آوای جنگل
غزلی از فتح اله شکیبایی
فتح اله شکیبایی
•
گر بشنوی از نای گل آوای جنگل
در نای غم پیچیده سر تا پای جنگل
در سوکِ خونینِ پرنده در سحرگاه
خون می چکد از نازکای نای جنگل
...
اخبار روز:
www.iran-chabar.de
پنجشنبه
۲٣ ارديبهشت ۱٣٨۹ -
۱٣ می ۲۰۱۰
گر بشنوی از نای گل آوای جنگل
در نای غم پیچیده سر تا پای جنگل
در سوکِ خونینِ پرنده در سحرگاه
خون می چکد از نازکای نای جنگل
وز اضطرابِ برّه آهوهای وحشی
گردیده گلگون چشمِ خون پالای جنگل
در زمهریرِ فصلِ بی مهری شنیدم
تک سرفه ها از سینه ی سینای جنگل
گیسو پریشان کرده اینسان بیدِ مجنون
بر تن سیه پوشیده چون لیلای جنگل
تنها نه تندر بازتابِ خشمِ سرخی ست
فریادها برخیزد از ژرفای جنگل
ابری سخی باید که در این بی قراری
شوید به اشکِ دیدگان شولای جنگل
امروز جنگل خویشتن را می سراید
تا گل دمد از شعله ی فردای جنگل.
|