عنوان : ناسیونالیزم ایرانی
دوست ارجمند،

بشما بخاطر طرح موفقیت آمیز مسأله تبریک میگویم.
بخصوص که با تکیه درست و بجا بر نظرات محقق مبارز ، معتبر و صاحب نامی چون بندیکت اندرسون تمایز بارز و با اهمیت، دینامیزم و ویژه گیهای رشد جامعه بسوی دمکراسی، توسعه و پیشرفت را در امپراتوریهای کلاسیک با امپراتوریهای از قافله پیشرفت اجتماعی جامانده ای چون روسیه، ترکیه و ایران را بخوبی به تصویر میکشد.
از آنجا که آندرسون تحولات رشد جامعه و حرکت ان بسوی دمکراسی، توسعه و قابلیت رقابت را در اندونزی کاملا از نزدیک مشاهده نموده و خود در آن نقش بسزایی ایفا نمود. و از آنجا که در این کشور امکان گذار از سیستمی دیکتاتوری بسوی جامعه ای نسبتا دمکرات و قابل رقابت بطور نسبتا موفقی به نمایش گذاشته شد، اشاره به این تجربیات و تجربیات مشابه را در بخش های آینده و وعده داده شده را در صورت امکان بسیار مفید دانسته و پیشنهاد میکنم.
اندرسون اثرات منفی تکیه بر زبان واحد را در پروسه تکوین ناسیونالیزم در کشورهای بلحاظ ترکیب ملی متکثر را بنقد میکشد و به اراده گرایی "دور زدن مسیر"در این پروسه در امپراتوریهای عقب مانده از قافله جهانی به دیده انتقادی مینگرد.
امیدوارم که این شروع موفق در میان نخبگان ایرانی انعکاس لازم را بیابد.

جهانبخش
۲٣۱۷۴ - تاریخ انتشار : ٨ فروردين ۱٣٨۹