قطعنامه ی سبزهای آلمان
همبستگی با مردم ایران
•
حزب سبزهای آلمان در سی و یکمین کنگره خود در قطعنامه ویژه ای با مبارزات مردم ایران اعلام همبستگی کرد
...
اخبار روز:
www.iran-chabar.de
دوشنبه
۱۱ آبان ۱٣٨٨ -
۲ نوامبر ۲۰۰۹
در تاریخ ۲۴ و ۲۵ اکتبر ۲۰۰۹، کنگره حزب سبزهای آلمان در شهر روستوک برگزار گردید.
این کنگره اقدام به تصویب قطعنامه‌ای در مورد ایران و وضعیت نگران کننده‌ی حقوق بشر در این کشور نمود. حزب سبزها در این قطعنامه، سیاست‌های دولت آلمان و اتحادیه‌ی اروپا در قبال ایران را مورد انتقاد شدید قرار داده و ضمن تاکید بر مخالفت با اتمی شدن رژیم اسلامی، هشدار داده که موضوع نقض گسترده‌ی حقوق بشر در ایران نباید تحت‌الشعاع مسئله‌ی هسته‌ای این کشور قرار گیرد.
ترجمه‌ی متن کامل قطعنامه، به این شرح است:
اتحاد ۹۰/ حزب سبزها
سی و یکمین کنگره‌ی سراسری
۲۴ تا ۲۵ اکتبر ۲۰۰۹
قطعنامه
همبستگی با مردم ایران ـ دفاع از حقوق بشر ـ حمایت از مبارزات مسالمت آمیز
مردم ایران طی انتخابات ۱۲ ژوئن ۲۰۰۹ (۲۲ خرداد ۱٣٨٨) مورد فریب واقع شدند. این فریب انتخاباتی موجب شد تا میلیون‌ها زن و مرد ایرانی در تهران و سایر شهرهای ایران به خیابان بیایند. پاسخ محمود احمدی‌نژاد به اعتراضاتِ مسالمت‌آمیز مردم، سرکوب خونین بود تا با ایجاد ترس و وحشت، از ادامه‌ی این اعتراضات پیش‌گیری نماید. معترضین کتک خوردند، با ممنوعیت شغلی روبرو گشتند، دستگیر و شکنجه شدند، مورد تجاوز جنسی قرار گرفتند و حتا به قتل رسیدند. وضعیت حقوق بشر که پیش از آن نیز در ایران فاجعه‌بار بود، طی ماه‌های گذشته به صورتی دراماتیک رو به وخامت هرچه بیشتر نهاد. تلاش‌گران حقوق بشر، کوشندگان حقوق زنان، هموسکسوئل‌ها و وابستگان به اقلیت‌های مذهبی از جمله بهائیان به شدت مورد تعقیب و آزار قرار گرفتند.
احمدی‌نژاد برآن است تا با سرکوب و خشونت، هرگونه مقاومتی را درهم بشکند. طی هفته گذشته، نخستین احکام اعدام علیه شرکت‌کنندگان در اعتراضات، صادر گردید. هنوز دست‌کم یکصد تن دیگر در زندان‌ها بسر می‌برند و از سرنوشت تعدادی از مخالفین، هیچ اطلاعی در دست نیست.
فعالین حقوق بشر بیم آن دارند که تعداد دیگری از معترضین، به اعدام محکوم گردند. این عمل بیشتر بدین خاطر جنایت‌کارانه است، که معترضین، کاملا بر طبق قانون اساسی ایران دست به اعتراضات مسالمت‌آمیز زدند. سرکوب اعتراضات صلح‌آمیز در ایران، بدین‌گونه به اوج فاجعه‌باری رسید.
در سطح بین‌المللی، مسئله اتمی ایران وارد دور تازه‌ای می‌شود. در این میان ایران اعتراف کرده که تاسیسات دیگری به منظور غنی‌سازی اورانیوم در دست ساخت دارد که تا سال ۲۰۱۰ به بهره‌برداری خواهد رسید. هم‌زمان، سازمان بین‌المللی انرژی اتمی اعلام داشت که ایران، اطلاعات علمی لازم برای ساختن بمب اتمی را در اختیار دارد. البته در کنفرانس ژنو که در اوایل اکتبر برگذار گردید، علائم ناچیزی از نزدیک شدن مواضع جوامع بین‌المللی با ایران به چشم خورد، اما ایران همچنان از ارائه‌ی مدارکی اطمینان‌بخش مبنی بر صلح‌آمیز بودن فعالیت‌های هسته‌ای خود ناتوان است.
ادامه‌ی گفتگو با ایران در مورد برنامه‌ی هسته‌ای این کشور غیر قابل چشم‌پوشی است. تهاجم نظامی به این کشور می‌تواند پی‌آمدهای سیاسی غیرقابل پیش‌بینی در برداشته و هرگز نباید به عنوان یک آلترناتیو در دستور کار قرار گیرد. ولی یک ایران اتمی نیز به هیچ وجه قابل تصور نیست و خطر بزرگی نه تنها برای موجودیت اسرائیل که برای صلح منطقه‌ی خاورمیانه به شمار می‌رود. اما بحث بر سر مسئله‌ی اتمی ایران نباید سبب شود که وضعیت حاد حقوق بشر در این کشور به فراموشی سپرده شود. شرم‌آور است که دولت آلمان و اتحادیه‌ی اروپا، ظاهرا موضوع حقوق بشر در ایران را لاپوشانی کرده‌اند که مبادا رژیم اسلامی را در سیاست‌های اتمی‌اش، بر سر لج آورند. به این ترتیب آنها به طور غیر مستقیم از کودتای نظامی احمدی‌نژاد دفاع کرده و در مقابل تلاش‌های صلح‌جویانه‌ی جامعه‌ی مدنی ایران موضعی خنثی اختیار می‌نمایند. جای تردید است که بتوان با احمدی‌نژاد بر سر مسئله‌ی اتمی ایران به راه‌حلی قابل اطمینان دست یافت.
اعتراضات مسالمت‌آمیز در ایران همچنان ادامه دارد گو اینکه در رسانه‌های ما در مورد آن کمتر خوانده یا شنیده و دیده می‌شود. «حزب‌سبزهای آلمان/ اتحاد ۹۰» در کنار کسانی ایستاده است که صلح‌جویانه برای آزادی و حمایت از حقوق بشر در ایران مبارزه می‌کنند. ما، ایجاد وحشت و اعمال سرکوب و خشونت از سوی رژیم ایران برعلیه مردم را همواره محکوم کرده و می‌کنیم، اما دولت آلمان و جامعه‌جهانی نیز باید به تضییع حقوق بشر در ایران، بی‌وقفه و پی‌گیرانه اشاره کرده و دولت آن کشور را برای حفظ حقوق شهروندان و آزادی‌خواهان، تحت فشار قرار دهند.
بدین سبب ما خواهان آنیم که:
• قدرتمداران ایران، به نقض گسترده‌ی حقوق بشر در ایران که شامل حقوق گروه‌ها و شخصیت‌های مخالف سیاسی و نیز مبارزین حقوق زنان، هم‌جنس‌گرایان، جوانان، ژورنالیست‌ها، وبلاگ‌نویسان، چهره‌های اصلاح‌طلب، هم‌چنین اقلیت‌های مذهبی می‌باشد، فورا پایان دهند. قویا از آنان می‌خواهیم به اعتراضات مسالمت‌آمیز که قانون اساسی ایران آن را مجاز دانسته است اجازه‌ی بروز بدهند.
• دولت آلمان فدرال در گفتگو با رهبران ایران، موضوع نقض حقوق بشر را در دستور کار داشته و آنان را برای قطع فوری هرگونه سرکوب و تعقیب علیه مبارزین، تحت فشار قرار دهند.
• دولت آلمان فدرال در همراهی با اتحادیه‌ی اروپا و سازمان ملل برآن کوشند تا هرگونه نقض حقوق بشر، بدون اغماض برملا گشته و تمامی زندانیان سیاسی به سرعت آزاد شوند.
• دولت آلمان از هرگونه اقدام یا رفتاری که به طور سمبلیک نشانه‌ی به رسمیت شناختن کامل رهبری ایران باشد، خودداری نماید.
• دولت آلمان برای به تصویب رساندن یک سیاست هماهنگ در اتحادیه‌ی اروپا بر علیه رژیم ایران که حکومت این کشور را در زمینه‌ی نقض حقوق بشر تحت فشار دائم قرار دهد، بکوشد. اروپا باید در این مورد سیاستی یک‌صدا و شفاف اتخاذ نماید.
• علاوه بر آن، به اقداماتِ مشخص و هدفمند در مقابل وابستگان رژیم و مسئولین سرکوب و آزار مردم باید دست یازید. به ویژه در این خصوص امکاناتی همچون عدم صدور ویزا و اجازه‌ی سفر، و یا مسدود کردن حساب‌های بانکی را می‌توان در نظر گرفت.
• جامعه‌ی جهانی، مسئله‌ی حقوق بشر را نیز در بسته‌های پیشنهادی در مورد بحران اتمی ایران بگنجاند.
• افکار عمومی آلمان، خود را با مسئله‌ی جامعه‌ی مدنی ایران درگیر ساخته، ارتباط بیشتری با اپوزیسیون خارج کشور برقرار نماید. جنبش مدنی ایران درحال حاضر بیش از هرچیز به توجه افکارعمومی جهانیان نیاز دارد.
• رسانه‌های آلمانی و بین‌المللی همچنان جهانیان را از وضعیت حقوق بشر در ایران آگاه سازند.
• دولت فدارال و حکومت‌های محلی، بازپس فرستادن پناه‌جویان ایرانی را سریعا متوقف کنند.
سی‌ویکمین کنگره سراسری اتحاد ۹۰/ حزب سبزها
روستوک ۲۴ تا ۲۵ اکتبر ۲۰۰۹
|