• پیشانی ام از آزرم
فرو می ریزد
گونه هایم در آبشار ِ آه ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ٣۰ شهريور ۱٣٨٨ -  ۲۱ سپتامبر ۲۰۰۹

 
● برای دلاور ِ جانباخته ی مازندرانی؛
اکبر محمدی،
  مادر و خانواده ی سربدارش
 
 
 
پیشانی ام از آزرم
فرو می ریزد
گونه هایم در آبشار ِ آه
روزنه ی نگاهم را
بسته است
بر من ببخشای، مادر جان
مادر ِ شیر ِ خروشیده ی سربدار ِ مازندرانی ام!
این غُرش ِ شیرزادهای خُروشیده ی شیر ِ کهن جوانسال را، می نگری؟
اینان بانگ آوای دست ها و پاهای به زنجیر بسته ی دلاورت، هستند
آواز ِ تندیس ِ تهمتن ات
زیر تاختن ِ تازیانه
در آسمان ِ ایران
پروانه ی ِ پرواز گردیده اند
 
بانگ فریادی پُر خروش
در هنگامه ی هنگام
  بر   دیوان می کوبد
پرستوهای آزادی:
نگاره های نگار ِ ایران را
نگین ِ نگاه ِ گیتی گشتانده اند
 
در پس ِ بیش از یک هزار و چهار سد سال
در میهن ِ باز هم مانده در بند
این تازه نخست ِ راه است
"نه غزه، نه لبنان\ جانم فدای ایران"
در گستره ی این راه
سُرود خوانان ِ سربدار
گرد ِ جهان را
کیهان نوردی می کنیم
"تا ایران را\ پس بگیریم"
 
مادر جان، می بینی
سُهراب را با تیراژه ای از تیر
بر دامن ِ تهمینه ی بی تهمتن
در خون نشاندند
نوش دارویش را، نوشیدند
سُرود ِ سبز ِ در خون نشسته ی سُهراب،
نگاه ِ سپید ِ کهکشانی ی ندا،
  پردیس ِ سُرخ ِ تندیس ِ ترانه
پرچم ِ افتاده ی ایران را، برافراشتند
  و چه سان، چشمانشان
  در پی ی آهو بانوی آرزو می گشتند
 
رویش ِ سبز ِ نگاهشان
بر آسمان ِ ایران روییده است
تا هموند و هم پیوند
با بانگ فریادهای دیگر
بند ِ دیوان را فرو پاشند
تا هم آوا و هم آهنگ
بر پیکر ِ سنگ ِ سیاه بکوبند
"نسل ما آریاست\ دین از دولت جداست"
این دین، دیو ِ الله ست
ایران، ایران، ایران
مادر جان
سبزِ جنگلِ ِ مازندران
و سرو ِ سبزت را
از فریبای آسیابانان ِ باد
پس گرفتیم
سبز ِ کیانوش، اشکان،
  یعقوب ِ خوزستانی و ...
با آهنگ ِ آرزویت
چنگ می نوازند
تا ستاندن ِ آزادی، شادمانی ی آبادی
بر سُوگ سواران ِ بی آزرم
سنگ نوشته گردد
  واپسگرا،
  این واپسین پیام است
میهن ِ سبز ِ ایران،
  آماده ی فرجام است
تا جان ِ رویش و پویش ِ به تاراج رفته را
از سیاه سنگ ِ سرکوب بستانیم
سبز ِ سرو ِ ایرانی گرداندیم
مادر جان
به سربدار ِ جانباخته ی مازندرانی مان، بگو
  در پی ی راه و یاد ِ او
"ایرانی می میرد"
پستی نمی پذیرد
رنگین کمان ِ شورش ِ جنگل
آهنگ ِ آبشار ِ سبز ِ ایران
گیتی را در ژرفای شگفتی،
در خواب بیداری ی افسانه ای کشانده است
 
آذرخش ِ شهریاران ِ شهروند ِ نگین ِ زمین
در تیراژه ی تپش ِ تیرگان
از خرداد تا شهریور
از پگاه تا شبانگاه
بر نگین ِ هر نگاه نشانده شده است
تا شهریاران ِ پیروز ِ گمنام
"شهر ِ یاران" را
"فرهنگ شهر"
ایران شهر گردانند
مادر جان
گل های نیلوفر ِ دستان ِ کوروش
از پاسارگاد سوی مازندران روان است
آز آسمان ِ آرامگاه ِ دلاورت، بر گیر
بر هر نگاهی
شاخه ای نیلوفری بنشان
تا شیر ِ خروشیده
خورشید بر پشت
بر سبز و سپید و سُرخ
روان،
تا آزادی
این خونین ترین واژه ی ایران
سپید گردد
تا بر نگین ِ نگاه
نگاهبانش باشیم
تا باز هم گهواره ی گیتی
به کهکشان ِ شیری
شیر رسانیم
 
گوتنبرگ- سوئد