورده، یا در نقطه‌های بحرانی، به‌صورت موردی، اقدامی دست و پا کند، بدون اینکه طرحی درازمدت، کارشناسی و سیستماتیک را دنبال کند و این یعنی بحران اقتصادی، در میان انبوه دلارهای نفتی.
پایان پیام

۱۳۸۸/۵/۲۴ - ۱۱:۵۰:۰۰
کد خبر : ۷۱۰۰۵
۱۵۶٣٨ - تاریخ انتشار : ۲۴ مرداد ۱٣٨٨