پس از ۸ ماه اعتصاب
همبستگی بین المللی کارگران علیه نژاد پرستی و بی حقوقی


سعید ولدبیگی


• کارگران سادبری با حمایت همه جانبه از اتحادیه خود به همه کارگران، فعالین کارگری، اتحادیه ها و کارگران دیگر این کمپانی در سراسر دنیا پیام دادند که با سفر به این شهر کوچک کارگری در راهپیمائی اعتراضی کارگران علیه کمپانی “واله ی” و سیاست های ضد کارگری این کمپانی شرکت کنند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۵ فروردين ۱٣٨۹ -  ۲۵ مارس ۲۰۱۰


بیش از ٨ ماه است که کارگران معدن و فلز کار “سادبری” در اعتصاب سراسری به سر میبرند. علت اعتصاب از این قرار است که کارگران معدن نیکل سادبری هر سال از مازاد سود و فروش معادن مبلغی را دریافت میکنند که این مبلغ در چند سال اخیر به بهانه بحران جهانی اقتصادی موقتا قطع شد و به کارگران وعده داده شد که این مبلغ پس از رفع بحران و در شرایط تسلط اقتصادی به کارگران پرداخت خواهد شد. اما از سال گذشته مشخص شد که کمپانی”واله ی” که یکی از کمپانیهای عظیم استخراج معادین میباشد قصد دارد سهم کارگران از مازاد فروش را برای همیشه قطع و به بهانه بحران اقتصادی یکی از حقوق پایه ای کارگران و مردم سادبری را نه تنها نادیده بگیرد بلکه با قطع برخی مزایا و پرداختیهای دیگر و همچنین اخراج بی دلیل و فله ای هجمه ای عظیم به زندگی و وضعیت اقتصادی هزاران کارگر این منطقه وارد کند. این در حالیست که کمپانی “واله ی”تا اسفند ماه سال گذشته بیش از ۲۲ بیلیون دلار سرمایه نقد(غیر از املاک و ماشین آلات و …) در اختیار داشته که در دو سال گذشته و با قطع مزایا و حق مازاد کارگران دو برابر سالهای گذشته درآمد و سود کسب کرده است.
کمپانی طبق قرار دادهای تضمین سرمایه گذاری (که اساسا بر مبنای منافع سرمایه گذاران و کارفرما تنظیم شده است) اختیار دارد مزایای کارگران را در شرایط بحرانی و برای مدت زمان کوتاهی تا برگشت به چرخه معمولی قطع کند اما رفتار کمپانی “واله ی” در چند سال گذشته و با بهانه بحران جهانی اقتصادی خلاف همین قرار نیم بندی است که باز هم دست سرمایه داری را برای استثمار کارگران باز گذاشته است. کمپانی “واله ی” دومین کمپانی عظیم در کانادا و جهان در زمینه استخراج معادن است، این کمپانی خصوصی برزیلی اساس کارش را بر گرده کارگران ارزان و بیکار فراوان در برزیل بنا نهاده است و با استفاده از ارتش بیکاران و طبقه ضعیف اقتصادی برزیل توانسته است در بسیاری از کشورهای دنیا به عنوان یکی از ابرقدرت های اقتصادی علیه کارگران قانون های خودسرانه وضع کند. این کمپانی درقوانین خودش کارگران را اخراج نمیکند بلکه زندگی کارگران را “نابود” میکند به شکلی که کارگر اخراجی هیچگاه به کار بر نخواهد گشت و هر کارگری میتواند بدون دلیل از کار اخراج شود بدون اینکه دلیلی به او گفته شود یا اینکه حقی قانونی برای وی در نظر گرفته شود. کارگران حق نمایندگی توسط اتحادیه ها و نهادهای کارگری در محل کارشان را ندارند؛ کارگران حق شکایت و جمع آوری امضا و حمایت برای حقوق خودشان را ندارند؛ حتی حق ندارند نماینده ای از بین کارگران برای دفاع از مطالباتشان داشته باشند؛ اکثریت عظیم کارگران این کمپانی قراردادی هستند و هیچگاه به صورت دائمی به کار گرفته نمیشوند. کارگران از بیمه کامل درمانی و حتی بیمه محل کار برخوردار نیستند و در بدترین شرایط بهداشتی و امنیتی در قعر معدن ها مشغول به کار هستند و تقریبا هیچ تعهدی برای بیکاری، مرگ، سلامتی و پرداخت حقوق پایه ای کارگران وجود ندارد.
ابر کمپانی خصوصی “واله ی” در مورد بحران اقتصادی میگوید: این یک دایره بحرانیست که همه جوانب را در بر گرفته است اما بهبود وضعیت کارگران بخش معدن و فلز به مراتب سریعتر اتفاق خواهد افتاد و نشانه ها امید بخش است؛ وعده هائی که با عمل غیرانسانی و استثمار آشکار این کمپانی کاملا در تضاد است.

اما حماسه کارگران معدن “ساد بری” نوار رفتارهای خود سرانه برای حاکمیت برده داری محض در معدن ها را جائی قطع کرد تا در همبستگی عظیمی یکی از بزرگترین و قوی ترین مبارزات کارگری در آمریکای شمالی را رقم بزند. این اتفاق زمانی رخ داد که تقریبا ٨ ماه قبل کارگران در بیانه ای رو به جامعه و خانواده هایشان چنین اعلام کردند:

کارگران کمپانی “واله ی” همه چیز را تمام شده می دانند و اعتصاب سراسری کارگران را اعلام می کنند
ما میدانیم که این اعتصاب به چه اندازه برای جامعه کارگری و خانواده هایشان سخت خواهد بود، به همین اندازه میدانیم با پذیرش قوانین و خواسته های کمپانی در دراز مدت، وضعیت برای کارگران و اعضای ما به چه اندازه دشوار و نابرابر خواهد شد. وضعیت کنونی بسیار متفاوت با جدل های پیشین با کمپانی هاست. کارفرمای جدید که یک شرکت عظیم خصوصی برزیلی است قصد دارد به بهانه بحران اقتصادی، مزایا و حقوق پایه ای ما را از ثروت ها و منابع مدنی قطع کند، پدیده ای که تا به حال خون در رگ همین شهر کوچک کارگری ما بوده است و تا حدودی امکان ایجاد زندگی متوسطی برای ما فراهم آورده است و این در حالیست که کمپانی دو برابر سالهای پیش در آمد داشته است همانطور که کمپانی های قبلی سود برده بودند. ما می دانیم که وضعیت اقتصادی مناسب نیست و این را در پروسه گفت و گو برای پیش برد اوضاع پیش خواهیم برد، هرچند که کمپانی “واله ی” چنین قصدی ندارد و با اینکه بیش از ۲۲ بیلیون سرمایه نقد (غیر از ماشین آلات و غیره) در اختیار دارد برای حقوق کارگران هیچگونه احترامی قائل نیست.
تمرکز کمپانی روی حذف مازاد درآمدها است و قصد دارد از پرداخت حتی “یک سنت” هم به خانواده کارگران خودداری کند.
ما پایبند به قرارمان بر اساس پیمان بین اتحادیه و کمپانی بوده ایم که چنانچه وضعیت اقتصادی بحرانی شد، برای کمک به ادامه کاری کمپانی این هزینه ها را تا اطلاع ثانوی دریافت نکنیم اما واقعیتها خلاف این قرار را ثابت میکند و کمپانی یکطرفه به سمت لغو این پیمان رفته است. سیر صعودی ۱۲۰% درآمدهای این کمپانی نشان از این دارد که بحران اقتصادی تنها یک دروغ بزرگ برای قطع منافع کارکران است. سوال این نیست که کمپانی “واله ی” میتواند از این بحران نجات پیدا کند یا خیر چرا که در آمدهای آنها پاسخ این سوال را داده است. سوال اصلی این است که پس ازاین بحران سرنوشت خانواده ها و کارگران متوسط جامعه چه خواهد شد؟
ما اعتقاد داریم هر کسی که در جامعه کار و یا زندگی میکند حق دارد از سلامت نسبی برخوردار باشد و از حقوق پایه ایش بهره مند گردد.
به همبستگی شما نیاز مندیم
اتحادیه کارگران فلز کانادا-مناطق ۶۵۰۰-۶۲۰۰-۶۴٨۰

حمایت بی نظیر کارگران، خانواده ها و ساکنین شهر “سادبری” از کارگران معدن فارغ از رنگ و اعتقاد و ملیت کارگران موجب شده است که چنین کمپانی عظیمی در مقابل خواسته های کارگران زانو بزند و برای ادامه کار تهدید کند که قصد دارد ۱۵۰۰ کارگر از شهرهای دیگر برای شکستن اعتصاب وارد شهر کوچک سادبری کند. همچنین در نامه ای بر روی یکی از وبسایتهای کمپانی؛ رهبری اتحادیه کارگران را به اطلاع رسانی غلط، نژاد پرستی، بی صبری، تعصب و بیگانه ترسی متهم کردند. این نامه کمپانی در ادامه سیاست های خودسرانه و ضدکارگری در کشورهائی مثل برزیل، اندونزی، استرالیا و... و با قصد ایجاد تفرقه بین کارگران برای جلوگیری از انتشار اعتصاب به معادن و کارگاه های دیگر نوشته شده بود که با عکس العمل شدید کارگران این کمپانی در سراسر دنیا رو به رو شد.
کارگران سادبری با حمایت همه جانبه از اتحادیه خود به همه کارگران، فعالین کارگری، اتحادیه ها و کارگران دیگر این کمپانی در سراسر دنیا پیام دادند که با سفر به این شهر کوچک کارگری در راهپیمائی اعتراضی کارگران علیه کمپانی “واله ی” و سیاست های ضد کارگری این کمپانی شرکت کنند. این کارگران از همه امکانات خود به صورت شخصی و جمعی برای دعوت کارگران و کسانی که دغدغه مسائل کارگری دارند دعوت کردند تا برای همراهی و همبستگی با ٨ ماه اعتراض و اعتصاب جانانه شان به آنها بپیوندند.
ما هم به همراه تعدادی از فعالین کارگری ایران در سفر همبستگی با کارگران به “سادبری” رفتیم و در فضائی سراسر صمیمی و غرورآفرین با کارگران این شهر همصدا شدیم. اشک در چشم هایمان حلقه زد وقتی دستان زحمت کش کارگران را می فشردیم و وقتی بی دریغ و خالصانه یکدیگر را در آغوش می کشیدیم. شهر سراسر در اختیار و تحت تاثیر حرکت عظیم کارگران قرار داشت. از کودک و پیر و جوان، از زنان کار خانگی تا مغازه داران؛ از کارمندها تا دانش آموزان همه و همه به خیابان ها ریختند و هر کسی به شکلی در برپائی این روز کوشیدند. به رسم همبستگی کارگری لباس های کارگران معدن سادبری را پوشیدیم و هریک پرچمدار اعتراض متحد این کارگران شدیم. مسیر راهپیمائی را از سالن عمومی کارگران شروع کردیم و با شعارهائی همچون “اتحادیه، قدرت قدرت” و “یک روز بیشتر، یک روز قویتر” به سمت بزرگراه ۴۰۱ (خیابان مرکزی شهر) به راه افتادیم. در طول مسیر کارگران با تمام وجود فریاد میزدند و فارغ از هر تعصب و تفرقه ای پرچم ها؛ پلاکاردها و بنرها را حمل می کردند. مسیر نهائی راهپیمائی به سالن اجتماعات شهر ختم میشد. جمعیت خروشان در سالن اجتماعات شهر با فریادها و شعارهای بی نظیر خود رنگ و بوئی غرورآفرین و به غایت انسان محور را به نمایش گذاشت.
این تجمع که به درخواست اتحادیه و با حمایت مطلق کارگران برگزار میشد در واقع علیه سیاست ها، ادعاها و افتراهائی بود که کمپانی با نام نژاد پرستی، بیگانه ترسی و …به اتحادیه و کارگران زده بود. کمپانی سعی کرده بود با تبلیغات وسیع نشان دهد که کارگران از حضور کمپانی برزیلی در کانادا شکایت دارند و چنانچه کمپانی کانادائی زمام امور را در دست بگیرد با شرایط مشابه حاضر به ادامه کار هستند. این تفرقه افکنی که ریشه در ماهیت تاریخی سرمایه داری برای شکستن اتحاد و همبستگی کارگران دارد با حضور ۵۲ نهاد کارگری از ۲٣ کشور دنیا و حضور بیش از ۵ هزار نفر در راهپیمائی جوابی دندان شکن گرفت تا برگ زرینی باشد در همبستگی طبقاتی فرامرزی کارگران علیه برده داری مدرن.

در میان سخنرانی های کارگرانی که از برزیل، اندونزی، استرالیا، چین و… به سادبری آمده بودند متوجه شدم که یکی از معادن برزیل در همبستگی با کارگران در کانادا به اعتصاب کشیده شده است و همچنین اعتراضات وسیع و مشابهی در حمایت از کارگران معدن سادبری و همچنین برای کسب حقوق پایه ای در کشورهای دیگر علیه این کمپانی در جریان است. در این بین پیام های همبستگی خودمان با کارگران را میان جمعیت پخش کردیم و با بسیاری از کارگران گپ زدیم، همچنین کمک های مالی که برای حمایت از این کارگران از طرف فعالین کارگری در تورنتو جمع شده بود را به نماینده مالی کارگران دادیم. روی صحنه پیام ها یکی پس از دیگری از جانب نمایندگان کارگری کشورهای مختلف خوانده شد؛ حتی نماینده بومی های کانادا (سرخپوست ها) که در چند ماه گذشته در اعتراض به سیاست های تبعیض آمیز دولت کانادا مبارزات خیابانی وسیعی علیه کمپانیهای برگزار کننده المپیک زمستانی به راه انداخته بودند در میان کارگران حاضر شد و با شور و حرارتی بی نظیر علیه نژاد پرستی سخنرانی کرد و اعلام کرد که همه ما خواهر و برادر هستیم، همه ما کارگر و برابر هستیم؛ این کمپانیست که برای منافع خودش قصد دارد بین ما اختلاف بیاندازد و ما باید با اتحاد و یکدستگی این سیاست ضدانسانی را عقب برانیم. حتی نمیانده کارگران برزیل در جمع کارگران بیانیه حمایتی خود را در حمایت از کارگران و علیه تفرقه افکنی و ترویج نژاد پرستی کمپانیها اعلام کرد، صحنه هائی که در عین ساده گوئی و فارغ از دغل بازیهای گفتاری نشان از بیداری وجدان ناخودآگاه کارگران برای همزیستی برابر و آزاد داشت.

در پایان سخنرانی ها “لیو جرارد” رهبر اتحادیه کارگران سادبری در حالی که با همه نمایندگان کارگری از کشورهای مختلف دستانشان را زنجیر و بالا برده بودند گفت: همه اینها خواهران و برادران ما هستند. ما جنبشی جهانی هستیم؛ اتحادیه ای بدون مرز و مبتنی بر منافع طبقاتی کارگران. ما اختلافی بین خودمان نداریم، ما خواهران و برادرانمان را بدون نژاد و رنگ و زبان برابر و آزاد میدانیم و این مدیریت کمپانی ها و سرمایه داری جهانیست که با ما تفاوت دارد، کسانی که سعی دارند این اختلافات را ایجاد و بین کارگران تفرقه بیاندازند.
جرارد با پوچ و بی پایه خواندن این ادعاها و با اقتدار فریاد زد: “تیتو” (مدیریت کمپانی) فردا به سادبری بیا، کارگران آماده مذاکره جدال با تو هستند. فردا به سادبری بیا و با کارگران بجنگ و یا دهان گشادت را ببند.
در میان این سخنرانی ها، کارگرانی که در قالب گروه موسیقی فعالیت میکردند به اجرای برنامه پرداختند که در میان آنها فری استیل “رپ” یکی از کارگران معدن فوق العاده دیدنی و شنیدنی بود؛ موزیکی که زبان گویای کارگران علیه وضعیت موجود بود.
و البته رفیقی که از ایران مهمان ما بود و قرار بود چند روز بعد به ایران بازگردد مدام اطراف را میپائید که مبادا پلیس و ماموران لباس شخصی؛ نیروهای سرکوب کارخانه و حراستی های سایت های صنعتی بریزند و ببرند و بکشند و … پدیده ای که نه در غرب اتفاق نیفتد بلکه در ایران در ابعاد بی شرمانه و وسیع تری رخ میدهد.

منبع:
baricad.wordpress.com