از : جنگ ۸ ساله
عنوان : بزرگترین قتل عام سیاسی این رژیم، تحمیل جنگ ۸ ساله بود بخصوص ۶ سال آخرش.
این رژیم از اول می دانست که برای تخریب کشور مامور شده است و بنابراین می دانست که ملت زود از او رو بر می گردانند. از عهده اقتصادی که می گفت مال خر است بر نمی آمد. آزادی های فردی و اجتماعی را گرفت که ملت غصه آنها را بخورد و نفهمد که حقوق کرامت انسانی اش هم بطور کل از بین خواهد رفت. جنگ برکت بود که سرپوش بر ناکار آمدی خود بگذارد و ملت را متوجه دشمن خارجی بکند تا توجه ملت از رژیم را بکاهد تا بعد از جنگ. رژیم از ترس ملت و استقرار و تحکیم خود نمی خواست جنگ تمام شود. پس از باز پس گیری خرمشهر باز به جنگ ادامه داد.
کشتار دسته جمعی چپ ها و مجاهدین خلق هم برای قلع و قمع رقیب خود بود که ممکن بود پس از جنگ سر بلند کند و ملت ناراضی را بر علیه رژیم بشوراند.
خاک عالم بر سر رژیمی که کشور و ملتی را فدای شهوت های حیوانی خود می کند.
همه قربانیان عاشق ایران اگر امروز سر از خاک می توانستند برون کنند بما می گفتند که حال نوبت شماست که به وظیفه ملی خود عمل کنید. برای ما عزا داری نکنید و وقتی کشور را آزاد و آباد کردید، به یاد و یادگاری ما از خاوران و شلمچه و ... باغهای زیبایی با سروهای بلند و سر به فلک کشیده بکارید و در آن قدم بزنید و ما را بیاد آورید که بخاطر عشق به کشورمان و عشق به ملت مان جان خود را فدا کردیم. ما به گریه شما امروز نیاز نداریم بلکه به شجاعت و استقامت و سماجت شما برای نجات کشور نیاز داریم. نگذارید فداکاری ما به هدر برود.
بزرگترین قتل عام سیاسی این رژیم، تحمیل جنگ ۸ ساله بود بخصوص ۶ سال آخرش.
۲۶۲۶٨ - تاریخ انتشار : ۶ خرداد ۱٣٨۹
|