عنوان : زردیِ من از تو ، سرخیِ توازمن
دلگرم از آتشی که برایِ سوزاندنِ ریشه هایِ جهل و خودکامگی و ستم برافروخته ایم ؛ این فراست وصبر و دوراندیشی راخواهیم داشت که دودش تنها چشمهایِ فراخِ دشمنِ خلق را کورنماید۰
"جوانان، صبور باشید!"
اگر چه شکّی به این نیست که آفتابِ حقّانیّت وآزادی ،از پشت ابرهایِ دروغ و ریا وظلمت پرستی ، بیرون خواهد آمد وسیاهیِ ظلم و استبدادرا در هم خواهد شکست و نیز شکّی نیست که این امر بدونِ تلاش وفدا کاریِ مردم وآزادیخواهان صورت نخواهد پذیرفت ، امّا کمی صبر! چرا که احساسات و اقداماتِ عجولانه و بدونِ محاسبه‍ی کافی ، شاید چنان ضربه ای به روندِ کارها بزند که مشکلاتی بیشتررا به پیش آورد و باعثِ تضعیف انرژی و اطلافِ وقت گردد و خساراتی جبران ناپذیر به دنبال داشته باشد . قدرتِ مهیبی که دیکتاتوریِ دینی از آن بهرمندست ، اعتقاداتِ کورکورانه‍ی مردمیست و باور هایِ توجیهاتِ جنایات و آزادی کشی ها، توسّط آمرین و خدمتگزارانشانست. ولی با گذرِ زمان و آشکار شدنِ بیشترِ رذالت ، وقاحت و قصاوتِ این جنایتکارانِ بر سر ِقدرت ، صدایِ ایرج را (دراین مورد بخصوص) بیش از پیش ، گوشهایِ شنوا ست، که: درایران تا بود ملّا و مفتی به روزی بدتر ازاین هم بیفتی . امّا سخنان یکی از ملّایانِ صادق (نقشِ مذهبیّون مردمدوست در این مبارزه ، بسیارحیاتیست) را فقط چند ماه بعداز پیروزیِ انقلابِ۵۷ ، به یاد می آورم که می گفت: "اینگونه که کارها پیش میروند روزی فرا خواهد رسید که مردم، ملّا ها را از عمّا مه هایشان آویزان خواهند کرد ولی منِ پیرمردِ ضعیف را لطفاً برحذر دارید !"
خلا صه ، جوانانِ عزیز ، این چهارشنبه سوری هم خواهد گذشت ولی دودِ آن چشم هایِ رژیمِ آخوندی را کورترخواهد ساخت وبیشتر اسیروحشتِ فرارسیدنِ روزی که باطغیانِ خشم و قیامِ میلیونی مردمی ،ازهم خواهد گسست .
حافظ آراسته کن بزم و بگو واعظ را که ببین مجلسم و ترکِ سرِ منبر کن ۰
۲۲۷۴٣ - تاریخ انتشار : ۲٣ اسفند ۱٣٨٨