شب


حبیب حکمت


• کلاهِ ماهِ مُنیری به‌سر نداری، شب!
از آن چو رویِ لئیمان تَباه و تاری، شب!

به دورِ سُلطه ی تو، روز رو به ما ننمود
که روزگارِ سیه را تو پرده‌داری، شب! ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱٨ فروردين ۱٣٨۹ -  ۷ آوريل ۲۰۱۰


 
کلاهِ ماهِ مُنیری به‌سر نداری، شب!
از آن چو رویِ لئیمان تَباه و تاری، شب!

به دورِ سُلطه ی تو، روز رو به ما ننمود
که روزگارِ سیه را تو پرده‌داری، شب!

مگر سپیده‌دَمِ حَشر باوَرَت نشود
که چون زَعیمِ فَقیهان سیاهکاری، شب؟

یکی نشانه نمی‌بینمت به روزنِ نور
که مَهدِ اََهرمنانی و بدتَباری، شب!

غَریقِ جَهل و جَهالت، قَرینِ فِسق و فُجور
ز تازیان و اَنیران چو یادگاری، شب!

قَرینِ دولتِ مِهر است اعتبارِ جهان
تو حاجبِ ظُلماتی، چه اعتباری، شب؟

مکُن به‌بیهُده، خور را نَهان به زیرِ گلیم
به خود مَناز که روزی دو کامکاری، شب!

سیاهیِ تو اگر سخت بی‌کرانه نمود
گمان مَبَر که هرآیینه برقراری، شب!

طلوعِ صبحِ اَهوراییان چو نزدیک است
فُروبمیر که نبوَد رَهِ فراری، شب!