• مطابق تحقیقات جدید هفتاد تا نود درصد کسانی که با دستمزد های ناچیز بدون امنیت های اجتماعی در سطح جهان بکار مشغولند، زنان می باشند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۱۷ اسفند ۱٣٨٨ -  ٨ مارس ۲۰۱۰

در رسانه هائی چون "دی ولت" و "فینانشیال تایمز" آلمان و یا "فرانکفورتر آلگماینه" جهانی سازی سرمایه داری مرتبا بعنوان موتور رفاه و آسایش برای بشریت مورد تحسین قرار می گیرد. آنها برای اثبات این ادعا به بالا رفتن محصولات ناخالص داخلی اشاره می نمایند و مسلما در این میان زنان بعنوان برندگان جهانی سازی معرفی می شوند. به واقع هم مراکز تولیدی کنسرن های چند ملیتی در مناطق آزاد تجاری کشورهای در حال توسعه برای زنان امکان کار و برخی از امکانات برای خروج از مناسبات خانگی مردسالاری را مهیا نموده اند. اینکه مزد دریافتی برای این گونه مشاغل در شرایط بسیار بد کاری و فارغ از هرگونه امنیت اجتماعی آنچنان غیرانسانی و ناچیز است، به هیچ وجه در این رسانه ها قید نمی شود.

نگاهی کوتاه به شرایط زندگی "زنان در سایه جهانی سازی" در تحقیق انستیتوی زیگبورگر زودویند و کلیسای پروتستان لوتر بایرن آلمان درج گردیده است که بنام "اقتصاد غیررسمی و منطقه آزاد صادرات" منتشر شده است.

اینگبرگ ویک محقق این کار تحقیقی آمارهای "سازمان همکاری های مشترک و توسعه" و "سازمان بین المللی کار" را مورد تحقیق قرار داده است و تصویری روشن از وضعیت دستمزدی و شرایط کاری زنان کارگر این مناطق را به ما ارائه می دهد. برای مثال ماریا توررو آوالوس از پرو که در خانه دوزندگی لباس های با سنگ و مروارید را انجام می دهد برای هر لباسی که کاملا به پایان می رساند این زن ۴٨ ساله چیزی میان ۵ سنت تا یک یورو در یافت می نماید و بدینوسیله تنها بخشی ناچیز از حداقل دستمزد دولتی ۱۲۰ دلار در ماه را به دست می آورد.

اگر ماریا مریض بشود هیچ درآمدی نخواهد داشت. حتی او نمی داند برای چه کسی کار می کند. واسطه ای که ماریا از وی لوازم دوزندگی را می گیرد از سوی کارگاهی بزرگ است که این کارگاه هم با کارگاه بزرگتر دیگری در رابطه است. خانم ویک می خواهد این مسئله را نشان دهد که زنان در کشورهای در حال توسعه به این علت به این گونه مشاغل طاقت فرسا و کم مزد تن می دهند، چون مادرانی که غالبا سرپرست خانوار هستند و کودکان خویش را به تنهائی بزرگ و تغذیه می کنند مجبور هستند به هر شرایط طاقت فرسائی تن در دهند.

تعداد مناسبات کاری بدون امنیت های اجتماعی در سال های اخیر بصورت غم انگیزی افزایش یافته است. طبق آمار سازمان جهانی کار درست دو سوم تمامی کارگران سال گذشته در سرتاسر جهان در اقتصاد غیررسمی کشورهای در حال توسعه و کشورهای توسعه یافته به کار مشغول بوده اند. در جنوب جهان زنان به عنوان فروشنده در خیابان، در کارگاه های کوچک و در خانه کار می کنند ـ در شمال جهان آن ها به کارهای کم مزد، نیمه وقت کار، روزمزدی، قراردادی و فصلی در شرکت های کوچک و بزرگ مشغولند. در سراسر جهان دو سوم این کارگران فقیرند.

٣۵۰۰ منطقه آزاد تجاری در ابعادی گسترده، کار بدون امنیت اجتماعی را ارائه می کنند. آن ها هر روز بیشتر از پیش انسانهائی را که در اثر پیامد انهدام ساختارهای محلی بیکار شده اند به چنین کارهائی جذب می کنند، این مناطق در ۱٣۰ کشور متمرکزند و در حدود ۶۶ میلیون نفر کارگر دارند که ۷۰ تا ۹۰% آن کارگران زن هستند. زنانی که تمامی حقوق کار از آنها گرفته شده است.
جالب اینجاست که چه برای کارگران زن و چه برای کشورهائی که شرکت های بین المللی در مناطق آزاد آن به تجارت می پردازند رفاهی وجود ندارد. تقریبا در ۱٣۰ کشوری که مناطق آزاد تجاری برقرارند به هیچ وجه رشد اقتصادی پدید نیامده است. منفعت بزرگ را تنها شرکت های غربی داشته اند و میلیاردها دلار از کشورهای در حال توسعه به کشورهای صنعتی واریز گشته است.

در کنار ۶۶ میلیون کارگری که در کارخانه های مناطق آزاد بکار می پردازند طبق آمار سازمان جهانی کار بین ۱۵۰ تا ٣۰۰ میلیون انسان دیگر؛ کار را در خانه های خود انجام می دهند و تولیدات را به واسطه ها تحویل می دهند. این کارگران به واقع کارگرانی هستند که "در سایه جهانی سازی" قرار گرفته اند. تک و تنها و بدون هرگونه نماینده اتحادیه ای که از حقوق آنها دفاع کند.