ﻣﺮﮒ ﺧﻨﻴﺎﮔﺮ
میرزاآقا عسگری (مانی)
•
ﺑﺮﮒ ﻓﺘﺎﺩﻩ
ﺑﺮ روانهی ﻛﻬﻨﺴﺎﻝ ﺭﻓﺖ!
ﺍﻣﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﻧﻘﺶاش
ﺩﺭ یادمانِ ﭼﺸﻤﻪ ﻣﻰﭼﺮﺧﺪ.
...
اخبار روز:
www.iran-chabar.de
سهشنبه
۱ دی ۱٣٨٨ -
۲۲ دسامبر ۲۰۰۹
ﺑﺮﮒ ﻓﺘﺎﺩﻩ
ﺑﺮ روانهی ﻛﻬﻨﺴﺎﻝ ﺭﻓﺖ!
ﺍﻣﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﻧﻘﺶاش
ﺩﺭ یادمانِ ﭼﺸﻤﻪ ﻣﻰﭼﺮﺧﺪ.
ﺳﺘﺎﺭﻩﻯ ﺧﻤﻮﺷﻴﺪﻩ
ﺩﺭ ﻛﻬﻜﺸﺎﻥ ﭘﻴﺮ؛ ﭘﺮﺍﻛﻨﺪﻩ ﺷﺪ،
امّا ﻫﻨﻮﺯ پرتوهایش
ﺑﺮ ﮔﻮﻧﻪﻫﺎﻯ ﺳﺮﺩ ﺯﻣﻴﻦ ﻣﻰﺗﺎﺑﺪ.
ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻨﻰ
- سرودخوانِ ﺧﻤﻴﺪﻩ ﺑﺮﺁﻳﻨﻪ!
ﭘﺲ؛ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﺟﺎﻯ ﺳﻮﮔﺴﺮﻭﺩﻯ؟
ﻣﻦ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﺮﺩﻩﺳﺘﺎﻳﺎﻥ ﺑﻮﺩﻡ ﺩﺭ ﻳﺎﻓﺘﻢ:
ﺁﻥ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﻣﻰﺁﻣﻴﺰﺩ
- ﭼﻮﻧﺎﻥ نوری ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﻮﺍ -
ﺩﺭ ﺣﻠﻘﻪﻯ ﺯﻧﺪﮔﺎﻥ ﺍﺳﺖ.
ﭼﻮﻥ ﺗﻮ ﻛﻪ ﺍﺯ بهار درخت
ﻭ دشت کهکشان
خوشهئی ﺑﻪ ﻛﻒ ﺩﺍﺭﻯ.
ﺧﻤﻴﺎﺯﻩﻯ ﺧﺎﻙ ﺭﺍ ﺁﻛﻨﺪﻯ.
ﻧﻪ ﭼﻮﻥ آتشی ﻓﺮﻭﭘﻮﺷﻴﺪﻩ
ﻳﺎ ﺳﺘﺎﺭﻩﺋﻰ ﺧﻤﻮﺷﻴﺪﻩ،
ﺑﻞ ﻫﻤﭽﻮ ﺧﻮﺷﻪﻯ ﺭﺧﺸﺎﻧﻰ
ﻛﻪ دانههایِ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ
ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎن ﺗﺎﺭﻳﻚ ؛ ﻣﻰاندازﺪ.
ﮔﻴﺴﻮﻯ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻦ ﭘﻴﺮ
ﺑﺮ ﺷﺎﻧﻪﻫﺎﻳﺖ سپید ﻣﻰﺩﺭﺧﺸﻴﺪ
-ﺍﻓﺸﺎﻧﻪﻯ ﺳﭙﻴﺪﻩ ﺑﺮ ﺷﺎﻧﻪﻫﺎﻯ ﻛﻮﻩ-
ﻛﻮﻩ ﻧﻴﺰ اما ﻣﻰﻣﻴﺮﺩ
- آوازخوانِ ﺧﻔﺘﻪ!
ﻣﻦ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺷﻤﺎﺭ ﺯﻧﺪﻩﺳﺘﺎﻳﺎﻧﻢ
ﺯﻳﻦ ﭘﻴﺸﺘﺮ چه بسیار سوگ ﺴﺮﻭﺩﻡ
ﺑﺮﺍﻯ سرنوشتی ﻛﻪ ﺑﺮ ﻟﺒﺎﻥ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﭘﺮﭘﺮ ﺷﺪ
ﻭ کشتزاری ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﻣﺎﺭﻡ ﻭﺭﺯﺍﻫﺎ ﺩﺭﻫﻢ ﺷﻜﺴﺖ
ﺑﺮﺍﻯ دانهئی ﻛﻪ ﻧﺘﺎﺑﻴﺪ
شکوفهﺋﻰ ﻛﻪ ﻧﺸﻜﻮﻓﻴﺪ.
چه بسیار و بیهوده!
ﺷﻬﺮﻳﻮﺭ ۱۳۶۹
|