اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۱۶ آذر ۱٣٨٨ -  ۷ دسامبر ۲۰۰۹

برت ون دن کندلاره؛ نماینده اتحادیه دانشجویان اروپا، در نشست روز 14 آذرماه در دانشگاه دلفت به مناسبت روز 16 آذرماه سخنرانی کرد و به نمایندگی از این اتحادیه که دارای 11 میلیون دانشجوی عضو در سراسر کشورهای اروپایی است، حمایت قاطع این اتحادیه را از دوستان دانشجوی ایرانی اعلام کرد. او همچنین از همه دانشجویان در اروپا، از مسئولین در یونسکو و کمیسیون های اروپایی خواست که به پایمال شدن حق دانشجویان در ایران اعتراض کنند، و در پایان اعلام کرد که این اتحادیه در حمایت از حقوق دانشجویان در ایران فریاد خواهد زد و تا پیروزی ساکت نخواهد شد.

متن سخنرانی برت ون دن کندلاره به این شرح است:

دوستان عزیز دانشجو و اعضای جنبش دانشجویی در ایران

اتحادیه دانشجویان اروپا هنوز از شنیدن خبرهایی در باره حقایق و شیوه های سرکوب جنبش دانشجویی در ایران در شوک است؛ همه دانشجویان مستقل و رهبران آنها که خواستار حق دانشجویان هستند، سرکوب می شوند.

اتحادیه دانشجویان اروپا، یک سازمان مادر است که از 48 اتحادیه دانشجویی از 39 کشور اروپایی و 11 میلیون دانشجو عضو تشکیل شده است. اتحادیه دانشجویان اروپا صدای 11 میلیون دانشجو را در گروه پیگیری روند بلوگنا که گروه سیاستگذاری وزرای آموزش عالی کشورهای عضو اتحادیه اروپاست، و همچنین در یونسکو و در سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD) نمایندگی می کند. اما اگر بخواهم که صادقانه با شما صحبت کنم باید بگویم که یک برآورد فروتنانه به من می گوید که حتی کمتر از نیمی از دانشجویانی که این اتحادیه آن ها را نمایندگی می کند از خطرات و فشارهایی که دوستان دانشجوی آنها در ایران درجریان مبارزاتشان برای بهتر شدن وضع آموزش و یا حتی برای دسترسی به هر نوع آموزشی، روزانه باید از آنها در هراس باشند، آگاهی ندارند.از میان آنهایی که در باره وضعیت دانشجویان در ایران اطلاع دارند، فقط تعداد اندکی در باره آنچه که در تهران و سایر مناطق این کشور اتفاق می افتد، به اطلاعات دسترسی دارند و حتی از میان آنها، تعداد بسیار کمتری درک واقع بینانه ای از وضعیت دارند.

در سه هفته اخیر بیش از 90 دانشجو از جمله اعضای رهبری سازمان های دانشجویی بازداشت شدند. بسیاری در وضعیت بی ارتباط با دنیای بیرون و احتمالا در سلول های انفرادی نگه داشته می شوند و تحت شکنجه و بد رفتاری هستند، و با اتهام به خطر انداختن امنیت ملی روبرو هستند. این دانشجویان خواستار برخورداری از حقوق بنیادین خود و آزادی علمی هستند. اما مهمتر از آن، دانشگا ههای ایران بعنوان بازوی نیروهای امنیتی عمل می کنند و بسیاری از دانشجویان را بخاطر فعالیت های مسالمت آمیز دانشجویی اخراج و یا از ادامه تحصیل محروم کرده است.

من خودم را بسیار خوشوقت می دانم که این افتخار را داشتم که یکی از معدود دانشجویانی در اروپا باشم که از فرصت دریافت اطلاعات مستقیم در باره وضعیت دانشجویان برخوردار بوده است. به همین دلیل من به اندازه کافی برای ایجاد جرقه کمک به مبارزات این دانشجویان در اروپا انگیزه دارم. هر چند من و اتحادیه دانشجویان اروپا ادعا نمی کنیم که خودمان نگاه روشنی در باره واقعیت ها در ایران داریم. اتحادیه دانشجویان اروپا بطور منظم اطلاعات جدیدی از نمایندگان سابق دانشجویان که به اروپا آمده اند، در یافت می کرد اما ما سرانجام توانستیم با دانشجویان ایرانی در دانشگاه های ایران تماس برقرار کنیم و آنها برای نمونه، به نشست مشترک سه روزه اتحادیه دانشجویان اروپا و شورای سازماندهی اتحادیه های دانشجویان دانشگاه های اروپا (اوبسوس) به مناسبت روز جهانی دانشجو در بروکسل، پیام ویدئویی فرستادند ،که ما در این نشست که کمیسیونر آموزش عالی و معاون پارلمان اروپا نیز حضور داشتند، این ویدئو را نشان دادیم. همچنین امسال در اواسط ماه اکتبر، به مناسبت هجدهمین نشست سالیانه دانشجویان اروپا در استکهلم، گزارشی از وضعیت دانشجویان توسط اتحادیه سراسری دانشجویان دفتر تحکیم وحدت به دست ما رسید که در آن در باره کشتار دانشجویان پس از انتخابات خرداد ماه و بازداشت اکثر اعضای دفتر تحکیم وحدت گزارش شده بود. زبان و پیام آنها هر چند سخت و وحشتناک بود، اما هنوز امیدوار کننده بود:

"دوستان گرامی

آنچه که گذشت فقط فهرستی از فجایعی است که در دانشگاه های ایران در جریان است. هنوز نمی دانیم که چند نفر از دوستان ما کشته شده اند، هنوز نمی دانیم که چند نفر در زندان های مختلف در سراسر کشور در بازداشت هستند، وهنوز همه سرکوب ها با شدت در دانشگاه ادامه دارد، اما ما دانشجویان و دانشگاهیان همانند همه مردم ایران بر احقاق حقوق خود در آزادی بیان، آزادی علمی و حق تجمع و تشکل و تحقیق خود پای می فشاریم و در این میان پشتیبانی همقطاران خود را در سطح دنیا طلب می کنیم. حمایت شما ما را در تحقق اهدافمان استوارتر می سازد."

اتحادیه دانشجویان اروپا فقط می تواند چگونگی چنین فغانی را که این دانشجویان آن را واقعیت می نامند، حدس بزند، می تواند احساس کند که این واقعیت چه می تواند باشد و فقط می تواند عمیق ترین همدردی را با آنچه که این دانشجویان باید با آن مواجه بشوند، ابراز کند. نمایندگان دانشجویان در اروپا با همه آنچه که در توان دارند، تلاش خواهند کرد تا به دوستان خود در ایران کمک کنند، اما مسئله این است که همه آنچه که ما در توان و قدرت داریم، کافی نیست.

هنوز اطلاعاتی که به ما می رسد خیلی کم است، و چالش بزرگتری که سرکوب دانشجویان ایران و این جنبش که ما هم امروز بخشی از آن هستیم با آن روبروست، حرکت دادن دانشجویان اروپایی است که دلیلش کم علاقگی این دانشجویان است که شاید علت آن هم این است که تعداد کسانی از ایران که بتوانند چشم های این دانشجویان اروپایی را باز کنند، کم هستند. بی علاقگی از جانب دانشجویان در سطح بدنه جنبش دانشجویی، فقدان اطلاعات و بنا براین فقدان احساس تعلق از جانب نمایندگان دانشجویان در سطح محلی و حتی در سطح ملی یک واقعیت است.

آرزوی ما این است که این دلسردی و بی علاقگی را به دست باد بسپریم و من از شما می خواهم که امروز در این امید و آرزوی ما شریک بشوید و شروع کنید به انتشار اطلاعات در باره نقض حقوق بشر در ایران، حقوقی که اتحادیه دانشجویان اروپا با تصویب منشور حقوق دانشجویان، به این حقوق دانشجویان بعنوان یک جنبه اساسی از حقوق بشر ارزش می گذارد. حق تحصیل دانشجویان در ایران نقض می شود بخاطر اینکه دانشجویان در فعالیت های دانشجویایی حضور دارند. دانشجویان از دسترسی به آموزش محروم می شوند برای اینکه آنها خواستار آزادی بیان و آزادی تجع خود هستند. دانشجویان چون در باره حقوق خود حرف می زنند دیگر نمی توانند دانشجو باشند.

روز 16 اذر ماه روز دانشجو در ایران است؛ روزی که دانشجویان ایرانی برای حقوق بنیادین خود تظاهرات خواهند کرد و متاسفانه روزی است که آنها احتمالا با سرکوب شدید مواجه خواهند شد.

اتحادیه دانشجویان اروپا به همراه 11 میلیون دانشجو از مقامات مسئول و همچنین از یونسکو، سازمان همکاری های اقتصادی و توسعه، و کمیسیون اروپا می خواهد که به این نقض ادامه دار حقوق دانشجویان و جنبش دوکراسی خواه جوانان در ایران واکنش نشان بدهند. ساکت ماندن راحت است، اما این دفعه لازم است که با صدای بلند فریاد زده بشود.

آن دانشجویان در ایران هنوز امیدوارند و به راهشان ادامه می دهند؛ چه با حمایت ما و چه بدون حمایت ما. اما بیایید نگذاریم که ما مسئول طولانی شدن مبارزه آنها بشویم. پیش خودتان فکر کنید که اگر شما به اندازه کافی حمایت کرده بودید، اگر شما آنچه که قادر بودید انجام بدهید، انجام داده بودید...، ما در اتحادیه دانشجویان اروپا همین کار را کردیم و پیش خودمان فکر کردیم و به این نتیجه رسیدیم که ما می توانستیم کارهای بیشتری بکنیم. حضور در نشست امروز شما و ارائه این پیام، نشانه توجه ما به این مسئله است و دلیلی است بر تعهد ما به دانشجویان ایرانی. فقط این نیست که اینجا آمده باشیم و یک پیام داده باشیم، بلکه این شروع کار بیشتری است که از طرف اتحادیه دانشجویان اروپا باید انجام بشود، نامه های بیشتری از طرف این اتحادیه ارسال خواهد شد و توجه بیشتری در حوزه رسانه ها صورت خواهد گرفت. هر چند ما نمی توانیم هیچ منبع مالی را به این کار اختصاص بدهیم، اما ما منابع انسانی، وقت و زمان نمایندگان دانشجویان را به مطالعه در باره وضعیت ایران و مطلع کردن اعضای این اتحادیه در 39 کشور، و متقاعد کردن آنها به اینکه کاری بکنند و با دانشجویان ایرانی همراه بشوند، می توانیم اختصاص بدهیم. وقتی که دموکراسی، حقوق بنیادین آزادی بیان و آزادی تجمع یا حق دانشجویان برای ادامه تحصیل سرکوب می شود، ما نمیتوانیم ساکت باشیم.

دوستان عزیز دانشجو، ما فریاد خواهیم زد و تا پیروز نشویم ساکت نخواهیم شد.

Text of Speech by Bert Vandenkendelaere, Executive Committee Member, European Students' Union (ESU) at Delft University on 5 December 2009

Dear fellow students,

Dear friends of the Iranian Student Movement,

The European Students’ Union has been shocked after hearing the newest forms and facts of repression of the Iranian student movements, repression of any kind of student self-government and leadership they could use to stand up for their student rights.

The European Students’ Union, abbreviated as ESU, is an umbrella organization with 48 member unions from 39 different countries representing over 11 million students in higher education. ESU is representing these 11 million student voices in the Bologna Process Follow Up Group, as a dialogue partner of the European Commission and the European Union, but also of UNESCO and the OECD. But to be honest, a modest estimation tells me that not even half of the students ESU is representing is aware of the dangers and oppressions their Iranian colleagues have to fear each day in their struggle for better – or even for any - education in their country. From those who know about the situation, only very few have access to information on what is happening in Teheran and around, very few have a real view on the situation.

Over 90 students including top student leaders have been arrested over the past three weeks. Many are held incommunicado, probably in solitary confinement, and likely under torture and ill-treatment, facing charges of threatening national security. These students are mainly concerned about enjoying their fundamental rights and academic freedom. What is more, Iranian universities, acting as arms of state intelligence forces, have expelled or suspended scores of students for their peaceful student activism.

I consider myself lucky and I am very honoured to be amongst those very few students in Europe that have had an opportunity to receive direct informationon the situation, and I am thus motivated enough to try to help ignite the struggle for their rights in Europe. However I - and with me the European Students’ Union – will not pretend to have a clear view on the Iranian reality myself. ESU receives regular updates from student representatives that have fled to Europe or that have been active in a far past. Through a lot of sideways we get in touch with Iranian students on campus and for example for our joint OBESSU - ESU recent three day International Students’ Day Conference in Brussels, in which also the Commissioner for Higher Education and the vice-president of the European Parliament have attended, we have been able to show a video message from an Iranian student.

For our 18th European Students Convention in Stockholm, Sweden, mid-October this year, we have received a report of the situation from the Nationwide Iranian Students Union, informing about the killings after the post-election demonstrations in June and from then on the arrests of almost all of the members of their Office for Fostering Unity . In the end of their message the language becomes quite cold and horrifying yet still optimistic :

“Dear friends, whatever was explained was merely a brief list of the on-going atrocities in the universities of Iran. We still do not know how many of our friends have been killed, we still do not know how many are detained in the prisons of the country. Suppression, to its extreme, still happens in the universities. However we, students and academics, like all the people of Iran, emphasize our rights for freedom of speech, freedom of assembly and forming unions, and academic and research freedoms. Meanwhile we ask for the support of our colleagues across the world. Your support will strengthen us greatly in pursuit of our goals.”

The European Students’ Union can only guess how this agony, these students call reality, can feel like and can only express its deepest, deepest empathy with what they have to face. The student representatives in Europe will try everything within their power to help their colleagues in Iran, but the problem is that everything within their power is not enough.

The information we receive stays rather rare and one of the biggest challenges the Iranian oppression of students, and this movement we are part of today, faces to move the European students for their cause is the lack of interest, maybe because of the lack of eye-openers from Iran. Apathy from the side of students on the grass root level of our student movement, lack of information, thus lack of ownership from the side of student representatives on the local, but even on the national level.

It is our ambition, and I ask you today to share that ambition, to weather this apathy, to start disseminating information on the violation of the human rights in Iran, of which the European Students’ Union with the adoption of its Students’ Rights Charter considers students’ rights as a crucial aspect. Students’ rights to education are deprived because students engage in student representation or activism. Students’ access to education is banned because they exercised their right of free speech and their right of free assemblage. Students can no longer be students because they speak out.

The 7th of December is National Student Day in Iran, when students are expected to demonstrate for their fundamental rights, and when, regrettably, they may face severe repression.

The European Students’ Union and with this 11 million students ask the responsible authorities from as well UNESCO as OECD as the European Commission to react against the continuing deprivation of students’ rights and democratic youth movement in Iran. It is easy to be silent. It is necessary to speak out loud this time.

Those students in Iran are still hopeful and they keep on going, with or without our support. But let us not be responsible for the prolongation of their fight. Think for yourself if you have done enough, if you have done whatever you were able to do… We have done the same and we have concluded that ESU can do more. Attending this day and delivering this message is a token of our concern, and a proof of our commitment to the Iranian cause.   It is not only this, but it has to be the start of more work from ESU’s side, more support letters and more media attention. Although we can’t dedicate any financial resources, we can dedicate human resources, time of student representatives to study the situation and inform our members in 39 different countries about it, convincing them to react and stand up as well. When democracy, fundamental rights of free speech and free assemblage or the students’ right to higher education are attacked, we are too silent.

Dear fellow students, we will speak up and we will not give up until we overcome.