از : باربد نکیسا
عنوان : فلسفه اعتراض
جناب شاهین نجفی. شکر به کلامتان. زبان شیوا و اندیشمندی دارید و فلسفه ای مدرن که از چپ و راست هماورد می طلبد. نظرتا ن را در مورد زحمات و آثار اساتید برجسته موسیقی سنتی و کلاسیک ایرانی مانند شهنازی و خالقی و لطفی و علیزاده و حنانه و فخراادینی می توان حدس زد، ولی میخواستم بپرسم مثلا در مورد بتهون و یا استراوینسکی چه احساسی دارید؟ تا جایی که من خبر دارم در یک کنسرت ارکستر سنفونیک ازین دست، کسی نمی رقصد و شنونده محکوم به انفعال در صندلی خویش است و در نهایت می تواند هیجان زده شود و اشکش از غم یا شوق سرازیر شو د. راستی در فلسفه موسیقی معترض شما ـ از عارف و علیزاده نمی گویم ـ جایی برای واگنر و وردی هست؟ (یا نوحه سرایی اروپایی جای دیگری دارد؟). سنتی نیستم ، قصد مکدر کردن شما را ندارم و از همه گونه موسییقی از جمله موسیقی شما لذت می برم ، فقط توصیه می کنم کمی آهسته برانید تا از کاروان عظیم موسیقی جهانی و ملی خود خیلی جلو نیفتید و راه را گم نکنید. طریق عشق پرآشوب و فتنه است ای دل / بیفتد آنکه در این راه با شتاب رود!
۱٨۰۱۶ - تاریخ انتشار : ۲۱ آبان ۱٣٨٨
|