عنوان : امروز آزادی و پیشرفت فردا سوسیالسیم
آیا شما می دانید منظور آقای تراب حق شناس از موخره ی نوشته اش چیست؟

« باری، وظیفهء چپ، فقط چپ بودن است. دنباله روی از نیروهای استثمارگر جامعه نیست. نیروی راست در جامعه مگر چلاق است که به «کمک» چپ نیاز داشته باشد که توده های بپا خاسته، این تجسم راستین چپ بروند به کمک سبز و زرد و ...؟ جنبش رادیکال مردمی نباید به بیراههء دنباله روی از امواجی بیفتد که بورژوازی هار و سیری ناپذیر در جامعه راه می اندازد. کسانی که خود را از چپ تلقی می کنند و گمان می کنند در همراهی با راست برای خود منفذی جهت تنفس دست و پا می کنند در جهل مرکب بسر می برند و جز شکست نصیبی نخواهند برد.»

من فکر می کنم یک ما یک سوءتفاهم بزرگ با آموزش های مارکس داریم.
ـ مارکس نگفته در هر کجای کره خاکی می توان پرچم سوسیالیسم را بر افراشت و اراده گرایانه انقلاب کرد و برای آزادی طبقه ی کارگر «پیکار» کرد .
ـ معنی حرف بالا این نیست که مردم کشورهای ماقبل سرمایه داری و وابسته و استعماری علیه جور وستم مبارزه نکنند، بلکه دستور کار و برنامه ی مبارزه عوض میشود.
ـ معنی این حرف ها این نبود که سرمایه داری جهانی و نوکرانش برای ادامه ی استثمار و استعمار چپ ها را با سبعانه ترین وضعی قتل عام کنند.
ـ سرمایه داری جنایتکار در نهایت دقت از قبل از انقلاب اکتبر ـ در تمام دوران «سوسیالیسم واقعا موجود » و بعداز فروپاشی «اردوگاه سوسیالیسم» تا امروز بارها استراتژی خود را تغییر داده و بیرحم تر از همیشه به چپاول جهانی ادامه میدهد.

چپ ایران با تمام فداکاریهای ۱۰۰ سال اخیر می تواند بیش از همیشه با درایت برای آزادی و پیشرفت ایران بکوشد و با مبارزات نوین خود شبیه چپ های کشورهای پیشرفته ی جهان برای ایرانی آباد وآزاد برای مردم کشورش موثر تر از همیشه باشد .این بهترین فعالیت برای زیر سازی جامعه ی آزاد و عادلانه و سوسیالیستی می باشد .دیر و زود دارد ولی سوخت وسوز ندارد.
۱۶٣۱۶ - تاریخ انتشار : ۲۰ شهريور ۱٣٨٨       

عنوان : مقاله بسیار عالی بود
با تشکر از آقای حق شناس برای نوشته روشنگر شان. بسیار مقاله جالبی است.
۱۶۲۶۷ - تاریخ انتشار : ۱۹ شهريور ۱٣٨٨       

عنوان : تراب
از اینکه بعد از ۳ ماه از جنگ و گریز این ملت و حکومت بصورت علنی و عینی میگذرد و تراب یک مطلبی گفته ( و اگر عملی دیگری جز این انجام داده من اطلاع ندارم و شما بگویید) شایان تقدیر است . خواهش میکنم بیایین جلو و بگین و عمل کنید و حرارت اتش را لمس کنید بسیار خوب است بفرمایید.

از اینکه بعضی دگر جان دادند و شلاق خوردند و رای ندادند و خلاصه این روز رسیده معذرت میخواهیم و آنها را ببخشید .
ولی جالب سخن از کسی که یار سپاسی اشتیانی و هزار قدر قدرت دیگر بوده است عجیب میباشد که پته گروه ها ( گروهک ) زده میشود که چه خوب است دیگه کسی بحرف این ها پاسخ نمیده و نه عکسی از مصدق است و نه پرچمی از شیر نشان در اهتزاز
ولی اینگونه نیست باد میر حسین راهتان را گم نکند. تاریخ بسا فراتر از کروبی و رفسنجانی میگوید فقط از دور لنگش نکنید بیایین تو گود
۱۶۲٣۲ - تاریخ انتشار : ۱٨ شهريور ۱٣٨٨       

عنوان : «احمدی نژاد رئیس جمهور ایران نیست»
نمی دانم کار اخبار روز با درج این نوشته تا چه اندازه درست ست یا دارای اشکالی ست و نمی دانم که آقای تراب حق شناس از این که نوشته اش در این جا درج شده راضی ست یا شاکی ولی این را میدانم که از این جا می توان به آقای حق شناس پیام داد و بازهم نمی دانم که ایشان برای نظرات دیگران اهمیت میدهد یا نمی دهد.

نکته ی اول - بنظر می آید با وجود گذشت بیش از ۳۰ سال از انقلاب بهمن ۵۷ هنوز آقای حق شناس به تحلیل ، سیاست و شعار های سازمان پیکار برای آزادی طبقه کارگر از جمله « پیکار توده ها » بسنده می کند و آن را اصولی می داند ( در زیر نوشت توضیح داده اند : اشاره است به شعار سازمان پیکار در راه آزادی طبقهء کارگر: «علیه حزب جمهوری اسلامی، علیه لیبرالها، زنده باد پیکار توده ها». ) و اشاره می کند که : « ..و بسیاری آن را آنقدر چپروانه می پنداشتند که از شعارش می ترسیدند و ابراز نفرت می کردند !»
انتقاد من : آقای حق شناس مهم نیست که عده ای آن شعار ها را چپ روانه میدانستند و آز آن میترسیدند و ابراز تنفر میکردند. مهم اینست
شما امروز بگوئید کدام سیاست چپ لازمه ی جامعه ی ایران بعداز ۲۲ بهمن بود. بعد با سیاست ها و عملکرد های تمام مدعیان چپ در آن سال ها از جمله سازمان پیکار بر خورد ، مقایسه و نتیجه گیری کنید.

نکته ی دوم - در باره ی جنبش کنونی میفرمایند : ....این خرد جمعی ست که چنین درخششی کرد. این نه صرفاً نظر و کار رأی دهندگان است، نه کار تحریم کنندگان. من خشم کسانی را دیده ام که پس از یک عالم کلنجار رفتن با خود و باورهای دیرینشان رفته بودند رأی داده بودند و حالا می دیدند که چه کلاه گشادی بر سرشان رفته و این تحقیر مضاعف را بر نمی تافتند.

انتقاد من : تاسف انگیز ست که چنین شلخته از یک رویداد بزرگ و هدفمند صحبت میشود. اکثریت مردم بخصوص جوانان و زنان میخواستند مانع «انتصاب » مجدد احمدی نژاد شوند. تردیدی نیست که تمام برآمد این جنبش محصول رای دهندگانی ست که به موسوی و کروبی رای دادند با هر تعلق فکری که داشته اند. هنوز هم میگویند «احمدی نژاد رئیس جمهور ایران نیست»

نکته ی سوم - از بعداز ۲۲ بهمن تمام فشار حکومت عمدتا بر نیروهای مدرن و سکولار جامعه بوده و بیشتر قربانیان سیاسی نیز متعلق یه این اقشار بوده ست. در جنبش کنونی برخلاف قبل از انقلاب نیرو ی عمده مبارزه همین نیروهای مدرن هستند که ابتکار عمل را در دست دارند
توده های سنتی و زحمتکش در صحنه نیستند. نسل جوان و زنان بعداز ۲ خرداد با کار و ممارست «آزمون و خطا» به این جا آمده اند .آری سایر نیروها هم که در ۳۰ سال پیکار کرده اند جایکاه خود رادارند . کیفیت و عظمت این مبارزات بسیار مطالعه لازم دارد و نباید آنرا ساده کرد.
انتقاد من : ماهیت مبارزه بکلی متفاوت ست و تفاوت کیفی با گذشته دارد. تمام فیلم های مبارزات نشان میدهد که ترکیب مبارزاتی بکلی دگرگون شده ست در بعداز ۲۲ بهمن و تاحدودی امروز «چپ » از درک شناخت و حمایت از نیروهای محرکه ی پیشرفت و آزادی و حقوق بشر عاجز بوده و آنها را بورژوائی خوانده و به سایر مولفه ها مثل مبارزه ی ضد امپریالیستی و نظائر آن روی آورده ست.
۱۶۲۲۰ - تاریخ انتشار : ۱۷ شهريور ۱٣٨٨