متن سخنرانی آناهیتا حسینی در دانشگاه دلف، به مناسبت شانزده آذر



اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۲۰ آذر ۱٣٨٨ -  ۱۱ دسامبر ۲۰۰۹


اخبار روز: آناهیتا حسینی از دانشجویان سابق «آزادی - برابری»، و سردبیر نشریه ی دانشجویی «آرمان نو» می باشد. وی دانشجوی فوق لیسانس دانشگاه تهران می باشد. متن سخنرانی وی در مراسم شانزده آذر در دانشگاه دلف را در زیر می خوانید:


پنجاه و شش سال پیش در چنین روزی خون سه دانشجو در دانشگاه تهران به زمین ریخته شد دانشجویانی که به سفر نیکسون به تهران معترض بودند، و از آن روز به بعد روزدانشجو ۱۶ آدر سمبل مقاومت و مبارزه ی دانشجویان ایران با دیکتاتوری از هر نوع و هر شکل آن در دو رژیم بوده و این نبرد تا به امروز به صورت مستمر ادامه دارد، جنبش دانشجویی ایران همانند جنبشهای دانشجویی سایر کشورها همیشه از پیشروترین و مبارزترین جنبشهای جامعه بوده است و امروز نتیجه ی این مبارزات و تلاش ها را به صورت عینی در بستر جامعه مشاهده میکنیم.
جنبش دانشجویی در سی سال گذشته علی رغم تمامی فشارها و سرکوب ها به مبارزات خود ادامه داده است اما از شروع قرن حاضر بود که با رادیکالیزه شدن دوباره، این جنبش توانست رشد بسیاری پیدا کند. جنبش چپ دانشجویی در ایران ناامید از اصلاحات و بی اعتقاد به تغییر از بالا و از بیرون چنان قدرتمند و باعث احساس خطر حاکمان شد که در فاصله ی کمتر از یک ماه ۷۰ نفر از فعالین آن دستگیر و شکنجه شدند و تعداد بسیاری مورد تهدیدهای مداوم و فشارهای مضاعف دستگاهای اطالاعاتی قرار گرفتند. این سرکوب گسترده آن ضربه ی اساسی به بدنه ی رادیکال جنبش دانشجویی وارد کرد که پیامدهای آن هنوز گریبانگیر جنبش دانشجویی است. این جنبش هنگام شروع جنبش مردمی ایران تازه داشت دوباره از ضربه کمر راست میکرد از گذشته ی خود می آموخت تا قدرتمند تر به راه خود ادامه دهد و البته با افزایش خود آگاهی در سطح جنبش مردمی حتی از چند سال گدشته نیز قدرتمندتر ظاهر خواهد شد.

نکته ای که در مورد جنبش دانشجویی ایران در سالهای اخیر باید به ان توجه داشت اینست که هنگامی که از پیشگامی و رادیکال بودن جنبش دانشجویی صحبت میکنیم به این معنی نیست که جنبش دانشجویی جدا از جامعه یک سری خواست ها و اعتراضات رادیکال را مطرح می کرده و پیش میبرده در حالی که مردم عادی به زندگی روزمره ی خود ادامه میداده اند بدون اینکه با این اعتراضات و خواسته ها احساس همراهی و نزدیکی کنند. در طی این سالها دانشگاه به علت فضای خاصش و دانشجویان به علت اینکه هنوز درگیر زیست روزمره و مسائل مربوط به ان نشده اند توانستند صدای مردم باشند و مطالبات جامعه را مطرح و در راه آنها مبارزه کنند و در این راه از هیچ چیز حتی مرگ نهراسند. در چند ماه گذشته که شرایط جامعه به سویی پیش رفت که مردم هم فرصت حضور در خیابان ها را داشتند دیدیم که عملا فاصله ای بین دانشجویان و مردم وجود نداشت اما دانشجویان در این شرایط نیز جز موثرترین و فعال ترین نیروها بوده اند و در این مبارزات دختران دانشجو که بیش از ۶۵% از ستم مضاعف به ستوه آمده اند نقش قابل توجهی دارند .
در چند هفته ی گذشته تعداد بسیاری از دانشجویان بازداشت شده اند وتعداد بیشتری تحت فشار و مورد تهدید قرار دارند . وهمین نشانگر ترس دولت کودتا از توانایی جنبش دانشجویی برای سو دهی و تاثیر گذاری و همراهی جنبش مردمی بوده است.

جنبش دانشجویی ایران امروز در شرایط خاصی به سر میبرد در شرایطی استثنایی و تاریخی، این جنبش در حال حاضر همگام با جنبش عظیم مردمی ایران علیه یک حکومت سرکوبگر ایستادگی و میکند. در راه بنیادی ترین و انسانی ترین حقوق افراد جامعه مبارزه میکند و از خواسته های جنبش های دیگر مثل جنبش کارگری جنبش زنان و از خواسته های بر حق جنبش های قومی حمایت میکند. و در این راه نه به هیچ کدام از جناح های درون حاکمیت چشم امید دارد و نه به کمک دول غربی بلکه تنها به جنبش مردمی درون ایران و حمایتهای مردمی سایر کشورها اتکا دارد، تجربه های قرن گذشته به ما نشان داده است که سرنوشت مردمان در هرکجای دنیا به هم گره خورده است و سرنوشت حاکمان به همدیگر.

هنگامی که ما به تاریخ جنبش دانشجویی ایران بازمیگردیم میبینیم که موثرترین سازمان دانشجویی یعنی کنفدراسیون دانشجویان ایرانی خارج از کشور همواره با سازمانهای دانشجویی اروپا همکاریهای موثری داشته که تاثیر بسیار مثبتی نه تنها بر مبارزات دانشجوییان داخل ایران بلکه بر مبارزات عموم مردم بر علیه دیکتاتوری داشته است، چرا که عموم جنبش دانشجویی اروپا و آمریکا نیز همیشه رادیکال و معترض به وضع موجود (چه در کشورهای خود و چه در سایر کشورها بوده است).

آنچه امروزبر عهده ی ما فعالین دانشجویی در تبعید است متشکل شدن و ایجاد سازمانهای مستقل دانشجویی برای حمایت از مبارزات دانشجویان ومردم ایران است. تجربه ی مثبتی که ما در طی چند سال اخیر و سالهای فعالیت خود داخل ایران با بعضی از جریانات دانشجویی اروپا داشتیم به ما نشان داد که چشم انداز چنین همکاری هایی بسیار امید بخش است و اکثریت سازمانهای دانشجویی اروپا همانند نسلی که دهه های ۶۰ و ۷۰ را رقم زدند خواستار تغییرات بنیادین میباشند. و این افق بسیار روشنی را برای همبستگی جنبش دانشجویی ایران و کشورهای اروپایی نوید میدهد.
جنبش دانشجویی ایران همگام با جنبش مردمی ایران و سایر مبارزات رهایی بخش در سراسر جهان تا جایی به پیش خواهد رفت که ثابت کند برای وضع موجود آلترناتیوی هست و تاریخ هرگز به پایان نمیرسد.


اتحاد
مبارزه
پیروزی