عنوان : دانشجو..؟!
عنوان دانشجو
عزیز دل من قصد چنین کاری نداشتم که اقای سازگارا و گنجی را یکسان بدانم منظورم کلیت صف بندی بود هر چند که خودشان هم به این صراحت صف بندی ندارند
بیشتر افشای مقاصد جمهوری خواهان بود که سر از راست در اورده اند و ولایت خواه شده اند.
۱٨٣۴۹ - تاریخ انتشار : ۵ آذر ۱٣٨٨       

عنوان : وارونه جلوه دادن شخصیتها
آقای امیر ابراهیمی، شما در مورد محسن سازگارا آشکارا دروغ میگویید. هرگز نمیتوان سازگارا را با گنجی همردیف کرد. سازگارا بارها اعلام داشته که ساختار جمهوری اسلامی را قبول ندارد و قانون اساسی این رژیم باید کنار گذاشته شود. این در حالی است که گنجی آشکارا از رژیم اسلامی حمایت میکند و فقط خواستار جابجایی مهره هاست.
۱٨٣۱٨ - تاریخ انتشار : ۴ آذر ۱٣٨٨       

عنوان : چه خوش گفت امیر ابراهیمی
آقای ابراهیمی گرامی، سپاسگزارم که شما پیدا شدید و مرا از ابهام بدر آوردید. چقدر مختصر و مفید وشفاف مقاله دراز و خسته کننده آقای مشایخی را برای ما به زبان ساده مردمی توضیح دادید.در ضمن از شما متشکرم که امثال مرا کودن و خنگ فرض نکردید و جواب مان را دادید.

مقاله را همانطور که از من خواسته شده بود،دوباره خواندم و با دیگران در میان گذا شتم. به این نتیجه رسیدیم که طرف صحبت آقای مشایخی دسته اولی ها هستند و نه ما مردم. این آقا و هم فکرانش هنوز مردم را بحساب نمی آورند و مطالبشان را با ما در میان نمی گذارند،از ما نمی پرسند ما چه فکر می کنیم.نه می پرسند ونه پاسخ می دهند،آنوقت دم از دمکراسی هم میزنند!!!بله،این مقاله به زبانی نوشته شده بود که آخوندها وآخوند مسلک ها می نویسند. باز میخواهند بدون مشاوره با ما و یا قانع کردن ما مثل سی سال پیش برای ما تصمیم بگیرند.با چه زبانی به اینها حالی کنیم که ما قیم نمی خواهیم،بزرگ شده ایم،برای خودمان می خواهیم تصمیم بگیریم.مشایخی ها که از طرف ما انتخاب نشده اند که از طرف ما نمایندگی کنند و پُز بدهند که دست دومی ها،که خودشان باشند،بزرگترین دسته هستند، پس خوب است بیعت کنند. این دسته دومی ها که میلیونی به خیابان ها ریختند و ده ها هزار ایرانی که در گوشه وکنار دنیا تظاهرات کردند،آیا اینها اصلأ مشایخی ها را می شناسند که مجوز نمایندگی شان را صادر کرده باشند.

باز هم ممنونم آقای ابراهیمی که روشنمون کردین.واقع چه خوش گفت امیر ابراهیمی پاکزاد.زنده باشی

زنده باد ایران و ایرانی شفاف
۱٨٣۱۷ - تاریخ انتشار : ۴ آذر ۱٣٨٨       

عنوان : منتقد یا مخالف؟!
سبزها دو دسته اصلی هستند
دسته اول رسمی وقانونی ها که میر حسین را رهبر میدانند و سازگارا و گنجی را سخنگو .
دسته دوم مخالفان حکومت هستند که اعلام میکنند انتخابات بهانه است کل رژیم نشانه است
یعنی سرنگونی طلب هستند-دمکرات -سکولار-چپ و از تمام نظرات در این طیف میگنجند که صد البته وسعت و اندازه ان بسیار بزرگ است چون شامل همه مردم ستمدیده وزحمتکش ایران میشود -نکته ای که اقای مشایخی وبالطبع دیکر جمهوریخواهان مثل حکمت (بیژن)از درک ان عاجز هستند این است که امثال میر حسین نه میخواهند ونه میتوانند که دمکراسی حق مشارکت دیگران را تعیین ویا تضمین نمایند زیرا انان خواهان رئیس جمهور دیگر در همین چارچوب هستند.....
به نظر خیلی پیچیده نیست اما چرا این دوستان نمیخواهند متوجه شوند یا شاید منظور دیگری دارند(ضرب المثلی هست: کسی که خوابده را میشود بیدار کرد اما کسی که خود را به خواب زده را هرگز!! )شاید هم پیامی دارند برای سبزهای دسته اولی مبنی بر تقسیم کارها!؟؟!؟!؟!؟
۱٨٣۱۴ - تاریخ انتشار : ٣ آذر ۱٣٨٨       

عنوان : سخنی با فرهاد برومند
برومند عزیز, در باره‌ی نوشتار "جنبش شکست نخوردگان" اشاره‌هایی داری که درستند. مدتی زیاد فکر کردم پاسخی به از این دست آدم‌ها که در "غرب" زندگی می‌کنند و دم از آزادگی و برابری انسان‌ها می‌زنند اما بویی از آزادگی و دموکراسی نبرده‌اند، بدهم، دیدم آب در هاون کوبیدن است. امروز که دوباره نوشته‌ی او و تو را خواندم، تصمیم گرفتم به چند نکته اشاره کنم.
من این دست آدم ها را می‌شناسم و با این ادبیات آشنایی دارم. این‌ها حزب‌الهی‌های چپند که چند جزوه حزبی از مارکس خوانده‌اند و برای همه‌ی کشورهای دنیا با شرایط و فرهنگ‌های گوناگون، با رشد اقتصادی متفاوت نسخه‌ی انقلاب می‌پیچند. تا چندی پیش همین گفتار را با همین جمله‌بندی، با خط خود می‌نوشتند و به دیوار محل غذاخوری دانشگاه‌ها می چسباندند. امروز همان ها را در اینترنت می‌نویسند.
این‌ها هنگام تظاهرات به پشتیبانی از جنبش مردم ایران در جلوی صف تظاهرکنندگان قرار می‌گرفتند و مانع از حرکت صف می‌شدند. (دومین تظاهرات هامبورگ). این‌ها اگر روزی زمام حکومت را به دست بگیرند دمار از دیگراندیشان در می‌آورند. مانند استالین و پل پت و ینگساری.
هنگامی که برای فردای ایران نسخه می‌پیچد، سخن از لغو حجاب (یعنی دیکتاتوری نوع لباس نه آزادی انتخاب لباس)، لغو مذهب رسمی (نه آزادی اندیشه و باورهای مذهبی)، و... می‌کند. در جای دیگر یادش رفته که جلوتر نوشته بوده "لغو مذهب رسمی" می‌نویسد:" این چب جامعه بوده که لغو مذهب، لغو اعدام، ازادی احزاب و ... را مطرح کرده و ..."
در پی آن نیز سخن از حداقل ۱ میلیون تومان دستمزد برای همه می‌کند. بر چه پایه و آماری؟
برای این دست آدم‌ها تنها شعار و دشنام به دیگران مطرح است نه بررسی از شرایط کشور و رهنمود برای مبارزه‌ی مردم. تنها مهم این است که به توده‌ای و اکثریتی دشنام داده باشند نه بررسی مبارزه‌ی آن‌ها. حتا در دشنام دادن نیز نمی‌دانند چه می‌گویند. می‌نویسد: " این توده ای و اکثریتی و غیره که الان جمهوری خواه هم شده اند ..." ، یعنی این‌ها تا کنون به دنبال نظام سلطنتی بوده اند اکنون ادعای جمهوری خواهی می‌کنند.
در پایان چند تکه‌ی دیگر از نوشتارش را می‌آورم، تنها برای ....
- " ... بروید و برنامه دنیای بهتر را بخوانید تا ببینید چه برنامه مدرنی است. به تاریخجه ان نگاه کنید تا ببینید چگونه به طور یکسان از این ازادیها دفاع کرده است چه انموقغ که رهبران همین جمهوریخواهان برای اعدام رهبران رژیم دست می زدند..."
- " در ایران فقط یک جنبش است که نمایندگی مدرنیسم سکولاریسم ازادیخواهی و انسانیت بوده است وان هم جنبش کمونیست کارگری."
- " فقط با به میان میدان کشیدن مردم به صحنه است که این نارهبران مجبور می شوند به دنبال ان بدوند."
حتمن "حزب کمونیست کارگری" به داشتن چنین هواداری می‌نازد.

هوشنگ
۱٨٣۰۷ - تاریخ انتشار : ٣ آذر ۱٣٨٨       

عنوان : آقای مشایخی از خوانندگان مقاله مبهم اش باید پوزش بخواهد
مقاله آقای مشایخی شفاف نیست و ایشان هستند که باید از خوانندگان خود پوزش بخواهند.اگر به نظرات خوانندگان دیگر در این ستون بنگرید و می ببینید که من تنها کسی نیستم که با مقاله ایشان مشکل دارم. این چگونه مقاله ایست که انقدر ابهام آفریده است؟ صداقت و صراحت در گفتار و نوشتار بهترین سیاست است.
۱٨۲۹۶ - تاریخ انتشار : ۲ آذر ۱٣٨٨       

عنوان : پیشداوری شتابزده
جناب «جانم فدای ایران»، مجاهدین خلق یک گروه تروریستی ای هستند که نه به دمکراسی باور ندارند، و نه میهن پرست هستند. با گرفتار کردن خود در زنجیر بُنپایه های دینی، ایراندوستی واپسین ویژگی ای است که مجاهدین به آن میاندیشند. از اینرو پَژمَرگ (خطر) آنها برای آینده-ی دمکراسی در ایران کمتر از حزب الله، خمینیسم و طالبانیسم ایرانی نیست. اگر شما بار این باورید که چون مجاهدین با حکومت اسلامی در مبارزه هستند پس باید در فردای پیروزی سهمی در قدرت داشته باشند، دارید به یک اشتباه بزرگ و نابخشیدنی میغلتید. هر جریانی که بخواهد در فردای پیروزی در ایران کار سیاسی کند، باید که خود را پایبند به بُنپایه های دمکراسی و مردمسالاری بداند. گروه رجوی نه تنها خود را پایبند به بنپایه های دمکراسی نمیداند، بلکه به کمتر از برپایی یک حکومت خلیفه گری اسلامی از نمونه-ی «توحیدیش» نیز خرسند نمی باشد. اکنون دیگر جای هیچ گونه جُستاری برای پروانه دادن و برتابیدنِ هَستومندی (موجودیت) این چنین گروه خودکامه ای در همبودگاه ایران نمی ماند که هنوز بر سر کار نیامده است، خواب یک ساختار دیکتاتوری دیگر آنهم از نمونه-ی مذهبی آنرا در سر میپروراند. داوری های دیگر شما در باره-ی نوشتار جناب مهرداد مشایخی بدور از راستینگی میباشند، تنها کسی میتواند اینچنین ارزیابی ای را از این نوشتار بیرون بدهد که هرگز آن را نخوانده باشد. از اینرو به شما پیشنهاد میدهم که بجایِ این همه جار و جنجال و گردوخاک کردن ها، این نوشته را بدون پیشداوری و در آرامش بخوانید تا پاسخ همه-ی پُرسش های خودتان را در آن بازیابید.
۱٨۲۹٣ - تاریخ انتشار : ۲ آذر ۱٣٨٨       

عنوان : آقای مشایخی،شما با اونایی یا باما؟ایرانیانی که شعارهای نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران.استقلال،آزادی،جمهوری ایرانی میدهند وبه این شعارها اعتقاد دارند را شما انقلابیون خشونت طلب و پیروان مجاهدین خلق وسلطنت طلب می شمارید؟
در دسته بندی های شما ملی مذهبی ها کجا هستند؟ آیا نامشان را تغییر داده اید؟چرا؟

ایرانیانی که «روز قدس جمهوری اسلامی» را با شعارهای ٌنه غزه، نه لبنان،جانم فدای ایرانٌ فتح کردندوآنرا برای همیشه به «روز ایران» تبدیل کردند در کدام یک از سه گفتمان یا دسته بندی سه گانه شما دیده میشود؟

ایرانیانی که در روز ۱۳ آبان شعار میدادند « اوباما،اوباما،با اونایی یا با ما» در کدام یک از سه گفتمان و دسته بندی شما دیده میشوند؟

ایرانیانی که در تظاهرات چند ماه اخیر شعار «استقلال،آزادی،جمهوری ایرانی» را داده اند در کدام یک از سه گفتمان ودسته بندی شما دیده می شود؟

شما ویاران تان ادعای دمکراتیک بودن را دارید.این چگونه دمکراتیک بودنی است که شما تحمل مجاهدین خلق ایران و پادشاهی خواهان را تحمل نمیکنید و با انداختن نام ایران از کنار مجاهدین خلق و تحقیر کردن گروه دوم با سلطنت طلب خواندنشان آنانرا انقلابیون خشونت طلب معرفی میکنید.و طوری جا می اندازید که در میانشان تک و توکی خشونت طلب نیستند.اگر کسی همانند شما رفتار کند و اتحادیه جمهوریخواهان ایران را اتحادیه جمهوریخواهان بخواند بخصوص اگر خود را محقق،روشنفکر ،آزادیخواه و سخنگوی فرهیختگان ایران هم بداند و معرفی کند به او شک نمیکنید. آیا در اتحادیه شما احزاب وگروههای انقلابی با پیشینه خشونت طلبی وانقلابی وجود ندارند؟

شما و من چه خوشمان بیاید و چه خوشمان نیاید مجاهدین خلق ایران با و پادشاهی خواهان و جمهوری اسلامی خواهان هوا داران خود را را دارند ومن و شما اگر ادعای دمکراتیک(به مفهوم غربی آن و نه به مفهوم چینی آن) بودن را داریم حق نداریم آنها را تحقیر کنیم،به حساب شان نیاوریم،و به آنها فرصت دفاع از مواضع شان را ندهیم و از مناظره علنی با آنها گریزان باشیم. یادمان باشد که مهمترین تحول سیاسی در ایران قبل از انتخابات کذایی جمهوری اسلامی مناظره های تلویزیونی احمدی نژاد با موسوی و ...بود که مردم استفاده شایسته وبایسته را از آن کردند.

آقای مشایخی، اتحادیه جمهوریخواهان شما همانند آقای اوباما باید انتخاب کنید که با ما «توده مردم» هستید یا با اونا «جمهوری اسلامی». شما واتحادیه تان جز یک کلوب و لابی ای برای جمهوری اسلامی و بیگانگانی که همواه بدنبال منافع خود بوده اند نیستید این از اعمال شما هویدا است. شما پُلی هستید بین جناح اصلاح طلب این رژیم و جهان سیاسی واقتصادی غرب که هر دو آنها بدنبال منافع خود هستند. در این میان مردم فراموش شده اند و در موارد بخصوص مورد سوء استفاده قرار گرفته اند.هر وقت مشکلات تان را نمیتوانید از راه مذاکره و صندوق رأی حل کنید مردم را به میدان می فرستید و وقتی به اهداف تان رسیدید ویا شکست خوردید مردم را به حال خود رها میکنید واز قربانیان شان بعنوان اهرم های فشار در تبلیغات حقوق بشری کذایی خود استفاده میکنید. مثال برای این فراوان است از آن میان جنبش دانشجویان ۱۸ تیر است که چگونه قلع وقمع شد و خاتمی تماشا کرد.دیگر مثال تبلیغات وسیع بویژه بوسیله اعضاء اتحادیه شما در رسانه های بیگانه بود که مردم را به پای صندوق های رأی بکشید و جناح مورد علاقه تان،اصلاح طلبان را به قدرت برسانید که فرصت باز سازی جانی را داشته باشند که خامنه ای از طریق احمدی نژاد در عرض این چهار ساله از آن گرفته بود. مسئله اتمی ایران که غرب میگوید دغدغه اش است با وجود خامنه ای و احمدی نزاد با مذاکرات حل نمیشود و غرب امیدوار بود با کمک شما و در دست قرار دادن رسانه هایش بدست شما بازار انتخابات کذایی را گرم کند و باعث ضعف جناح خامنه ای واحمدی نژاد شود و امتیازات لازم را بستاند.همه شما به دنبال منافع خود هستبد و منافع همه شما با منافع مردم در تضاد کامل است و همه شما از مردم استفاده ابزاری میکنید وبس.واین دایره وحشت همچنان ادامه خواهد داشت تا زمانی که..........

در مقاله تان شما هم مثل آقای اوباما دست دراز کرده اید بسوی جمهوری اسلامی تا دستانشان را بفشارید. فرق شما این است که با جناحی میخواهید دست بدهید که بدنبال مردم سالاری دینی است ونه دمکراسی به مفهوم غربی آن. شما که در مقاله تان خود را جزء روشنفکران و فرهیختگان ایرانی داخل وخارج از ایران می دانید چرا تناقضی که در دو واژه «جمهوری اسلامی» بین جمهوری و اسلامی است و تناقضی را که در «مردم سالاری دینی» آقای خاتمی موجود است وشبا هت آنها را نادیده مگیرید؟ چرا اگر بند ناف تان به جایی بند نیست صداقت را در گقته ها و نوشته ها و کردار تان دنبال نمیکنید؟ -----------------------

شما چگونه به خود جرئت میدهید خود را سخنگوی اکثریت دانشجویان ودانش آموخته گان در ایران وخارج از ایران معرفی کنید وبدون جواز،بدون تحقیق و وجود آمار و .....در مقاله تان بنویسید که اینان و شما وهم فکران تان در اکثریت هستید و بخش اعظم جنبش سبز را تشکیل میدهیدو طبق دسته بندی هایی که در مقاله تان کرده اید این دسته دوم شما و دسته اول که اصلاح طلبان حکومتی هستند ,مثل خاتمی وموسوی، تنهارقیبان سیاسی موثر و اصلی جناح خامنه ای و احمدی نژاد معرفی میکنید که باید در یک اردوگاه مقابل جناح تندرو قرار بگیرند.

شما به چه حقی به بخش بزرگی از جنبش سبز که در خیابان ها شعارهای نه غزه نه لبنان جایم فدای ایران و استقلال آزادی جمهوری ایرانی و مرگ بر جمهوری اسلامی ومرگ بر دیکتاتوری و....میدهند را که در میانشان دانشجویان و دانش آموخته گان کم نبودند را کنار می گذارید.حتمأ آنها طبق دسته بندی شما انقلابی و خشونت طلب و بقول شما باید یا از مجاهدین خلق باشند و یا سلطنت طلب.آیا این گفتار شما علمی است یا سیاسی؟

شما حق ندارید در دسته بندی اصلی خود ایرانیان را به دو گروه خودی و ناخودی تقسیم کنید مگر اینکه به تبعیض معتقد باشید که این در مقاله تان به وضوح قابل مشاهده است.پایه مردمی اتحادیه جمهوریخواهان شما و هر گروه دیگری از تندروهای رژیم گرفته تا مجاهدین وسلطنت طلبان فقط با اعداد و ارقام ونظرسنجی ها ی سالم در قبل و بعد از تبلیغات آزاد ودر امنیت کامل میسر است. شما که دسته خود را بزرگترین بخش جنبش سبز میدانید چه مدارکی دال بر این دارید که در اختیار ما بگذارید؟اگر هم بر فرض اکثریت باشید آیا اصول دمکراسی طلب نمیکند که به پیروان اقلیت احترام بگذارید واز حقوق آنها دفاع کنید؟شما با توهین به پیروان دیگر گروه ها و کنار گذاشتن شان نه تنها ثابت کردید دمکراتیک نبوده ونیستید بلکه دیگران را به خودی وناخودی تقسیم میکنید.

اگر ترسی از گروه های ناخودی تان ندارید و حقیقتأ معتقدید که پیروان شان بخش کوچکی از جامعه را تشکیل می دهند طوری رفتار نکنید که استنباط شود از آنها بیم دارید وآنقدر بیم دارید که آنها را آنقدر نجس معرفی کنید که مُد شود به آنها فحاشی کرد و از آنان مثل وبا گریخت.کسی را که حساب پاک است از محاسبه چه باک است.
۱٨۲۹۲ - تاریخ انتشار : ۲ آذر ۱٣٨٨       

عنوان : داوری شتاب زده
جناب ِکوروش گرامی، هاگ (حق) با جناب «بیگانه» است. شما اگر این نوشتار ارزنده و سودمندِ جناب مهرداد مشایخی را دوباره و موشکافانه بخوانید، خواهید دریافت که او هتا از جمهوری ایرانی نیز پُشتیبانی میکند، یا دستکم سر ناسازگاری ای با آن ندارد. جا دارد که برای جبران این داوریِ شتاب زده از جناب مشایخی پورزش بخواهید.
زنده و تندرست باشید.
۱٨۲٨۹ - تاریخ انتشار : ۲ آذر ۱٣٨٨       

عنوان : توهین چرا؟
کورش , شلوغ نکن, شما نگرفتی. مقاله را یک بار دیگه بخوان. من برداشت شما را از این مقاله ندارم. با پلمیک و توهین راه لمپن ها را در بحث ها باز می کنی.کجا شعار آزادی،جمهوری ایرانی را ایشان انقلابی وخشونت آمیز و....قلمداد کردند. انصاف هم خوب چیزی است. من از لابلای نوشته ایشان هیچ مخالفتی با شعار جمهوری ایرانی نمی بینم. بر عکس. ایشان در صف مخالف نیستند که اینگونه توهین می کنید. نوک حمله را باید مثل ایشان متوجه نوچه های ملا ها مثل مهاجرانی کرد. ایشان بدرستی نظر انحرافی آقای حکمت را مورد نقد قرار دادند. اگر در تارنمای ایران امروز چیزی بر ضد مقاله آقای حکمت بنویسی سانسور و اصلن منتشر نمی کنند. پس بیائیم از این امکانات اخبار روز خوب استفاده کنیم .و اگر هم نمی توانی , آن دیگه مسئله خود شما است.
۱٨۲٨۵ - تاریخ انتشار : ۲ آذر ۱٣٨٨       

عنوان : «حزب کمونیست کارگری » : نه «حزب» ست نه «کمونیست » و نه «کارگری »
امضای « چنبش شکست نخوردگان » فقط میخواهد بحث را به بیراهی ببرد و ادعاهای بی اساسی را طرح کرده :
معلوم نیست ؛ زنده یاد منصور حکمت ۳۰ سال «کجا» نوشت که « در ایران سیستم سرمایه داری برای ادامه کاری کارگر ارزان و مافوق سود به غیر از دیکتاتوری نمی تواند سیستم دیگری تن دهد.»
ما این را بعنوان فاکت قبول می کنیم ولی چند سطر پائین تر کلا فرمایشات منصور حکمت به باد فراموشی سپرده میشد و « چنبش شکست نخوردگان »می نویسد:
«.. در ایران براساس همین تجربیاتی که در این سی سال داشته ایم غیر از یک چپ مدرن که پیشرفته ترین دستاوردهای غرب را به جای عقب افتادگی به ایران بیاورد ما راه حل دیگری نداریم. »
خب ، بالاخره سرمایه داری برای ادامه کاری دیکتاتوری لازم داره یا پیشرفته ترین دستاورده های غرب را ؟

خوشبختانه نویسنده ی محترم « چنبش شکست نخوردگان » بخوبی از دسته گلهائی که «حزب کمونیست کارگری » به آب داده با خبره و در نوشته خود شرمگینانه از «حزب کمونیست کارگری » حرف زده که نه «حزب» ست نه «کمونیست » و نه «کارگری »

در ایران قبل و بعداز انقلاب خوشبختانه چنین نامی من در آوردی در میان گروههای مبارزنبود و تنها جریان فعال علیه حکومت با سمتگیری های آزادیخواهانه و دمکراتیک «جبهه دموکراتیک ملی ایران » بود در آن زنده یاد شکرالله پاکنژاد از جان خود مایه گذاشت علیه حجاب اجباری ، توقیف روزنامه ها و..و..

تمام احزاب چپ بدون استثنا یا علیه «امپریالیسم » مبازه میکردند یا علیه «سرمایه داری » و دوبت موقت بعداز جنگ هم وضع بهتری نداشتیم و دهه ۶۰ هم قصابخانه ی لاجوردی به ذبح مخالفان شبانه روزی ادامه داد حالا منصور خان حکومت و «حزب کمونیست کارگری » کجا بودند را باید از روحانی و آرام و بقیه پرسید که متاسفانه آنها نیز مانند هزاران دیگر قربانی حکومت جهل و جنایت شدند.
۱٨۲۶٣ - تاریخ انتشار : ۱ آذر ۱٣٨٨       

عنوان : از این امامزاده انتظار معجزه نداشته باشید
زنده یاد منصور حکمت ۳۰ سال بیش نوشت که در ایران سیستم سرمایه داری برای ادامه کاری کارگر ارزان و مافوق سود به غیر از دیکتاتوری نمی تواند سیستم دیگری تن دهد. شما بعد از ۳۰ سال عملا می بینید که هیچ کدام از این به اصطلاح جمهوریخواهان این کاره نیستند. اینها هر وقت که بای مردم و جنبششان به میان می اید مثل جن از بسم الله فراری هستند. به نظر من شما امید واهی به اینها بسته اید. جنبش کنونی نیز به اینها تحمیل شد برای همین هم است که فرخ نگهدار می گوید به خامنه ای حمله نکنید و مردم را به امید انتخابات مجلس بی نخود سیاه بفرستید. آخر اگر مساله تغییرات اساسی برای مردم باشد اینها به همین جمهوری اسلامی تن میدهند. دعوای اینها با زیاده خواهی های یک جناح است. راه مردم ولی جداست. ما می بایستی با خواست زندگی بهتر برای مردم بطور مشخص لغو اعدام، لغو مذهب رسمی،لغو قوانین ضد زن، لغو حجاب، حداقل دستمزد ۱ میلیون تومان، بهداشت و تحصیل رایگان و ... به مردم نشان بدهیم که زندگی انها تغییر می کند اگر این رزیم برود. فقط با به میان میدان کشیدن مردم به صحنه است که این نارهبران مجبور می شوند به دنبال ان بدوند. انتظار جلو دویدن از اینها یک توهم است و همانطور که تاریخ ۳۰ ساله کذشته نشان داده اینها نه اینکاره بوده اند نه اینکاره هستند. این توده ای و اکثریتی و غیره که الان جمهوری خواه هم شده اند حداقل توی این سالهای گذشته باید نشان میدادند که در طرح یک خواسته بله یک خواسته مردم جلودار بوده اند که حالا انتظار داشت که جلو دار باشند. همیشه این چب جامعه بوده که لغو مذهب، لغو اعدام، ازادی احزاب و ... را مطرح کرده و اینها تا توانسته اند اعلامیه داده اند که فلان ایت الله پشم الدین چون به جای نعلین گفش به پا کرده مترقی شده. گنجشک رنگ کرده وبه جای قناری غالب کرده اند. وقتی هم که لنگ لنگان به طرح بعضی خواسته ها برداخته اند چنان اما و اگری در جلو ان گذاشته اند که انجام آن به وقت گل نی محول شده است. به نظر من بهتر است نیروهایی که طرفدار آزادی و برابری در ایران هستند دوباره به این امامزاده ها دخیل نبندند. توی همین ۶ ماه هم نشان داده اند که اینها این کاره نیستند. جنبش کمونیست کارگری در این مدت نشان داده است که نه تنها این کاره هست بلکه در عمل نشان داده است که برای ان مبارزه می کند و میتوان به آن اعتماد کرد. به نظر من در ایران براساس همین تجربیاتی که در این سی سال داشته ایم غیر از یک چپ مدرن که پیشرفته ترین دستاوردهای غرب را به جای عقب افتادگی به ایران بیاورد ما راه حل دیگری نداریم. جنبش کمونیست کارگری نمایندگی این چب است. طرفدار لغو اعدام، ازادی احزاب، لغو حجاب ، برنامه ای مدرن و ... بهتر است . بروید و برنامه دنیای بهتر را بخوانید تا ببینید چه برنامه مدرنی است. به تاریخجه ان نگاه کنید تا ببینید چگونه به طور یکسان از این ازادیها دفاع کرده است چه انموقغ که رهبران همین جمهوریخواهان برای اعدام رهبران رژیم دست می زدند یا راه پیمایی زنان در ۸ مارس ۱۹۷۹ را طرفداران سلطنت و تن فروشان معرفی می کردند و یا بستن روزنامه میزان را چون طرفدار لیبرالها بود تایید می کردند و ... رهبران جنبش کمونیست کارگری بر خلاف اینها از ازادیهای بی قید و شرط دفاع کرده و اعدامها را محکو م نموده و راه پیمایی زنان را سازمان داده و به دفاع از ازادی مطبوعات می پرداختند. من امیدوارم شما انتظار نداشته باشید که از یک مشت گل یکدفعه طلا بوجود بیاید. هر پدیده ای گذشته ای دارد و نمی توان با معجزه از گل طلا درست کرد. فراموش نکنیم که یک چپ مدرن با گذشته ای محکم در دفاع از این اصول بیشتر قابل اعتماد است تا انهایی که یک روز با جمهوری اسلامی نرد عشق می باختندو در ولایت خمینی ذوب شده بودند و یا بعد در شوروی دمار از روزکار یارانشان در اوردند وبعد در افغانستان به مشاورین یک دولت استبدادی تبدیل شده و بعد در دادگاه میکونوس مشکوک به همکاری با رزیم شدند و در همین دوره هم تا توانستند اصلاح طلبان را رنگ زدند تا به مردم به جای قناری بفروشند. اگر به معجزه باور ندارید اگر هنوز معتقد نیستید که از چاه چمگران سیاست در ایران معجعزه ای ممکن است بوقوع بپیوندد بهتر است توهم را کنار گذاشته و به واقعیت ها بنگرید. در ایران فقط یک جنبش است که نمایندگی مدرنیسم سکولاریسم ازادیخواهی و انسانیت بوده است وان هم جنبش کمونیست کارگری. نوشته های منصور حکمت مملو از این ایده هاست. من فکر می کنم بهتر است با جشمان باز به واقعیت ها نگاه کنیم. تعصب و پیشداوری را کنار گذاشته و بررسی کنیم. مسلما این جنبش کمونیست کارگری میتواند بسیار پیشرفت کند اما با همکاری همه روشنفکران و مردم زحمتکشی که به یک ایران آزاد و برابر و انسانی باور دارند این ممکن می شود. به امامزاده هایی که تا بحال هیچ معجزه ای نداشته اند بیهوده دخیل نبندیم.
۱٨۲۵۶ - تاریخ انتشار : ۱ آذر ۱٣٨٨       

عنوان : اطلاعات درباره اتحاد جمهوریخواهان ایران
با درود فراوان به آقای مشایخی،

من از صمیم قلب خواستار خدمت به ملت ایران هستم و معتقدم که کشورمان در موقعیت حساسی قرار دارد و همه ما باید به وظیفه میهنی خود عمل کنیم و هرچه زودتر به غم و اندوه مردم ایران برای همیشه پایان دهیم وبجای مُردگی مزه شیرین زندگی را بچشیم.پرسشهایی دارم که امیدوارم شما یا هر نظر دهنده مطلع این ستون اگر بتواند پاسخ دهد سپاسگزار خواهم شد.

۱.آیا اتحاد جمهوریخواهان قانون اساسی مدونی دارد که مورد بحث وبررسی ونقد ما مردم قرار بگیرد؟اگر پاسخ بلی است، تاریخ تدوین آن چیست و چگونه قابل دسترسی است؟

۲.اتحاد جمهوریخواهان مجموعه چند حزب،گروه و سازمان است و آیا هر کدام تشکل و رهبری مختص خود را دارند؟هر یک بدون در نظر
گرفتن هیئت مدیره اش چند عضو دارد؟

۳.اسامی شورای رهبری اتحاد جمهوریخواهان و تاریخ انتخاب آنها چیست؟

۴.در مجموع اتحاد جمهوریخواهان چند فعال سیاسی ودر حال حاضر چند عضو دارد؟ چگونه میتوانیم عضو شویم؟

سپاسگزارم

۵. در سال چند کنفرانس علنی دارید و چقدر فرصت پرسش وپاسخ به ما داده میشود؟
۱٨۲۴٨ - تاریخ انتشار : ۱ آذر ۱٣٨٨       

عنوان : هدف را گم نکنیم!
کاشکی دوستان تمرکز بحث شان را بیشتر روی موضوع مقاله آقای مشایخی بگذارند که به راستی شایسته واکاوی و کنکاش گسترده تر است.
ارزیابی درست از اختلاف نگرش بین نیروهای متعددی که از جنبش "سبز" حمایت می کنند می تواند در جهت دادن به این جنبش نقش مهمی بازی کند. آیا هدف این جنبش، با بهانه آغاز آن یکی است و صرفا به منظور ابطال آرای انتخابات قلابی ۲۲
خرداد و عزل احمدی نژاد از ریاست جمهوری و جایگزینی اش توسط مثلا آقای موسوی یا تجدید انتخابات در شرایطی مشابه آن چه بوده صورت می گیرد یا آن که طی این چند ماه خواسته های مردم تحول یافته و با تکیه بر عمق نارضایتی های ریشه دار ۳۰ ساله هدف های اساسی تری مطرح می شود که باید هم بشود؟
وقتی که داو اصلی این جدال و کشمکش چند جانبه را شناختیم (دعوای بین جناح های مخنلف حکومتی و نزاع دولت-مردم) می توانیم در باره راهکارهای و روش های مبارزاتی و شعارهایی که داده شده و باید داده شود قضاوت کنیم.
به نظر من تحلیل آقای مشایخی در باره ترکیب نیروهای فعال در جنبش سبز و حامیان آن و ضعف هایی که بعضی ها در برابر یکی از جریانات مدافع بقای نظام نشان می دهند و ضرورت معامله و چانه زنی یرای کسب امتیاز به سود جریان سکولار-دموکرات درست و بسیار بجاست. هر "بده" ای باید "بستان" ای هم داشته باشد و گر نه "رمه" ای خواهیم بود در پی "چوپان" و شاید هم در شرایطی گوشت دم توپ تسویه حساب های حکومتی یا وجه المصالحه طالبان قدرت از هر جناح!
۱٨۲۴۵ - تاریخ انتشار : ٣۰ آبان ۱٣٨٨       

عنوان : به آقای دبیری
جناب دبیری گرامی، ارتباط تاریخ عثمانی و اتحادیه ی اروپا را به عدم پیشینه ی نظری و فلسفی در جمهوری خواهی ادعایی شماری از ایرانیان درک نکردم؛

گفتاوردهای شما از شاملو فقط تصویری را که از این شیرآهن کوهمرد پهنه ی روشنفکری و رابطه ی مغشوش اش با تاریخ و فرهنگ این سرزمین به دست دادم دقیق تر می کند، با سپاس از شما؛ به هر حال رابطه ی فرهنگ انقلابی با ما تحت شاهپرستان بسیار روشنگرانه و بدیع است که فقط به ذهن خلاقی چون نویسنده ی شبانه ها می تواند برسد؛

و در آخر، در مورد رها شدن از "شرّ" پادشاه، حتا از یک موضع ضد پادشاهی فرضی نیز نمی توانم آنچنان با شما همنگر باشم؛ درست است، ما به عنوان یک ملت بسیار مستقل و بازگشته به خیش، یک پادشاه بسیار غیر مستقل را از تخت کوروش و داریوش، با کمک بی بی سی و روسیه و سیا و قذافی و عربستان و فرهنگ شکوهمند حجاز که خمینی و خلخالی نمایندگی اش می کردند فروکشیدیم و به جای اش هفتاد میلیون شاه کاملا مستقل و ناوابسته را بر تخت نشاندیم؛ پروانه بدهید که بنده آن یک شاه را بر این هفتاد میلیون شاه مرجح شمارم؛

با احترام
۱٨۲۴٣ - تاریخ انتشار : ٣۰ آبان ۱٣٨٨       

عنوان : برای ک.ا.گ - یک کمی عزت نفس داشته باشید.
برای ک.ا.گ
نوشته شما مرا به سخنرانی معروف شادرون شاملو در برکلی و وقایع بعدش کشاند.
- در محل سخنرانی گویا کسی با عصبانیت از سخنان شاملو در باره جعلیات تاریخ توسط شاهان اعتراض مینماید . با اشاره به معالجات شاملو با کمک دفتر شهبانو ، فریاد میزند چشمت را بگیرد ! که معنی عامیانه اش به «نمک نشناسی » شاملو اشارت مینماید.
- بعداز سخنرانی شاملو در برکلی، زنده یاد به استکهلم آمد و در سالن لبریز از مشتاقان خود در « خانه ی مردم » سوئد سخنرانی کرد که با تحسین مطبوعات سوئد روبرو شد. روزنامه ی دی. ان تیتر زد « آیا سالن خانه ی مردم برای یک شاعر سوئدی لبریز از مردم میشود ؟ »
رادیو پژواک با شاملو مصاحبه کرد و علت عصبانیت بخشی از شرکت کنندگان در سخنرانی برکلی را پرسید.
شاملو پاسخ داد : لگدی که مردم به ماتحت شاهپرستان زدند چنان آنجا را سوزانده که به این زودی ها خوب نمیشود.
و دونکته ی کوچک :
- آتاتورک قبل از رضا خان میرپنج بساط امپراطوری عثمانی را در هم پیچید و جمهوریت را بنا نهاد مطالعه آن آموزنده ست.
- هم اکنون اتحادیه اروپا در حال تکمیل ساختار خود برای پیشبرد امور متخذه توسط پارلمان اتحادیه اروپا می باشد که عبارت از از تعیین «رئیس جمهور و «وزیر خارجه» دوره ای می باشد .آنچه در کل قابل مداقه می باشد نقش انواع سیاست های رنگارنگ در فعالیت های اتحادیه اروپا می باشد که از کشور های مختلف اروپائی و احزاب متعدد به این اتحادیه وارد میشود و تبدیل به مقررات و تصمیم میشود. با وجودیکه بعضی از کشورهای اروپائی دارای حکومت های دموکزاسی پارلمانی با شکل پادشاهی هستند. به جرات اثری از حضور آنها نه در صحنه ی سیاست کشور خود و نه در اتحادیه اروپا دیده میشود. واقعا دموکراسی های اروپا چنان تربیتی در جانعه رواج داده اند که ملکه الیزابت انگلستان یا شاه گوستاو سوئد دلیلی نمی بیند که در مسائل «انتخابی» مملکت دخالت نماید.

روزگار غریبی ست نازنین .....
مردم ما عادت داشته اند که شاهان قیم آنها باشند و این بهترین دوای درد ملک و ملت ست . اگر «شاه» دوباره بر گردد دست از پا خظا نمی کند و مثل ملکه الیزابت و شاه گوستاو در کارها هم فضولی نمی کند. آدم برای سری که درد نمی کند دستمال نمی بندد.
ما دیکه شاه نداریم که برای دخالتش در امور عزا بگیریم ! یک کمی عزت نفس داشته باشید. اجازه دهید مردم تمام راه را بروند و حتما با آزمون و خطا بهترین را انتخاب خواهند کرد.
۱٨۲۴۰ - تاریخ انتشار : ٣۰ آبان ۱٣٨٨       

عنوان : در وصف رنگین کمان
جناب مشایخی گرامی،
در وصف هر نمادی پدید آوردن یک ارتباط منطقی میان بود و نمود آن نماد بسیار گران ارج است، جز این، به وادی گزارش های دلبخواهی اندرمی غلتیم؛ نمادی که شما برگزیده اید، یعنی «رنگین کمان»، یک کاستی بزرگ و نقص عضو بسیار برجسته دارد: نبود آبی فیروزه ای در کمان رنگ های اش که از جمشید پیشدادی تا کوروش پهلوی را دربرمی گیرد؛ دوست گرامی، اراده گرایی تا به کجا؟ چطور می توانید بخشی بزرگ، اگر نه بزرگترین بخش، از پیکره ی سیاسی، هنری، اقتصادی، تاریخی، پژوهشی و مردمی این سرزمین را زیر مفهوم مغشوش «بومی گرایی» و یا یک ناسزای مودبانه همچون «سلطنت طلبی»، تا مرز ناپدید شدن فروبکاهید؟

جمهوری خواهی ایرانی در شکل کنونی اش که شما و دوستان تان آن را نمایندگی می کنید حتا یک پس زمینه ی پنجاه ساله هم ندارد، آنوقت در چنین پیرامونی شما به خود پروا می دهید که کلیت تاریخ ایران را با برچسب بدانگارانه (pejorative) ی «بومی گرایی» به یک زائده ی اجتماعی بپیکرانید؟ شاملو می گفت تاریخ ایران «مشکوک» است و افتخار اش، به عنوان یک جمهوری خواه راستین که البته از کمک های مادی و معنوی شهبانو نیز، درست به علت یکپارچگی اخلاقی بدیعی که بدان آراسته بود، دچار هیچ گونه عذاب وجدانی نمی شد، این بود که به کاوه ی آهنگر بگوید شعبان بی مخ و فردوسی را ابوالقاسم خان صدا بزند؛ شما مرد با آزرمی هستید و برای بی اعتبار ساختن بزرگ ترین و پویا ترین تمدن بشری، از مفاهیمی چون بومی گرایی و سلطنت طلبی سخن می گویید؛

هم مهین گرامی (به راستی آیا ما از یک مهین سخن می گوییم؟)، آیا شما که شهریاری ایرانشهری را زیر مفهوم حجازی سلطنت طلبی می شناسانید، به عنوان یک پژوهشگر سیاسی، نمی گویم دینکرد را خوانده اید یا خیر، اما آیا نیم نگاهی به ادب الکبیر روزبه انداخته اید تا در آنجا واشکافی نظریه ی شهریاری ایرانی را بنگرید؟ اصلا سلطنت چه رفت و بستی با پادشاهی دارد آقای مشایخی، که شما، همراه و همصدا با مرد با شرفی چون گنجی، از ولایت فقیه تا پادشاهی ایرانشهری را زیر این مفهوم صورت بندی می کنید؟ بی شک بی زیان نمی بود اگر روشنفکری به جای فروپیچیدن در هابس و لاک و پوپر، برای فهم بهینه ی تاریخ فلسفه ی ایرانزمین، نگاهی به ارتا شاستره ی هندی و یا هان فی چینی می انداخت؛ ایران را دوست گرامی، از شرق اش می شود فهمید و ساخت اش، به همان اندازه که از غرب اش می توان نفهمید و ویران اش کرد؛

از سوی دیگر، جمهوری خواهی در ایران، به گونه ای انکارناپذیر، یک نظریه ی سلبی است و نه ایجابی؛ از آغاز روشنفکری مدرن ایرانی تا به امروز، حتا یک رساله ی سیاسی در تبیین مفهوم جمهوری خواهی به عنوان نظریه ای برامده از سنت اندیشه ی سیاسی ایرانی وجود نداشته است. هر چه بوده و هست، تلاشی ست برای گسست و بیرون رفتن از سنت اندیشه ی سیاسی ایرانی؛ (با قیچی در ذهن نمی توان فکر کرد)؛ به دیگر سخن، همان کوششی که خود جنابعالی نیز کرده اید و بیش از آنکه یک کوشش نظری و بنیاد گذارانه ی فلسفی باشد، نگاهی ست توصیفی ـ جامعه شناختی به جمهوری خواهی، (و خود به خوبی می دانید که جامعه شناسی توصیفی تا چه اندازه در تولید مفهوم سیاست در جزء و مفاهیم فلسفی در کل، بی توشه است)، که آن هم یک بُرش زمانی چندین دهه ای را دربرمی گیرد و کلیت تاریخ ایرانزمین را دست نخورده و نگاه نکرده بازمی گذارد؛

ولی از سوی دیگر درست است، یکی از بزرگ ترین دستاوردهای جمهوری خواهی واقعا موجود، تبدیل یک کشور و تمدن هفت هزار ساله به یک موجود غریب الوجهه ی سی ساله است؛ نوع و گونه ای نوین از آلیس در سرزمین شگفتی ها؛
جمهوری خواهی، همراه با خمینیسم، دارای این افتخار بی رقیبانه است که به مثابه ی یک قیچی دو لبه ی تاریخی، ایران را به یک شیر بی یال و دم و اشکم واگردانی کند و به یک جهش ژنتیکی اجباری دچار اش گرداند. به باور من، تا آن هنگام که مدعیان جمهوری خواهی، به تبیین مفهوم سیاست، و یا به قول کارل اشمیت، به طرح فلسفی «مفهوم امر سیاسی» (Der Begriff des Politischen) نپردازند و آن را، در سنت تاریخ فلسفه ی سیاسی ایرانشهری جای ندهند، کل جمهوری خواهی از دروغ فکری بزرگی که هم اکنون هست، بیرون نخواهد آمد؛

در پایان، با نهایت احترام خدمت تان عرض می کنم، فراخوان به نامه نویسی گروهی به "رهبری جنبش سبز"، که بزرگ ترین افتخار اش مهندسی دقیق و بدون درز کشتارهای ۶۷ بوده است، برای به رسمیت شناخته شدن سکولارـ دمکرات ها، چیزی جز کاسه ی گدایی محبت به دست گرفتن نیست؛ جناب مشایخی عزیز، کسانی که با تمدن ایرانزمین اینگونه بی پروایانه و درشت خویانه رفتار می کنند، بدیهی ست که با خود نیز جفا می کنند؛ اگر سکولارـ دمکراسی امروز باید مُهر رسمیت خود را از دست مردانی از جنم موسوی دریافت کند، مردانی که به قول شاهزاده کوروش پهلوی، "غرقه در نوستالژی خون و خشم"، می خواهند همه را به راه طیبه ی امام راحل شان، یعنی همان هیچ بزرگ بازگردانند، باید در مورد چنین سکولار ـ دمکراسی ای شک های جدی اندراندگاشت؛ بگذریم که کل سکولاریسم خواهی، و یا جدیدا، نوسکلاریسم خواهی روشنفکری مدرن ایرانی، جز تلاشی برای به وجود آوردن یک حاشیه ی امن برای اسلام؛ اسلام در ایران، دوست گرامی، رو به موت است، و با تنفس مصنوعی سکولاریسم خواهی نیز به زندگی بازنخواهد گشت؛ خمینی کوشید ایران را، تا سطح آن هیچ بزرگ فرهنگی ای که بدان تعهد داشت، یعنی اسلام، فروبکشد، امروز نیم نگاهی به فروهرهای فرزندان زرتشت و کوروش بیندازید و خود داوری کنید: آیا ایران هیچ شده است و یا اسلام؟

مشکل ایران، آقای مشایخی گرامی، سیاسی نیست، تمدنی ست؛ و روشنفکری ایرانی، پدیده ای ست که از هر گونه نگاه تمدنی بری ست؛ به جای اوراغ کردن تاریخ تمدن ایرانشهر و همکار معنوی مردان بلندپروازی چون محمد و عمر و سعد ابن وقاص شدن، شایسته تر است که به بازسازی مبانی فکری و فلسفی مشترک پرداخت؛ بوم ایرانشهر، فصل مشترک است و فلسفه ای که در تیسفون و شوش پایه دارد، مبانی یک جنبش اندیشگی بایسته؛ بیهقی می خواست تاریخ پایه ای بنویسد، ولی آیا می توان تاریخ پایه ای نوشت، بدون برخوردار بودن از یک «آگاهی پایه ای»؟ آری، از منطقی ترین جا باید آغاز کرد: از خواندن! اما، در ایران، با ایران، و برای ایران خواندن.

با احترام
۱٨۲۲۹ - تاریخ انتشار : ٣۰ آبان ۱٣٨٨