• واژگان در ژرفای شگفتی می گریند
من "ایمانم"؛
"زادگاهم زندان ِ اوین"
پدر ِ سر بدارم را "ایرج" می نامند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۱ شهريور ۱٣٨٨ -  ۲٣ اوت ۲۰۰۹

 
پیش کش به دلاور ِ اندیشمند   ِ کهن جوان سالم
ایمان جان ِ شیر علی
 
 
 
 
هنگام در هنگامه
فرو می ریزد
چشمانم در ریزش ِ اشک ِ آبشار ِ آه
و کوبش ِ درد، در آتشستان
در بند؛
دست هایم را، سیاه می بیند
 
تن ِ تناور تنیده ام
دل ِ دلاوری ام را نمی یابد
تا توان ِ آتش ِ سوزش ِ بانگ سُوگ ِ ایمان:
رُخدادهای رُخش
رویدادهای یادش
و شیران ِ بالدارش را
بر گونه های شکسته ام بگرداند
 
می بایست از بیدار خوابی
به خواب بیداری ام باز گردم  
تا باز گشایم؛
  رخُ از رخُدادها
و روی از رویدادهای این کجای ناکجای را
 
 
واژگان در ژرفای شگفتی می گریند
من "ایمانم"؛
" زادگاهم زندان ِ اوین "
پدر ِ سر بدارم را "ایرج" می نامند
او را با بیست و دو تن هم گامانش
در آمُل؛
ترانه ی تندیس ِتنهایی ی سال ِ شست و   یک
در دیدار ِ دیدگان ِ هم همه ی همگان
از آسمان بر دارشان آویختند
دیوان
کین خون خواه، کین نورد
کرانه های دریای مازندران را
شخم می زدنند
پدر، در چشمان ِ چند ماهه ام؛
تندیس ِ سربدار گردید
 
مادرم در بند
با نگاهش بند بند نگار ِ ریخته پدر را
به نگین ِ نگاه ِ چند ماهه ام می بافت
با اشک هایش
تن تندیس ِ تنیده ام را می شَُست
با مژگانش
نشان ِ نشانه های پدر را
بر سرم، شانه می نواخت
تا آهو بانوی آرزو
  بند ِ اوین را بُگشاید
  تا پری از پروانه ی پردیس
پرواز را نشانه گرداند
 
" پدرم را به من پس بدهید "
" کودکی ام را به من پس بدهید "
" نوجوانی ام را به من پس بدهید "
سکوت ِ سینه سوخته
و گونه های شکسته ی سربدارم را "به من پس بدهید"
مادر بزرک ِ سنگ گور بر سر شکسته؛
در گور نشسته ام را "به من پس بدهید"
سی سال سرکوب، سنگسار،
  کشتار، و تجاوز برتن!
 
اکنون، من جوانی:
  سربدار زاده؛ سربدار ِ ایرانی ام
می دانم و می دانیم
ما با این رستاخیز ِ خجسته؛
میهن ِ باز هم مانده در بند
و آرزوهای بر باد   رفته مان را می ستانیم
 
آنگاه، نگاه هر کودک را
در بستر ِ مهربان ِ آزادی می نوازیم
تندیس ِ تنهایی، تب ِ تردید و تازیانه ی ترس
و دهشت ِ واپسین ِ پسین را
با نشان در گور می سپاریم
تا ایران تو، ایران ِ ما، ایران ِ همه
آزادی اش را نگاهبان
نگین ِ جهان گردانیم
 
 
 
گوتنبرگ- سوئد
 
http://abtinaeineh.blogfa.com /