• دعوت کانون نویسندگان ایران و خانواده های مختاری و پوینده برای بزرگداشت نویسندگان جان باخته ی ایران، از سوی جریان های وابسته به رهبران جنبش سبز، مورد پشتیانی قرار نگرفت ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۱٣ آذر ۱٣٨٨ -  ۴ دسامبر ۲۰۰۹

 اخبار روز: ماموران امنیتی مانع از برگزاری یادمان یازدهمین سالگرد قتل محمد مختاری و محمد جعفر پوینده، در امامزاده طاهر کرج شدند. این مراسم یادمان قرار بود به دعوت خانواده ی این دو نویسنده ی جان باخته و همچنین کانون نویسندگان ایران در روز جمعه برگزار شود.

امروز پیش از شروع مراسم سالگرد زنده یادان محمد مختاری و محمدجعفر پوینده، نیروهای امنیتی و نیروی انتظامی محل برگزاری مراسم در امام زاده طاهر کرج را بسته بودند و مانع از برگزاری مراسم شدند. مأمورین که تعدادشان نسبت به سال های پیش بسیار پرشمارتر بود، خانواده های مختاری و پوینده را تهدید کردند که اجازه‍ی برگزاری مراسم را ندارند و اگر به سرعت محل برگزاری مراسم را ترک نکنند نیروهای امنیتی آنها را متفرق کرده و از قبرستان بیرون می­کنند. این برخورد مأمورین با اعتراض مریم حسین زاده همسر محمد مختاری و سیاوش مختاری روبه رو شد و پس از بحث کوتاهی بین نماینده‍ی نیروی انتظامی و خانواده‍ی مختاری، این نماینده از دخالت نیروهای امنیتی و ضد شورش در مراسم جلوگیری کرده و در تمام مدت که نیروهای امنیتی با او تماس می­گرفتند با مداخله‍ی آن نیروها مخالفت می­کرده است. اما با این حال اجازه‍ی برگزاری مراسم و ایراد سخنرانی و شعرخوانی به خانواده ها داده نشد. همچنین مأمورین در تمام مدت با گرفتن فیلم و عکس از شرکت کنندگان فضای رعب و وحشتی به وجود آورده بودند که نسبت به سال های پیش بی سابقه بود.
روز قبل نیز مسئولین به خانواده ها گفته بودند که مراسم را برگزار نکنند و از آمدن به امام زاده طاهر کرج خودداری نمایند. اما با این حال خانواده ها و دانشجویان و نویسندگان جوان و اعضای کانون نویسندگان ایران مثل هر سال برای گرامیداشت یاد محمد مختاری و محمد جعفر پوینده به امام زاده طاهر رفتند.
پس از ممانعت از برگزاری مراسم، اعضای کانون نویسندگان به منزل علی اشرف درویشیان رفتند و در حضور خانواده های مختاری و پوینده مراسم را در آنجا برگزار کردند و به سخنرانی و شعرخوانی پرداختند.   
این نکته نیز قابل ذکر است که دولت جمهوری اسلامی در تمام این سال ها هرگز به خانواده های مختاری و پوینده اجازه‍ی برگزاری مراسم شایسته ای برای گرامیداشت یاد و راه محمد مختاری و محمدجعفر پوینده نداده است و در دو سال اخیر حتی از جمع شدن این خانواده ها و دوستان و یاران مختاری و پوینده بر مزار ایشان در امام زاده طاهر کرج جلوگیری کرده است.


سکوت «سبز»ها
دعوت کانون نویسندگان ایران و خانواده های مختاری و پوینده برای بزرگداشت نویسندگان جان باخته ی ایران، از سوی جریان های وابسته به رهبران جنبش سبز، مورد پشتیانی قرار نگرفت. این دو نویسنده در دوران اول ریاست جمهوری محمد خاتمی به قتل رسیدند و وی و اصلاح طلبان قتل آن ها را به منظور ساقط کردن «دولت اصلاحات» وانمود کردند. با این حال رهبران جنبش سبز و سایت های اصلی آن ها، نظیر موج سبز آزادی، جرس، نوروز، در یازدهمین سالگرد قتل این دو نویسنده ی سرشناس و چپ گرای ایران سکوت کردند و در شماره های روز جمعه و روزهای قبل از آن اشاره ای به قتل این نویسندگان و یادمان آن ها نشده است.

سیاست انحصارگرایانه ی رهبران جنبش سبز، در مورد هر حادثه و اتفاقی که ریشه ی مذهبی ندارد و در زمره ی جریانان «خودی» نیستند، با شدت تمام ادامه دارد.
اعدام احسان فتاحیان مبارز کرد و همچنین خطر اعدام چهارده تن از فعالین سیاسی کرد از جمله موارد دیگری است که از سوی رهبران جنبش سبز تاکنون با سکوت مواجه شده است. سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان، در بیانیه ای که روز پنج شنبه خطاب به آیت الله منتظری و مهدی کروبی منتشر کرده، از آن ها خواسته است به این سیاست تبعیض آمیز پایان داده، اعدام احسان فتاحیان را محکوم کنند و نسبت به خطری که جان ۱۴ مبارز سیاسی کرد را تهدید می کند، واکنش نشان دهند.
از جمله موارد دیگری که به عنوان سیاست انحصارطلبانه و تبعیض گرانه ی رهبران جنبش سبز بر روی آن انگشت گذاشته می شود، محکومیت پنج تن از معترضان به حکومت ایران به اعدام در جریان دادگاه های فرمایشی دولت کودتاست. این محکومیـت ها نیز تا کنون موجب واکنش اعتراضی قابل توجهی از سوی رهبران جنبش سبز و رسانه های حامی آن ها نشده است. این در حالی است که تمام اخبار مربوط به زندانیان سیاسی اصلاح طلب (خودی) از سوی رسانه های حامی آن ها به گستردگی مورد پوشش قرار می گیرد.

نمونه های فوق و بی اعتنایی رهبران جنبش سبز به مبارزات، مطالبات و سرکوب نیروهایی که تحت اتوریته ی آن ها نیستند و در جمهوری اسلامی از آن ها به عنوان نیروهای «غیرخودی» نام برده می شود، موجب شده است نسبت به درستی ادعاهای این رهبران در طرح خواست های دموکراتیک، پرسش های جدی به وجود آید.