اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۱۹ شهريور ۱٣٨۹ -  ۱۰ سپتامبر ۲۰۱۰

بیست و دومین یادمان کشتار زندانیان سیاسی با همراهی
مهدی اصلانی بازمانده راهروهای مرگ در سیدنی استرالیا

مراسم امسال با تدارکات بسیار و کار جمعی رفقا و همچنین اعضای " کمیته همبستگی با جنبش کارگری ایران-استرالیا" با گرامی داشت یاد همه جانباختگان جنبش مبارزاتی ایران آغاز شد. در ابتدا مجری برنامه با خواندن قطعه شعری از مارگوت بیگل با ترجمه احمد شاملو به استقبال مراسم رفت. مجری از شرکت کنندگان خواست که به مدت یک دقیقه بیاد تمامی جان باختگان راه آزادی و عدالت اجتماعی بپا خاسته و دست بزنند.
سالن مراسم توسط آقای هیوا محمودی و گروهش به نحو زیبایی نورپردازی و تزیین شده بود، ایشان مسٸولیت دکور، صدا و تصویر را نیز بر عهده داشتند. وی نوازنده و تنظیم کننده تمامی موسیقی برنامه بود که به همراه هر دکلمه شعر و یا سخنرانی آهنگ دلنشینی را در زیر صدای اصلی اجرا می کردند که کار بسیار قابل توجهی اراٸه شد. برای مراسم امسال بروشور رنگی تهیه شده بود که در آن برنامه، زندگی نامه مهدی اصلانی و بخشی از مقدمه کتاب " کلاغ و گل سرخ نیز آورده شده بود. تعداد قابل توجهی از جوانان نیز از برنامه امسال استقبال کرده بودند.
مجری مراسم پس از اعلام برنامه، شعر " سیزده بهار" از شمس لنگرودی در رسای اعدام کودکان در دهه ۱٣۶۰ را خواند و سپس فیلم مستند مادران خاوران تهیه شده برای سازمان پژوهش زنان به نمایش گذاشته شد . این فیلم به نقش مادران زندانیان سیاسی جانباخته از زمان حکومت شاهنشاهی تا بعد از به قدرت رسیدن رژیم اسلامی در سازماندهی اعتراضات و نیز در تثبت گلزار خاوران به مثابه یک نماد می پردازد و نقش زنان را در مبارزه علیه فراموشی و بخاطر دادخواهی به تصویر می کشد.
مجری برنامه سپس بخشی از نامه فرزاد کمانگر که چهار ماه پیش به همراه چهار مبارز دیگر بدست جانیان حکومت اسلامی به دار آویخته شد، به نام " من یک معلم می مانم و تو یک زندانبان" را خواند:
" زئوس، خدای خدایان فرمان داد تا پرومته نافرمان را به بند کشند و اینگونه بود حکایت من و تو اینجا آغاز شد.
تو میراث خوار زندانبانان زئوس گشتی تا هر روز نگهبان فرزندی از سلاله آفتاب و روشنی گردی و برای من و تو زندان دو معنای جداگانه پیدا کرد، دو نفر در دو سوی دیوار با دری آهنی و دریچه ای کوچک میان آن، تو بیرون سلول، من درون سلول.
حال بهتر است همدیگر را بهتر بشناسیم.
من معلمم...نه نه...
من دانش آموز صمد بهرنگی ام، همان که الدوز و کلاغها و ماهی سیاه کوچولو را نوشت که حرکت کردن را به همه بیاموزد. او را میشناسی؟ میدانم که نمی شناسی.
من محصل خانعلی ام، همان معلمی که یاد داد چگونه خورشیدی بر تخته سیاه کلاسمان بکشیم که نورش خفاشها را فراری دهد.
میدانی او که بود؟
من همکار بهمن عزتی ام، مردی که همیشه بوی باران میداد و انسانی که هنوز مردم کرما نشاه و روستاهایش با اولین باران پائیزی به یاد او می افتند، اصلا میدانی او که بود؟ میدانم که نمیدانی.
من معلمم، از دانش آموزانم لبخند و پرسیدن را به ارث برده ام."
سپس، آقای اندرو فرگوسن از اتحادیه کارگران ساختمانی، معادن و جنگلبانی در باره این سالگرد و حمایت بی شاٸبه این اتحادیه از مبارزات مردم ایران و بویژه کارگران و اعضای اتحادیه های کارگری در ایران و سایر نقاط جهان سخن گفت. وی اشاره کرد که این اتحادیه سال ها پشتیبان انقلاب کوبا، نبرد آزادیبخش ویتنام و تا کنون پشتیبان انقلاب فلسطین بوده است. وی خاطره دردناک یاد آن عزیزان بر خاک افتاده را بخشی از مبارزه بی امان و پیگیر برای آزادی دانست و از دست رفتن آن همه جان های شیفته را به همه تسلیت گفت. سخنان کوتاه اندرو فرگوسن در معرفی اتحادیه ای که وی نزدیک به سی سال در آن فعالیت می کند، دارای دو نکته بسیار آموزنده در همبستگی و داشتن تشکیلات برای دفاع از حرکات مترقی اجتماعی بود . این اتحادیه در طول سال ها همواره با ارسال نامه و اعلامیه اعتراضی به رهبران جمهوری اسلامی در رابطه با زندانیان سیاسی و وضعیت معیشتی مردم، کمک مالی به کارگران دربند، و شرکت عملی در آکسیون ها در رابطه با زندانیان سیاسی و فعالین کارگری، همراه ما بوده است.
تعدادی شرکت کننده استرالیایی در برنامه حضور داشتند که متن خلاصه ای از سخنرانی مهدی اصلانی به زبان انگلیسی در اختیارشان قرار گرفت. این دوستان که از اتحادیه کارگران ساختمانی، حزب کمونیست استرالیا و همچنین حزب سوسیالیت الترناتیو بودند با وجودی که همه برنامه به زبان فارسی اراٸه شد، تا به آخر همراه ما بودند و در پایان برنامه به گفتگو با شرکت کنندگان پرداخته و همراهی بی دریغ خود را با جنبش مبارزاتی مردم نشان دادند.
مجری برنامه شعر زیبای " میلاد آن که عاشقانه بر خاک مرد" از احمد شاملو را به همراه موسیقی قراٸت کرد و در ادامه چند ملودی زیبا توسط گروه موسیقی اجرا شد که حال و هوای دلنشینی به جمع شرکت کنندگان داد.مجری با خواندن زندگی نامه مهدی اصلانی و قسمتی از مقدمه کتاب " کلاغ و گل سرخ" به معرفی آن پرداخت به همراه وی خانمی نیز بر روی سن رفت و پیش از سخنان مهدی اصلانی ، شعر " سال چاقو" از سید علی صالحی که در متن کتاب " کلاغ و گل سرخ" نیز آمده است به نحو زیبا و تاثیر گذاری اجرا کرد:
ما سه نفر بودیم
دستهامان بردیوار
و چشمهامان رو به رد پای پرندگانی که در اوقات رویا فرو رفته بودند.
بعد هم اندکی باران آمد.
ما دلمان برای خواندن یک ترانه ی معمولی تنگ شده بود
اما صدای چیزی شبیه صدای آدمی می آمد.
سال ها بعد از مادران مویه نشین شنیدیم
هیچ بهاری آن همه رگبار بابهنگام نباریده بود
می گویند سال کبوتر بود.
ما دو نفر بودیم
یادهامان در خانه
خانه هامان از دریا و لب هامان تشنه.
تنها به نام یکی پیاله از انعکاس نوشانوش
بعد هم اندکی باران آمد.
ما دلمان برای دیدن یک رخسار آشنا تنگ شده بود
اما صدای چیزی شبیه صدای آدمی می آمد.
سال ها بعد از مادران مویه نشین شنیدیم
هیچ بهاری آن همه رگبار نابهنگام نباریده بود
می گویند سال سال چاقو بود.
ما یک نفر بودیم
بعد هم اندکی باران آمد.
رفیق مهدی اصلانی به شرح خاطرات خود از راهرو مرگ و همچنین خاطراتی از برخی زندانیان که تاثیرات بسیاری بر وی در طول زندان داشتند پرداخت. وی در ابتدا گفت که متن ادبی ویژه ای و نه محاوره ای برای بخش اول سخنانش آماده کرده که از روی دست نوشته اش خواند. این متن ادبی که به مانند شعر بلند و زیبایی با ترجیع بند بسیار متاثر کننده ای همراه بود، بارها گفت که سروصدای رفیقان دربندش که حلق آویز رژیم جهل و خرافه شدند هنوز وی را از خواب بیدار می کند، وجود آن عزیزان در هستی وی جاری است و با آنها زندگی می کند. سپس با صراحت گفت که بسیاری از رهبران جنبش به اصطلاح " اصلاحات و سبز" سر دمداران امنیتی و پلیسی رژیم در آن دوران دهشت بودند. وی اما گفت که این فاش گویی نه از سر انتقام بلکه بخاطر دادخواهی و حقیقت جویی است.
مهدی اصلانی سپس از خاطراتش از راهرو مرگ و چگونگی تدارک این کشتار و بهانه آغاز آن پرداخت که یادهایی بسیار دردناک و تاثیر گذار بر قلب و روح شرکت کنندگان در این مراسم بود. در پایان به شرح خاطراتش از " بزرگ کودک میاندوآبی" جلیل شهبازی پرداخت. در پایان مهدی ترانه " سارا گلین" را که جلیل شهبازی بسیار دوست می داشت با صدایی زیبا خواند. ایشان در پایان گفت که یاد جلیل این "بزرگ کودک آذری" همیشه او را شاد و از دست دادنش وی را در غم بزرگی فرو می برد، وی این گفته ها در حالی می گفت که چشم های اشکبارش را پاک می کرد.
دیوار سالن با عکس ها و پوسترهایی از جان شیفتگان راه آزادی و عدالت اجتماعی ، و کارگران و زندانیان سیاسی اخیر و همچنین تابلو بسیاری زیبایی که رفیق منصور در رابطه با گلزار خاوران کشیده بود، تزیین شده بود.
پس از سخنان مهدی اصلانی ، مجری برنامه، یادآوری کرد که میز کتاب کمیته همبستگی با جنبش کارگری ایران- استرالیا با ده ها عنوان از کتاب های جدید در کنار سالن موجود است و همچنین از رسانه های همگانی فارسی زبان سیدنی که با این برنامه همکاری کردند تشکر کرد. حزب کمونیست ایران ،حزب رنجبران ایران، و سازمان اتحاد فداییان خلق ایران پیامهائی به این مراسم فرستاده بودند که مورد قدردانی قرارگرفت. همچنین از دوستانی که با حمایت مالی و نظری همگامی کردند، سپاسگذاری شد.
در طی مدت استراحت بین دو قسمت برنامه از شرکت کنندگان با شیرینی و نوشیدنی پذیرائی شد. حاضرین با استفاده از این زمان به بحث و گفتگو با همدیگر و همچنین سخنران برنامه پرداختند و از میز کتاب دیدن کردند، این میز در طی سالها تلاش و پیگیری، توانسته است که در میان جامعه روشنفکری ایرانیان مقیم سیدنی خود را تثبیت کند و به عنوان منبع مهم تهیه کتاب و بویژه از داخل کشور باشد.
در فرصت پیش آمده یکی از رفقای کمیته همبستگی یک نامه اعتراضی ( پیتیشن ) به دستگیری رهبران کارگری و فعالین سیاسی اخیر را برای امضا در اختیار شرکت کنندگان قرار داد که مورد پشتیبانی بسیار خوبی قرار گرفت.
آغازگر قسمت دوم برنامه هنرمند کرد " کاک جلال"، سرود قدیمی، " یاد یاران" را با صدایی زیبا خواند و گروه موسیقی وی را همراهی کرد. در این میان آقای هیوا محمودی نیز خاطرات کوتاهی از دوران نوجوانی و سرکوب رژیم در کردستان بازگو کرد، که با استقبال حاضرین روبرو شد.
برنامه با پرسش و پاسخ از مهدی اصلانی ادامه یافت در پاسخ به سوال ها، برخی نکات ناگفته و یا کم تر گفته شده و نا روشن در کتاب "کلاغ و گل سرخ" توسط مهدی اصلانی توضیح داده شد. در پایان یکی از شرکت کنندگان از اصلانی خواست که درباره رفیق به خاک افتاده، "کاظم خوشابی" بگوید که مهدی از وی به عنوان مهمترین فرد زندگیش نام برد و گفت که او هیچگاه درباره آرمانش با کسی شوخی نداشت و دربرابر دژخیمان رژیم کوتاه نیامد. برنامه با یاد کاظم خوشابی و دیگر جانباختگان راه آزادی و برابری و عدالت اجتماعی همچنین قراٸت قطعنامه مراسم پایان یافت. که در آن به خواسته های زیر اشاره شده بود:
۱. لغو مجازات اعدام و شکنجه
۲. آزادی تشکل های سیاسی ، فرهنگی و مدنی
٣. آزادی همه زندانیان سیاسی و عقیدتی بدون قید و شرط
۴. جدائی مذهب از دولت
۵. بیرون راندن رژیم اسلامی از همه ارگان های بین المللی حقوق بشر
۶. ایجاد کمیته تحقیق در رابطه با کشتارهای سیاسی در طی حاکمیت این رژیم و سپردن عاملین آن به دادگاههای مردمی
۷. اعزام یک هیئت بین المللی و بی طرف برای بازدید از زندانها و بررسی وضعیت زندان و زندانی در رژیم اسلامی
لازم به یادآوری است که هفته پیش، کمیته همبستگی با جنبش کارگری ایران-استرالیا در اقدامی مشترک با گروه " ایران سولیداریتی- ملبورن" و نیروهای سیاسی استرالیایی برنامه موفقیت آمیز یادمان کشتار زندانیان سیاسی را برای اولین بار در ملبورن برگذار کرد.

کمیته همبستگی با جنبش کارگری ایران – استرالیا
proletarianunite@gmail.com
۶/۹/۲۰۱۰