اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱۱ مهر ۱٣٨٨ -  ٣ اکتبر ۲۰۰۹

امشب دوم اکتبر2009، برابر با تولد ماهاتما گاندی، راهپیمایی برای صلح و جهان بی خشونت از استرالیا آعاز شد و همزمان در بروکسل در برابر مجسمه گاندی در پارک ماری ژوزه بروکسل مراسمی بر پا شد. در این مراسم که با افروختن مشعل جلوه خاص یافته بود، بعد از اعلام برنامه، نخست نماینده ای از سفارت کشور هندوستان به عنوان کشور زادگاه مهاتما گاندی به سخنرانی پرداخت و سپس دو تن از مسئولین مارش موندیال( راهپیمایی جهانی) در بروکسل سخن گفتند. در ادامه نماینده کانون مدافعان حقوق بشر در ایران- بلژیک، خانم سهیلا شفقی به زبان فرانسه سخنرانی پرداختند و گفتند: "بسیار مایه خوشبختی وخوشحالی است که امشب در میان شما به همراه دیگر دوستانم حضور دارم. من برای امشب تصمیم گرفتم به اختصار با آغاز راهپیمایی جهانی برای صلح و جهان بی خشونت با شما بر سر دو موضوع صحبت کنم. من در صحبت خود بر سر مسئولیت ما در برابر صلح به عنوان یک انسان در جهان امروز و نیز نسبت به وضعیت سیاسی ایران، مسائلی را با شما مطرح خواهم کرد. به نظر م دریافتن، فهمیدن، حرکت و تلاش در مسیر صلح، دارای مزیت و امیدواری بسیاری است. ما همه این سیاره کوچک را که کره زمین نامش باشد در میان خود تقسیم کرده ایم و می بایست یاد بگیریم که با تفاهم در کنار یکدیگر و با طبیعت، در صلح زندگی کنیم.
دارا بودن فرهنگ صلح یکی از محورهای اصلی دو کانون حقوق بشری ایرانیان در بلژیک است. موضوع صلح همواره می تواند همه سازمان ها را در عرصه جهانی حساس و متاثر کند. اما موضوع دفاع از صلح نباید تنها در انحصار سازمان های صلح دوست قرار گیرد. در واقع صلح موضوع مرکزی و حیاتی همه شهروندان جهان چه بصورت فردی و جمعی و حتی می تواند به عنوان هم وسیله و هدف تلقی شود، باشد. صلح در اصل یک نوع حق زندگی به روشی مسالمت آمیز و بدون خشونت است".
ایشان در ادامه به وضعیت ایران و انتخابات 12 ژوئن و وضعیت دولت کودتایی پرداختند. ایشان در بخشی از سخنان خود گفتند:" خانم ها و آقایان، انتخابات در کشور ما جایگاه ویژه‏ای دارد که متفاوت از سایر کشورها است. در ایران انتخابات نه دمکراتیک است و نه آزاد و نه سالم. در این انتخابات تنها نیروهای درون جمهوری اسلامی که از صافی شورای نگهبان گذشته‏اند، امکان مشارکت دارند. با این وجود انتخابات محل چالش نیروهای درون حکومت است و امکانی است برای جابجائی قدرت بین آنها. لذا انتخابات در مواقعی فرصت‏هایی برای تاثیرگذاری مردم بر روندهای سیاسی کشور فراهم می‏کند و مردم می‏توانند با حضور در انتخابات به کاندیدای مورد حمایت نظام "نه" بگویند و کاندیدای مورد نظر خود را از میان کاندیدای حکومتی برگزیند.
در انتخابات اخیر گروه‏های مختلف مردم و به ویژه جوانان با شور و نشاط به خیابان‏ها آمدند، علیه احمدی نژاد شعار دادند و تمایل خودشان را نسبت به میرحسین موسوی نشان دادند. آنها امیدوار بودند که با حرکت مسالمت آمیز و کم‏ هزینه و با ریختن رای خود به صندوق‏ها قادر خواهند شد که وضعیت موجود را تغییر دهند و احمدی نژاد را از صندلی ریاست جمهوری پائین کشند. این امید آنچنان در جامعه گسترش یافت که به مشارکت بی‏سابقه مردم در انتخابات انجامید.
اما گروهبندی نظامی ـ امنیتی به رای مردم تن نداد، آرای مردم را کنار گذاشت و آرای ساختگی را اعلام نمود. در جمهوری اسلامی بارها در انتخابات تقلب صورت گرفته است. اما اقدام بلوک حاکم در این انتخابات به مراتب فراتر از تقلب معمولی بود. آنها تصمیم سیاسی گرفتند که با تقبل تمام هزینه ها همچنان در قدرت بمانند، اعتراضات مردم را سرکوب کنند و اجازه ندهند که قوه مجریه به دست اصلاح طلبان حکومتی بیافتد. آنها در انتخابات قبلی ریاست جمهوری و انتخابات مجلس توانستند با مدیریت انتخابات، به نتیجه مورد نظر خود برسند. اما این بار هجوم مردم به صندوق‏ها و تفاوت آرای احمدی نژاد با موسوی آنچنان زیاد بود که نه مهندسی انتخابات جوابگو بود و نه تقلب متداول. لذا آنها به کودتای انتخاباتی دست زدند و کاندیدای خود را پیروز اعلام کردند. تمام شواهد حاکی از آن است که مردم در این انتخابات به گروهبندی حاکم و کاندیدای آن "نه" گفتند. "نه" مردم به عملکرد احمدی نژاد در طی چهار سال گذشته بر می‏گردد". ایشان در بخشی دیگر از سخنان خود متذکر شدند که:" از دوازدهم ژوئن ۲۰۰۹ به این سو بیش از پنج هزار نفر دستگیر، بیش از یک صد نفر کشته و بیش از یک صد نفر ناپدید شده اند. به منظور تحقیر و ارعاب مردم هم محاکمات نمایشی ترتیب داده شده است. علاوه بر واقعیت های فوق می توان تعداد بیشماری اعدام، دستگیری های سیاسی و نقض خشن حقوق بشر در ایران را در سال های گذشته به موارد فوق اضافه کرد".
ایشان از ارگان های بین المللی خواستند که برای پایان دادن به سرکوب مردم، آزادی همه زندانیان سیاسی و همچنین محاکمه کسانی‌ که در کشتار‌های اخیر دست داشته اند، دولت جمهوری اسلامی ایران را به اشکال گوناگون تحت فشار قرار دهند. خانم سهیلا در آخر تاکید کردند که:" جنبش شهروندی «رای ما کجاست؟» در ایران جنبشی برای تغییر و امید است. این جنبش تاکنون نشان داده است که می تواند با وجود سرکوب همچنان مقاوم و پایدار بماند. امروز این جنبش بیش از هر زمانی نیاز به همبستگی دمکرات ها و صلح طلبان بلژیکی و کلاً به افکار عمومی بین المللی دارد. بیاری این جنبش برخیزیم!".
لازم به تاکید است در این تجمع کانون مدافعان حقوق بشر در ایران- بلژیک حضور خود را با آرم کانون، پرچم ایران، نمادهای سبز و مشعل های روشن، برجسته کرد و بدین طریق حضور ایرانیان در این مراسم کاملاً به چشم می خورد و ایرانیان نشان و اثر خود را بر مراسم آغاز "مارش موندیال" به روشنی نهادند. البته هم زمان چنین مراسم هایی در دیگر کشورها و شهرهای جهان به اشکال گوناگون برپا شد. در انتها موزیک بسیار زیبا و ملایمی حاضرین در تجمع را به شوق آورد و همه دست در دست هم به گرد آتش روشن مشعل ها رقصیدند و مصمم به ادامه فعالیت های خود در چارچوب صلح و حقوق بشر شدند.
ما بسیاریم و قدرت ما در همبستگی ماست!

گزارش از طرف: کانون مدافعان حقوق بشر در ایران- بلژیک
دوم اکتبر 2009
آدرس تماس: iranianbelgique@yahoo.fr


عکس از تظاهرات صلح در بروکسل:
www.youtube.com

سایت اطلاعاتی مربوط به راهپیمای برای صلح و جهان بی خشونت:
marchemondiale.bloguez.com

برای اطلاعات بیشتر از سایت خبرنگاران صلح، اینجا را کلیک کنید
www.jour4peace.com