بیانیه ی جمعی
علیه زندان و شکنجه و اعدام اعتراض کنیم!
•
گروهی از نویسندگان، شاعران، و فعالین حقوق بشر ایرانی با انتشار بیانیه ی مشترکی نسبت به زندان و شکنجه و اعدام در ایران اعتراض کرده اند
...
اخبار روز:
www.iran-chabar.de
آدينه
۱۶ بهمن ۱٣٨٨ -
۵ فوريه ۲۰۱۰
اخبار روز: گروهی از نویسندگان، شاعران، و فعالین حقوق بشر ایرانی با انتشار بیانیه ی مشترکی نسبت به زندان و شکنجه و اعدام در ایران اعتراض کرده اند:
جنبش اعتراضی مردم ایران در طی هشت ماه مبارزه مسالمت‌آمیز برای دستیابی به آزادی و دموکراسی و عدالت اجتماعی به مرحله‌ای رسیده است که حکومت جمهوری اسلامی برای سرکوب آن آشکارا به برپائی چوبه‌های دار متوسل شده است.
برای مردم جهان که لحظه به لحظه این جنبش عظیم مردمی را از آغاز تا اکنون دنبال کرده‌اند اعدام محمد رضا علی‌زمانی و آرش رحمانی‌پور که مدت‌ها پیش از اعتراض‌های خیابانی، در بازداشت بسر می‌بردند، خبری تکان‌دهنده بود. با اعلام این خبر، از هر گوشه خاک ایران و بیرون از آن، صدای اعتراض برخاست که جانیان جمهوری اسلامی باز جوانانی را کشته‌اند.
آن همه تجاوز در زندان‌ها و قتل دختران و پسران در خیابان‌ها کم شان بود حالا اعدام را نیز به آن‌ها افزودهاند. آنان را کشتند تا مردم را بترسانند. مردمی را بترسانند که طی این هشت ماه، شجاعانه در دفاع از آزادی‌های سیاسی و اجتماعی، علیه ولی فقیه و حکومت دینی‌اش در خیابان‌های ایران فریاد می‌زدند. فریاد علیه حکومتی که صدای واقعی آن از گلوی جنتی، امام جمعه‌ای برمی‌خیزد که تشنه اعدام‌های بیشتر است. بر همگان آشکار است که آن‌ها برای نومید کردن مردم، این جوانان را کشته‌اند. زیرا ایستادگی مردم در تداوم مبارزه تا دستیابی به آزادی و دمکراسی آن‌ها را به وحشت انداخته است. ترور سازمان یافته استاد دانشگاه علی محمدی و بازداشت رضا خندان مهابادی و علیرضا ثقفی دبیران کانون نویسندگان ایران، زهره تنکابنی، مهین فهیمی و لیلی فرهادپور از جمعیت مادران صلح، مهرانه آتشی عکاس هنرمند و همسرش، و شماری از روزنامه‌نگاران و وبلاگ نویس‌ها و صدها و صدها بازداشتی دیگر در این روزها، ناشی از وحشت نظام از مردم بپا خاسته ایران است.
حاکمان نظام جمهوری اسلامی با اعدام و پیشینه‌سازی دروغین برای زمانی و رحمانی‌پور و دیگر بازداشت شد‌گان، در این خیال‌اند که مردم را از شرکت در تظاهرات خیابانی در بیست و دوم بهمن ماه بازدارند. اما اینان نظیر همه دیکتاتورها و مستبدان تاریخ باور نمی‌کنند که مردم به جان آمده، دیگر نه می‌ترسند و نه به خانه بازمی‌گردند. بیگمان مردمان، این قربانیان را با هر پیشینه‌ای که برای آن‌ها پرداخته‌اند، در شمار فرزندان‌شان به یاد خواهند سپرد، که در راه آزادی و دمکراسی ایران جان‌شان را فدا کرده‌اند.
ما نویسندگان، شاعران و روزنامه‌نگاران در تبعید، شکنجه و اعدام را با هر توجیه‌ی که صورت گیرد، محکوم می‌کنیم. و از حقوق همه زندانیان سیاسی با هر باور و اندیشه‌ای که دارند قاطعانه دفاع می‌کنیم. و صدا در صدای مردم آزادی‌خواه ایران و نهادهای ترقی‌خواه جهان، علیه این جنایات اعتراض می‌کنیم.
امضاکنندگان:
گیل آوایی، عسگر آهنین، مهدی استعدادی شاد، رضا اغنمی، نسرین الماسی، منیره برادران، روشنک بیگناه، کوشیار پارسی، فریدون تنکابنی، محمد جلالی (م. سحر)، علی اصغر حاج سیدجوادی، حسن حسام، محسن حسام، منصور خاکسار، نسیم خاکسار، اسماعیل خوئی، حسین دولت‌آبادی، محمد ربوبی، مهرانگیز رساپور، حسن زرهی، اکبر سردوزامی، اسد سیف، بهروز شیدا، جواد طالعی، بتول عزیزپور، فهیمه فرسایی، پرویز قلیچ‌خانی، زیبا کرباسی، رضا مرزبان، باقر مومنی، ناصر مهاجر، نجمه موسوی، مجید نفیسی، مسعود نقره‌کار، اعظم نوراله‌خانی، پرتو نوری علاء، محسن یلفانی.
|