عنوان : تظاهر به روزه داری!
تظاهر به روزه خواری دیگر چه صیغه ایست؟ آنها باب کرده اند و ما هم عادت کرده ایم. وگرنه آنچه در دین نهی شده ریاکاریست، آنچه نهی شده تظاهر به روزه داری است نه تظاهر به روزه خواری. قرآن دیگر با چه زبانی بگوید "لا اکراه فی الدّین (سوره ی ۲ ایه ی ۲۵۶)"
به کسی چه مربوط که من روزه ام یا نیستم هر گلی زدم به سر خودم زدم چرا دیگران باید تاوان روزه بودن مرا پس بدهد. آنها میخورند نوش جانشان گوارای وجودشان. تو هم اگر روزه ای برای خودت روزه ای خوش به حالت که روزه ای امّا با این افترا زنی و پا تو کفش مردم کردن و تجسّس و تفحّص به قول سعدی
گرتو را در بهشت باشد جای / دیگران دوزخ اختیار کنند
یاد دارم که در ایّام طفو لییّت متعبّد بودمی و شب خیز و مولّع زهد و پرهیز. شبی در خدمت پدر ( رضی) نشسته بودم و همه شب دیده برهم نبسته و مصحف عزیز بر کنار گرفته و طایفه ای گرد ما خفته. پدر را گفتم از اینان یکی سر بر نمی آرد . چنان در خواب غفلت برده اند که گوئی نخفته اند که مرده اند. گفت: جان پدر تو نیز اگر بخفتی به از آن که در پوستین مردم افتی.

"ای اهل ایمان از بسیاری پندارها در حقّ یکدیگر بپرهیزید که برخی از ظنّ و گمانها گناه است و از حال یکدیگر تجسّس (فضولی) مکنید و غیبت یکدیگر نکنید ...( سوره ۴۹ آیه ۱۲) "
٣۰۱٣۵ - تاریخ انتشار : ۲۷ مرداد ۱٣٨۹