مصاحبه "زد نت" با نویسنده کتاب:
عراق را نشانه برویم: آنچه که مطبوعات به ما نمی گویند
نورمن سولومون
- مترجم: احمد سیف
•
این کتاب عمدتا یک بررسی از دروغ های اساسی و آنچه هائی است که در کوشش دولت امریکا برای جنگ بر علیه عراق حذف شده اند. تیتر فرعی کتاب: آن چه که مطبوعات به ما نمی گویند- احتمالا کمی خوش بینانه است چون برای بیان کامل آن چه که لازم است گفته شود چندین کتاب باید نوشت
...
اخبار روز:
www.iran-chabar.de
دوشنبه
۱٨ ارديبهشت ۱٣٨۵ -
٨ می ۲۰۰۶
سئوال: ممکن است به زد نت بگوئی که کتاب تاره تو در باره چیست؟ چه پیامی دارد؟
سولومون: این کتاب عمدتا یک بررسی از دروغ های اساسی و آنچه هائی است که در کوشش دولت امریکا برای جنگ بر علیه عراق حذف شده اند. تیتر فرعی کتاب: آن چه که مطبوعات به ما نمی گویند- احتمالا کمی خوش بینانه است چون برای بیان کامل آن چه که لازم است گفته شود چندین کتاب باید نوشت. ولی این کتاب- که من یکی از مولفان آن هستم به همراه گزارشگر مسایل خارجی ریس ارلیخ روی نقطه مرکزی تبلیغاتی تاکید می کند که به تدریج زمینه رابرای دولت بوش دوم آماده کرد تا حمله مرگ بارش را بر علیه مردم عراق آغاز نماید. کتاب می خواهد این پیام را منتقل کند که مطبوعات مدافع تیم بوش درامریکا با دست چین کردن اطلاعات، آدرس غلط دادن به این آتش دامن زدند. و مطبوعات اصلی امریکا نیز در این زمینه سازی مشارکت کردند. در طول راه، «عراق را نشانه برویم»برنقش تعیین کننده کالین پاول تاکید می کند کسی که در پائیز ۲۰۰۲ از سوی بسیاری از آدمهائی که باید بهتر از اینها می دانستند، مورد تشویق و تحسین هم قرار گرفت. بطورکلی، جنگ برعلیه عراق بافریب همه جانبه واشنگتن و همراهی و همکاری کامل مطبوعات اصلی امکان پذیر شد. برای این که پی آمدها را در یک چارچوب انسانی قرار بدهیم، کتاب شامل توصیف آن چه هائی است که من و ریس درباره عراق شنیده ایم و یا در طول سفرمان به عراق در اواخر ۲۰۰۲ مشاهده کردیم.
سئوال: آیا می توانی به زدنت کمی در باره نوشتن این کتاب بگوئی؟ محتوای کتاب از کجا آمد؟ چه چیزی در این کتاب هست که آن را به این صورت درآورده است؟
سولومون: ریس ارلیخ و من در سپتامبر ۲۰۰۲ به عراق سفر کردیم. با طارق عزیز و دیگر مقامات ارشد عراق ملاقات کردیم. از بیمارستان کودکان و دیگر گردهم آئی های غیر رسمی بازدید کردیم. ریس حتی به مناطق دیگر عراق نیز سفر کرد، او روزنامه نگار همه جانبه نگری است و هر جا که می رود پرسش هائی زیادی را پیش می کشد. در این کتاب او گزارش های دست اولی از اثرات بایکوت اقتصادی به دست می دهد، از سرانجام مخوف استفاده پنتاگون از بمب های اورانیوم ضعیف در طول جنگ خلیج [فارس] در ۱۹۹۱ سخن می گوید. از دیدگاه «مردم عادی» عراق کنار گوش رژیم صدام حسین می نویسد. کتاب شامل تحلیل های زیادی از نوشته های تبلیغاتی مطیوعات امریکا در ماههای قبل از جنگ است که در مقابل اطلاعات موجود قرار می گیرد و همچنین کلی اطلاعات دست اولی دارد که ما در طول سفرمان به عراق به دست آوردیم.
سئوال : برای کتاب: عراق را نشانه برویم .... چه امیدهائی دارید؟ امیدوارید که این کتاب چه دست آوردهای سیاسی داشته باشد؟ با توجه به امیدهائی که برای این کتاب دارید، چه پی آمدی را نشانه موفقیت آن می دانید؟چه چیزی شما را خوشحال خواهد کرد که موفق شده اید؟ چه چیزی موجب می شود فکر کنید که این کار شما به زحمت اش می ارزید؟
سولومون: امیدوارم که کتاب برای توقف جنگ امریکا در عراق حمایت فکری واخلاقی تدارک ببیند. ما نیاز داریم که در مدت بسیار کوتاه یک جنبش بسیار قوی ضد جنگ را سازمان دهی بکنیم. من فکر می کنم که « عراق را نشانه برویم» همراه دیگر بررسی های مشابه که از سوی آدمهای زیادی صورت گرفته است، به ایجاد یک نهضت خشونت گریز مقاومت دربرابر ماشین جنگی واشنگتن کمک خواهد کرد. هیچ چیز مرا بیشتر خوشحال نمی کند اگر ببینم که این کتاب به صورت ابزاری برای توقف فعالیت های قتل عام پنتاگون که به دستور جورج دبلیو بوش انجام می گیرد مورد استفاده قرار گرفته است. نقل قولی که در فصل اول کتاب از آلبر کامو آورده ایم، روح این کتاب را به خوبی نشان می دهد: «و پس آن گاه، تنها راه شرافتمندانه به مخاطره انداختن همه چیز در یک قمار بزرگ است که کلمه از سلاح پرقدرت تر است».
نورمن سولومون، ٣ فوریه ۲۰۰٣
|