• طبقه کارگر و کارکنان میلیونی جامعه همراه با توده میلیونی جوانان و دانشجویان با شروع دور جدید از مبارزه برای افزایش دستمزدها، نه تنها به تشکلهای مجمع عمومی و اراده و تصمیم خود در این مجامع باید متکی باشند، اما میتوانند در شکل وسیع و توده ای با فراخوان به اعتصاب و تظاهراتهای توده ای بر موج اعتصاب و نارضایتی های بیفزایند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۶ اسفند ۱٣٨٨ -  ۲۵ فوريه ۲۰۱۰

 روز چهارشنبه، اعتصاب عمومی کشور یونان را در ابعاد ٢میلیون نفری، مردم، کارگران و کارکنان این کشور را در آغوش گرفت. بر در بیشتر مراکز تولیدی و محلهای کار قفل زدند. کار و تولید را تعطیل کردند. اعتصاب ٢میلیون کارگر و کارکنان به اعتراض به بیکارسازی وسیع، کاهش دادن دستمزدها، بالا بردن مالیاتها و بالابردن سن بازنشستگی، بار دیگر جامعه را در مقابل دولت قرار داد. در دو هفته گذشته این دومین اعتصاب سراسری و قدرتمند بخش شاغلین در یونان است.
اوج ناآرامی های یونان در دسامبر ٢٠٠٩ شروع شد. با شروع این ماه اعتراضات توده های ناراضی بویژه جوانان و دانشجویان به مدت هشت روز شهر آتن، پایتخت این کشور را با رو در روئی دولت و پلیس و نیروهای انتظامی در خود گرفت. ابعاد این اعتراضات بحدی بود که مدیا و رسانه های عمومی در سراسر دنیا به آن پرداختند و افکار عمومی را تحت تاثیر قرار دادند و بار دیگر بعد از ناآرامی های جوانان و توده های زحمتکش و فقیر فرانسه ابعاد این اعتراضات در آتن، جامعه اروپا و دنیا را تحت تاثیر قرار داد.
در ١٣ دسامبر٢٠٠٩ جوانان آتن به محل و دفتر محل کار پلیسی که تیراندازی او باعث کشته شدن نوجوان پانزده ساله شده بود حمله و با پرتاب کوکتل مولوتف و سنگ پرتاب کردن به این محل بر ابعاد این نارضایتها افزودند. بعد از این اعتراضات بود که جوانان و مردم ناراضی توجه خود را به نواحی تجاری نزدیک کردند. خودروها را واژگون و سه بانک را سوزاندند. مردم و افکار عمومی در آتن این نارضایتیها را بیش از آن که واکنش به کشته شدن نوجوان ١٥ ساله بدانند، قیام علیه شرایط اقتصادی نام گزاری کردند. در چند سال گذشته جامعه یونان در غلیان اعتراضات کارگران، کارکنان، جوانان و دانشجویان بوده است. در اکتبر ٢٠٠٩ حزب حاکم "دموکراسی جدید" در یک انتخابات زودرس در مقابل حزب سوسیالیست به رهبری «جورج پاپاندرو» شکست خورد. حزب "دمکراسی جدید" که چیزی جز فساد اداری، بیکاری را با دوره کمتر از دو ساله در قدرت ایجاد نکرده بود، با انتخابات زودرس جای خود را به حزب سوسیالیست داد. اکنون این حزب که با وعده های احیای اقتصادی یونان بقدرت رسیده بوبد، با کاهش دستمزدها، بالابردن میزان مالیاتها و بالا بردن سن بازنشستگی، افزایش بهای بنزین و سیاست صرفه جویی اقتصادی بر میزان بیکاری و فقر، افزوده، و با روانه کردن میلیونها نفر از شاغلین به منازل بدون پرداخت مزایا و تامین معیشت، در مقابل موج میلیونی اعتراض و اعتصابات قرار گرفته است.

در ایران، ما در حالی به روزهای پایانی سال ٨٨ نزدیک میشویم که بیکارسازیهای گسترده در مراکز تولیدی و کار رو به افزایش است. دولت و کارفرماهای بورژوا در حالی به بیکارسازیهای وسیع روی آورده اند، که جامعه ایران دستخوش حملات وسیع سیاسی و سرکوب است. سیاست سرکوب و حکومت نظامی توسط سپاه پاسداران و دولت مایه دلگرمی و قوت قلب کارفرما و سرمایه داران شده است. چنانکه در اینروزها بر حملات خود علیه طبقه کارگر و مزدبگیران جامعه افزوده اند. دسته دسته در مراکز کار و تولیدی از جمله در صنایع ماشین سازی و پروژه های ساختمانی بر میزان اخراج و بیکارسازی ها افزوده اند. با موج بیکارسازی ها، امسال مشکلات طبقه کارگر به مراتب وسیع تر و عمیق تر از گذشته، از جمله مساله افزایش دستمزدها، و عدم پرداخت حقوق و مزایای پرداخت نشده، بر صحنه سیاسی و اجتماعی جامعه سنگینی میکند. طبقه کارگر و مزدبگیران و شاغلان در ابعاد میلیونی در معرض تحمیل زندگی به مراتب سخت تر و فلاکت بیشتری قرار دارند.

کارگران در "انتظار" تعیین حداقل دستمزد در سال ١٣٩٩هستند. شواری عالی کار در اسفند ماه سال گذشته حداقل دستمزد کارگران را ٢٦٣هزار تومان تعیین کرد. و امسال میزان ١٠٠درصدی افزایش دستمزدها ٥٢٠هزار تومان را مطرح کرده است. در حالیکه خط فقر مطلق طبق آمار رسمی دولت و کارشناسان آکادمیکی در تهران ٨٥٠هزار تومان تعریف شده بود. تعیین دستمزد ٢٦٣هزار تومانی در سال گذشته با اعتراضات بخش های مهمی از تشکل و سندیکاهای کارگری از جمله سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، کارگران کشت و صنعت نیشکر هفت تپه، اتحادیه آزاد کارگران ایران و انجمن صنفی کارگران برق و فلز کرمانشاه روبرو شد. امضای تومار و ارسال این اعتراضات بخشی از اعتراض سازمانیافته بود. با این وجود طبقه کارگر و کارکنان جامعه موفق به بکرسی نشاندن مطالبات پایه ای تر و تعیین دستمزد بر اساس تامین زندگی و معیشت کارگران که بر اراده و تصمیم جمعی کارگران در مراکز تولیدی و صنعتی و کار متکی بوده باشد، نشدند. بیش از ٧٠درصد از خانواده های کارگر بصورت مستاجر با پرداخت کرایه خانه های گزاف زندگی میکنند. دستمزدهای سال ٨٨ حتی کفاف پرداخت اجاره خانه ها را نمیکند. این در حالی است که بر میزان افزایش قیمتها، از جمله مواد خوراکی و تامین سبد زندگی روزانه از اقلام نان، گوشت، تخم مرغ، سبزیجات و امکانات تامین خوراکی افزوده شده است. نرخ تورم و گرانی سر به فلک کشیده، قدرت خرید و تامین مایحتاج زندگی روز مره کار شاق و سختی است. و از سفره رنگین خبری نیست. چند میلیون از کودکان و نوجوانان بر اثر افزایش فشار اقتصادی و فقر مجبور به ترک تحصیل شده و روانه بازار کار شده اند.

اگر در کشور یونان اعتصابات میلیونی در دو سال گذشته منجر به کناره گیری دولت و روی کار آوردن حزب سوسیالیست با وعده شکوفایی اقتصادی منجر شد. و دولت وعده شکوفایی "اقتصادی" با بیکارسازیهای وسیع، و پایین نگه داشتن دستمزدها و بالابردن مالیاتها و سن بازنشستگی به مصاف شاغلان و طبقه کارگر و مردم رفته است. در ایران اوضاع اقتصادی، خط فقر و فلاکت، بیکارسازی و فساد اداری و مالی به مراتب خشن تر و عمیق تر از یونان است. اگر در یونان التهاب فضای سیاسی از چند سال گذشته به موج نارضایتی ها افزوده است، جوانان و دانشجویان با تظاهراتهای خشن و تعرضی در مقابل دولت و پلیس قرار میگیرند، دولت را وادار به عقب نشینی میکنند، شاغلین و طبقه کارکن جامعه اقتصاد دولت و سرمایه داران را فلج میکنند، افکار عمومی در سطح دنیا و اروپا را متوجه وخیم بودن جامعه یونان کرده اند. اما در ایران امروز ما شاهد موج اعتراضات جوانان، دانشجویان و مردمی در ابعاد میلیونی هستیم که این اعتراضات بر کل هیئت حاکمه و دستگاه مخوف و نظامی حاکم دولت و نظام سیاسی و مذهبی سنگینی میکند، ابراز وجود طبقه کارگر، جوانان و دانشجویان برای به زیر کشیدن دولت و نظام سیاسی و اسلامی جمهوری اسلامی به مراتب از جامعه یونان مهیاتر و مساعدتر است.

در روزهای پایانی سال ٨٨، باردیگر طبقه کارگر و مزدبگیران جامعه در مقابل مصاف مهم و طبقاتی قرار گرفته اند. طبقه کارگر و کارکنان میلیونی جامعه همراه با توده میلیونی جوانان و دانشجویان با شروع دور جدید از مبارزه برای افزایش دستمزدها، نه تنها به تشکلهای مجمع عمومی و اراده و تصمیم خود در این مجامع باید متکی باشند، اما میتوانند در شکل وسیع و توده ای با فراخوان به اعتصاب و تظاهراتهای توده ای بر موج اعتصاب و نارضایتی های بیفزایند. درسهای اعتصابات کارکنان و طبقه کارگر در یونان، برای سازماندهی قیام علیه شرایط اقتصادی به اندازه کافی مفید و آموزنده هستند.

٢٤ فوریه ٢٠١٠کلن(آلمان)