اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۲۲ مرداد ۱٣٨۹ -  ۱٣ اوت ۲۰۱۰

اخبار روز: روزنامه ی جمهوری اسلامی در سرمقاله ی روز شنبه ی خود تحت عنوان «تراز دولت اسلامی» سخنان اخیر محمود احمدی نژاد را در مورد عدم اجرای برخی مصوبات مجلس و مجمع تشخیص مصلحت نظام مورد انتقاد قرار داد:


اصلی‌ترین هدف نهضت امام خمینی و قیام مردم ایران برای برپائی انقلاب اسلامی و تأسیس نظام جمهوری اسلامی این بود که دولت ایران یک دولت اسلامی باشد.
نه امام خمینی و نه یاران ایشان و نه مردمی که با ایشان همراهی کردند، این نهضت و انقلاب را با هدف اینکه خودشان به منصب و مقام برسند برپا نکردند. امام، تا سه سال بعد از پیروزی انقلاب، اجازه ندادند روحانیون برای ریاست جمهوری کاندیدا شوند و بعد از آنکه تجربه منفی بنی صدر پیش آمد و اولین رئیس‌جمهور به مردم و انقلاب و نظام خیانت کرد و ترورها و انفجارهای سنگین سال ۶۰ پیش آمد که در جریان آن حوادث تلخ، آیت‌الله بهشتی رئیس قوه قضائیه، محمدعلی رجائی رئیس جمهور، حجت الاسلام محمدجواد باهنر نخست‌وزیر و تعدادی از وزرا و نمایندگان مجلس و شخصیت‌های قضائی و سیاسی و ائمه جمعه به شهادت رسیدند، نظر امام تغییر کرد و به روحانیون اجازه ورود به انتخابات ریاست جمهوری را دادند.
نمونه دیگر، فرزند خود ایشان مرحوم حاج احمد آقاست که علیرغم اصرار زیاد بنی صدر و بعضی دیگر از مقامات دولتی، امام حاضر نشدند فرزندشان منصب و مقام دولتی بپذیرد و این امر را در حیات خود برای همه‌ی فرزندانشان مقرر داشتند. امام، با عدم دخالت روحانیت در سیاست و سایر مسئولیت‌ها البته مخالف نبودند و اموری از قبیل تصدی امور قضائی و نظارت و همینطور قانونگذاری را برای روحانیون نه تنها مجاز بلکه لازم و گاهی واجب می‌دانستند.
این واقعیت نشان می‌دهد که هدف امام و یاران و همراهان ایشان از انقلاب اسلامی رسیدن به مقام و منصب نبود. آنها در پی برپائی یک نظام حکومتی بودند که احکام اسلام در آن پیاده شود و دین آنچنان که در دوران حکومت پهلوی به حاشیه رانده شده بود و دولت‌ها رفتار ضد دینی داشتند و بی دینی را در عرصه‌های مختلف زندگی مردم ترویج می‌کردند، با زندگی مردم بیگانه نباشد. آنهمه مبارزه و شهادت و تحمل زندان و شکنجه و تبعید برای این بود که ایران دولتی داشته باشد تراز دولت اسلامی.
تراز دولت اسلامی را امام خمینی در نام و عنوان، "جمهوری اسلامی" تعریف کردند و در ساختار، همان که در قانون اساسی جمهوری اسلامی آمده و در عمل، همان که خود امام با بیانات و پیام‌ها و توصیه‌ها و موضعگیری‌های خود به همگان نشان دادن. امام، در طول ده سال و چهار ماه رهبری در دوران استقرار نظام جمهوری اسلامی و قبل از آن در طول ۱۷ سال رهبری انقلاب، از ۱٣۴۱ تا ۱٣۵۷، علاوه بر مشخص کردن مسیر حرکت، هر جا لازم بود بدون فوت وقت و با نهایت صراحت و شفافیت به تصحیح انحرافات می‌پرداختند و راه صحیح را نشان میدادند و تراز دولت اسلامی را معرفی می‌کردند.
تهذیب نفس، صداقت، بزر گ منشی، قدرشناسی، قانونمندی، سخت کوشی، تقوای قلبی، گفتاری و رفتاری، خدمت بی‌منت به مردم، پاسداری از اصول و آرمان‌ها و ارزش ها، دشمن شناسی، انتقادپذیری، حفظ موازین در برخورد و تعامل با دوست و دشمن،‌ پرهیز از تفرقه و تلاش برای وحدت، محورهای اساسی مورد نظر و توصیه و عمل امام خمینی برای معرفی دولت تراز اسلامی بودند. اینها را می‌توان در آثار برجای مانده از امام و در سیره عملی ایشان جستجو کرد کما اینکه راز محبوبیت امام و نفوذ این عزیز دوران در قلب ملت‌ها را نیز می‌توان در همین آثار و همین سیره یافت.
این "تراز" را می‌توان برای همه‌ی دولت‌ها ترازو قرار داد و میزان تعهد آنها به خط امام را سنجید و به این سئوال پاسخ داد که: آیا منطبق با تراز دولت اسلامی هستند یا نه؟
کسانی که تلاش می‌کنند عملکرد مسئولان و رزمندگان در جنگ تحمیلی و دفاع مقدس را زیر سئوال ببرند، با این جمله امام خمینی در پیام سوم اسفند ۱٣۶۷ مواجه خواهند شد که فرمود: "ما در جنگ برای یک لحظه هم نادم و پشیمان از عملکرد خود نیستیم" (صحیفه امام جلد ۲۱ صفحه ۲٨۴.)
این فراز از پیام مهم و معروف امام که استراتژی نظام جمهوری اسلامی در آن تبیین شده، برای این روزها و برای کسانی که با تحلیل‌های غلط و سیاست بازانه خود میخواهند افتخارات گذشته به ویژه دوران دفاع مقدس را زیر سئوال ببرند و کسانی را که در ایجاد آن افتخارات نقش داشتند بکوبند بسیار افشا کننده و عبرت آموز است.
همین سیاست را برای تقوای قلبی و گفتاری و رفتاری هم سراغ داریم. امام در عین حال که بذر کینه و بغض نسبت به آمریکا و انگلیس و رژیم صهیونیستی و سایر مستکبران را در دلهای مردم می‌افشاند، هرگز از چارچوب الفاظ متین در بیان مطالب خود خارج نشد. این، درس مهمی برای همه‌ی دولتمردانی است که در نظام جمهوری اسلامی مسئولیتی برعهده دارند.
سخت کوشی، پیگیری و کار زیاد برای سرعت بخشیدن به رشد سازندگی ایران، همواره مورد نظر و توصیه امام خمینی بود. دیدار با کارگران در اولین ماه‌های بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و تشویق آنها به کار و تلاش و تأکید بر این توصیه تا آخرین لحظات حیات از ویژگی‌های امام خمینی در این زمینه بود. این،‌ همان چیزی است که در پیام نوروزی امسال رهبر معظم ا نقلاب تحت عنوان "همت مضاعف و کار مضاعف" تجلی یافت. دولتی که میخواهد در تراز اسلامی عمل کند باید این دستورالعمل را سرلوحه کار خود قرار دهد و به شکل‌های مختلف "فرهنگ کار کردن" را ترویج نماید. افزودن تعطیلی بر تعطیلات متراکم موجود و کاهش ساعات کار ادارات در ماه مبارک رمضان، نه تنها با این دستورالعمل سازگاری ندارد بلکه ناخودآگاه اسلام را دین تنبلی و کم کاری معرفی می‌کند. مهمتر آنکه نباید در این قبیل امور به انتقادهای سازنده بی توجهی شود. دولت تراز اسلامی آنست که از نقطه نظرهای کارشناسانه و انتقادهای منصفانه استقبال کند و با تصحیح عملکردهای خود به آحاد مردم درس انعطاف در برابر انتقادهای سازنده بدهد.
در زمینه تبعیت از قانون نیز همین واقعیت را باید جاری دانست. حتی اگر رئیس دولت نظر موافقی با یک قانون نداشته باشد، جایگاه ویژه او که برای جامعه نقش آموزندگی و الگودهی دارد ایجاب می‌کند همراه با روشن نمودن نظر خود، در کمال خضوع به آن قانون عمل کند. این روش، به مردم می‌آموزد که به افق بالاتر نگاه کنند و بزرگ منشی و گردن نهادن به تصمیمات جمعی را تمرین نمایند و مانع هرج و مرج و دیکتاتوری و استبداد شوند. همین روش‌های منطقی و قانونمندانه است که به جلوگیری از تفرقه و تقویت وحدت میانجامد و قدرت و عزم ملی را افزایش می‌دهد و به دولت و ملت این امکان را می‌دهد که در برابر دشمنان دست بالا داشته باشند و از موضع قدرت برخورد کنند.
تمکین در برابر قانون توسط دولتمردان، در روابط اجتماعی و اقتصادی آحاد جامعه نیز اثر مطلوب می‌گذارد. اگر این روزها روند قیمت‌ها بدون حساب و کتاب رو به افزایش است، یکی از دلایل آن اینست که فروشندگان به پیروی از بعضی مسئولان، خود را به موازین قانونی پای بند نمی‌دانند. نپذیرفتن نصایح مشفقانه خیرخواهان توسط این قبیل ا فراد نیز نوعی تبعیت از بعضی مسئولان است که وقتی خود یا همکارانشان سخن نادرستی می‌گویند از آنها حمایت می‌کنند و حاضر نیستند حتی نظر منطقی دوستان خود را بپذیرند و از مسیری که می‌روند بر گردند. مجادلات مربوط به موضوع بدحجابی‌ها، اظهارات مربوط به "مکتب ایرانی" و اینکه "انسان می‌تواند خدا شود" نمونه‌های روشن این مباحث هستند. اصولاً افرادی که در مقولات دینی صاحبنظر نیستند نباید در این زمینه‌ها اظهارنظر کنند و اگر به هر دلیل وارد این عرصه شدند هنگامی که با انتقاد صاحبنظران مواجه می‌شوند باید انتقادها را بپذیرند و عذرخواهی و تصحیح کنند. اصرار بر نظر انحرافی و نظر دولت دانستن سخنانی که بعضی دوستان و حامیان سرشناس دولت درباره آنها تا حد شرک آلود بودن و سخن غیر خودی‌ها و حتی در تضاد با امنیت ملی دانستن پیش رفتند، دولت را از "تراز دولت اسلامی" دور می‌کنند.
مردم را نباید دور از فهم و درک نسبت به این مسائل فرض کرد. مردم همه‌ی حرکات و سکنات و گفته‌ها و رفتارهای دولتمردان را رصد می‌کنند و هر چند بسیاری مواقع چیزی نمی‌گویند ولی در درون خود برای تک تک این موارد قضاوت دارند. آنها برای اقامه دولت اسلامی شهید داده‌اند و فداکاری کرده‌اند و به همین دلیل توقع دارند همه‌ی رفتارها و گفتارهای دولتمردان منطبق بر موازین باشد و "دولت تراز اسسلامی" داشته باشند.
بالاتر از مردم، خداست که بر همه‌ی امور ناظر است و به فرموده امام خمینی "عالم محضر خداست". کسانی که "تراز دولت اسلامی" را رعایت نمی‌کنند برای خدا چه جوابی دارند؟